ตอนที่ 14
1395 Words
เวลาผ่านไปถึงบ่ายสามคุณมังกรกับคุณหนูมาถึงบ้านพร้อมกันด้วยอารมณ์ที่ดีมาก เธอเห็นเขายืนคุยกับโชอยู่ก็ยังอุตส่าห์ส่งกาแฟเย็นให้แล้วรีบเดินเข้าบ้านไปโดยที่ไม่พูดอะไรเพิ่มเติม
"กาแฟหวานไหมว่ะ?"
"เสือก!"
"แหม่ๆคุณหนูซื้อให้มึงคนเดียวเลยนะ"
"ก็กูเป็นคนดูแลไง"
"แล้วมึงจะยิ้มทำไมห่ะ ปรกติกูแทบไม่เคยเห็นมึงยิ้มเห็นฟันแทบทั้งปากแบบนี้เลยนะ กาแฟอร่อยอะดี้!"
"ส้นตีนกูอร่อยเหมือนกัน...แดกไหม?"
"แซวนิดหน่อยทำเป็นดุ! กูไปล่ะเบื่อขี้หน้ามึงเต็มทีแล้ว"
หงส์เดินเข้ามานั่งในห้องนอนของพี่ชายแล้วล้มตัวลงนอนด้วยความเหนื่อยล้าปนง่วงนอนนิดหน่อย พี่มังกรไปรับแต่เช้าเพราะธุระส่วนตัวแล้วยังบังเอิญไปเจอกับพี่มิคาเอลที่กำลังกินข้าวอยู่เลยจำเป็นต้องคุยด้วยนิดหน่อยก่อนจะปลีกตัวหนีออกมาด้วยความเร็วมาก เธอไม่ได้กลัวนะแค่รำคาญ! พี่มังกรก็รู้ว่าเธอต่อต้านเรื่องการหมั้นเลยอยากจะช่วยแต่ปัญหาใหญ่น่ะคือพ่อที่ยังยืนยันว่าถึงยังไงก็ต้องหมั้น
"ง่วงขนาดนี้ทำไมไม่กินกาแฟเอง?"
"ก็...เดี๋ยวกลับไปแล้วจะนอนไม่หลับ พี่มังกรล่ะจะทำอะไรอีกรึเปล่าหงส์จะกลับแล้วนะไม่อยากอยู่ที่นี่นานเบื่อหน้าอาเกรน"
"อาเกรนเป็นห่วงหงส์นะเมื่อไรจะดีกันสักที"
"ถ้าเป็นห่วงแล้วพูดดีๆไม่เป็นก็เก็บความเป็นห่วงไว้เถอะ"
"แล้วเรื่องแบล็คนี่ยังไงห่ะ เอามันไปนอนคอนโดเดียวกันไม่กลัวข่าวเสียหายบ้างรึไง ถึงมันจะเป็นบอดี้การ์ดแต่ก็ไม่จำเป็นต้องพกไปทุกทีขนาดนี้ก็ได้มั้ง"
"แล้วถ้าไม่ได้เป็นบอดี้การ์ดล่ะ?"
"นี่อย่าบอกนะว่าหงส์...ชอบมัน?"
"ก็ถามเฉยๆไม่ได้พูดสักหน่อยว่าชอบ"
"แล้วสมมุติว่าแบล็คมันชอบหงส์ขึ้นมาล่ะจะทำยังไง มันจะไม่เป็นปัญหาเหรอ?"
"อยู่กันมาตั้งสิบปีถ้าจะชอบก็คงชอบตั้งนานแล้วไหม หงส์ว่าทุกคนมองพี่แบล็คผิดไปแล้ว ก็เห็นๆอยู่ว่าเราแค่สนิทสนมกันทำไมต้องโยงให้พี่แบล็คชอบหงส์ด้วยล่ะไม่เข้าใจจริงๆเลยนะ แล้วอีกอย่างหงส์ไม่อยากจะรักใครอีกด้วย"
"สิบล้าน"
"อะไร?"
"พี่พนันกับพี่เทพเอาไว้สิบล้าน"
"ถ้าพี่แบล็คชอบหงส์ใครได้สิบล้าน?"
"พี่เทพ แต่ถ้ามันไม่ใช่ชอบหงส์จริงๆพี่ก็ได้สิบล้าน ถ้ามันแอบรักก็เนียนๆไว้ก่อนสักสามเดือน เดี๋ยวพี่แบ่งให้สามล้านเลย"
"หงส์ไม่ได้หน้าเงินนะ!"
"แล้วเอาไหม?"
"ถึงยังไงพี่มังกรชนะพนันแน่เพราะพี่แบล็คไม่ได้รัก ไม่ได้ชอบ ไม่ได้คิดอะไรกับหงส์หรอก ครบสามเดือนแล้วโอนให้ด้วยล่ะสามล้าน"
"ครั้งนี้พี่เทพต้องเดาผิด!"
มังกรเดินลงมาส่งน้องสาวที่หน้าบ้านแล้วก็อดจะแอบมองบอดี้การ์ดหน้าเรียบนิ่งไม่ได้จริงๆเพราะว่าเขารู้สึกว่าถูกแอบมองอยู่ตลอดเวลาที่ใกล้ชิดน้องสาว หงส์จะไปคิดอะไรกับคนใกล้ตัวขนาดนี้คงยากแต่กับแบล็คนี่ดิมันไม่แน่หรอก ยิ่งนับวันมันยิ่งแสดงออกชัดว่าหวงหงส์มากขนาดไหนถึงการกระทำจะปรกติแต่แววตาชัดเจนเสมอ
สิบล้านจะปลิ้วไปเข้ากระเป๋าพี่เทพไหมว่ะ?
"พรุ่งนี้เจอกันที่ออฟฟิศ"
"อื้ม แล้วก็ชวนพี่เทพไปด้วยล่ะ"
"พี่เทพก็ทำงานทุกวันไม่เห็นจะต้องชวนเลย หงส์นั่นแหละทำตัวให้ว่างบ้างแล้วอาเกรนกลับไปเมื่อไรก็กลับมาอยู่บ้านนะมันปลอดภัยกว่า"
"อยู่กับพี่แบล็คก็ปลอดภัย"
"ให้ปลอดภัยจริงๆเถอะ แล้วมึงน่ะอย่าตามใจหงส์มาก"
ตามใจกันทั้งบ้านแล้วเขาจะขัดใจได้ไงเล่า!
คุณมังกรสั่งเองยังทำเองไม่ได้เลย!!!
เขาเปิดประตูให้คุณหนูเข้าไปนั่งแล้วถึงได้นั่งประจำที่คนขับรถส่วนออกัสให้มาเริ่มงานวันพรุ่งนี้แทนเพราะยังไม่ได้รายงานเธอเลย คุณหนูวันนี้ก็อารมณ์ดีมากไม่รู้ว่าคุณมังกรพาไปทำอะไรถึงยิ้มกว้างตลอด
ไม่อยากให้ใครเห็นรอยยิ้มเธอเลย!
"ไปสุสาน"
"สุสาน…"
"อื้ม หงส์จะไปสุสานแล้วค่ำๆค่อยกลับ"
"ครับคุณหนู" อยากรู้จริงๆว่าใครกันอยู่ที่นั่นแล้วทำไมถึงสำคัญขนาดนี้
เขาขับรถไปที่สุสานประจำจอดหน้าบ้านคนดูแลที่ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน คุณหนูถือขนมถุงใหญ่เดินเข้าไปโดยที่ไม่มีคนออกมาต้อนรับส่วนเขาก็นั่งรอเงียบๆอยู่ข้างนอกเพราะไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปด้วย มือล้วงกระเป๋าหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบฆ่าเวลาแล้วเดินเล่นอยู่แถวนั้นก่อนจะนั่งลงตรงใต้ต้นไม้สูงใหญ่ที่สามารถมองเห็นป้ายชื่อหลุมได้ทั่วทั้งสุสาน ที่ตรงนี้เราเคยนั่งคู่กันเมื่อสิบปีก่อน เขาให้ของขวัญวันเกิดชิ้นแรกและชิ้นเดียวกับเธอซึ่งไม่เคยเห็นเลยว่าหยิบเอามาใส่บ้าง
หวังว่าจะยังไม่ถูกทิ้งนะ!
"พ่อหนุ่มยัยหนูให้มาตาม"
"คุณ...เป็นคนดูแลที่นี่เหรอ?"
"แล้วคิดว่าใครล่ะถ้าไม่ใช่ฉัน รีบๆไปเถอะเดี๋ยวยัยหนูจะหงุดหงิดเอา"
"ยัยหนู…"
"ก็ยัยหนูหงส์ไงเล่า!"
เขาพยักหน้าตอบไปด้วยความสงสัยแต่ไม่ได้ถามอะไรเพิ่มเติมเลือกจะเดินตามชายวัยชราอายุน่าจะเจ็บสิบกว่าๆได้แล้วมั้ง นี่เป็นคนดูแลสุสานจริงๆงั้นเหรอทำไมถึงแก่ใกล้ลงโลงแบบนี้ว่ะ แล้วใครกันคนสำคัญของคุณหนู ถ้าบอกว่าเป็นคุณตาคนนี้เขาไม่อยากจะเชื่อเท่าไรนักแต่ว่าคุณหนูก็ความลับเยอะมากเลยทำให้หวั่นใจนิดๆว่าคนที่อยากเจอมานานถึงสิบปีคือชายวัยชรา
"สนใจโลงศพแบบไหนบอกฉันได้นะพ่อหนุ่ม เดี๋ยวทำพิเศษให้เลย"
"คุณหนูล่ะครับ?"
"ยัยหนูออกมาได้แล้ว"
เขากวาดสายตามองภายในบริเวณบ้านหลังกระทัดรัดเพื่อมองหาคนตัวเล็กที่น่าจะหลบซ่อนตัวเพื่อแกล้งกันอยู่ ที่นี่เต็มไปด้วยเครื่องรางทางฝั่งยุโรปค่อนข้างเยอะจนดูรกมากไปหน่อย มีป้ายราคาโลงศพ พิธีทำศพและแบบโลงต่างๆให้เลือกสรรได้ตามใจชอบ เขานั่งโซฟาเก่าแต่ยังดูดีแล้วไม่เข้าใจเลยจริงๆว่าทำไมคุณหนูถึงชอบมาที่นี่
และเด็กอวดดีก็เดินออกมาจากโลงศพทำไม
อยากตายแล้วเหรอ?
"มองอะไร?"
"แล้วเล่นอะไรแบบนี้ล่ะครับ ที่อยู่มีตั้งเยอะแยะจะอยู่ในโลงทำไมหรือจะแกล้งกันแบบนี้พี่ไม่สนุกด้วยนะ แล้วอีกอย่างพี่ไม่กลัวผีคุณหนูก็รู้ดีนี่ ถ้าจะวัดขนาดโลงทำรอวันตายก็อย่าคิดว่าพี่จะยอมให้ตายง่ายๆ"
"โมโหอะไรเนี่ย?"
"ก็…"
"ชวนมากินเหล้าด้วยกันเฉยๆแล้วค่อยกลับ อีกอย่างนี่คืออดีตพ่อบ้านเก่าแก่ที่เคยดูแลหงส์ก่อนจะย้ายกลับมาที่นี่แต่เปิดเผยตัวไม่ได้เฉยๆว่ามีชีวิตอยู่ หงส์แค่อยากให้พี่รู้จักคนสำคัญเฉยๆจะวีนใส่ทำไม!"
"เคยดูแลคุณหนู?"
"ก็ตอนนั้นอยู่เมืองนอกกับแม่ไง แล้วคุณตาก็ดูแลตั้งแต่จำความได้เลยด้วยซ้ำ"
ที่แท้ก็อยากจะแนะนำให้รู้จักคนสำคัญนี่เองแต่มันมีตั้งหลายวิธีนะทำไมต้องเล่นอะไรพิเรนแบบนี้ด้วยก็ไม่เข้าใจเลย
เขายิ้มอย่างเป็นมิตรให้ชายวัยชราที่ยกเหล้ายี่ห้อดีมาก่อนจะลุกไปช่วยถือของอย่างอื่นที่กินด้วยกัน ที่นี่เปิดไฟได้สลัวมาก! ทำทุกอย่างราวกับว่าย้อนยุคแต่มันก็มีข้อดีตรงที่ไม่ต้องซ่อนแววตาอ่อนไหวอีกต่อไป
คนดูแลคุณหนูนี่ก็แปลกพอๆกับคุณหนูเลย!
- Writer
