(MORPHINE TALK)
“อร่อยไหม” วอร์มถามฉันพร้อมการจ้องไอติมโคนในมือของฉัน
“อะ” ฉันยื่นให้เขาชิม
“วอร์มไม่กินช็อกโกแลต” เขาส่ายหัวและกินไอติมโคนรสสตรอว์เบอร์รีในมือ
“มัวแต่ถามแต่ไม่ลองกินจะรู้ได้ไงว่าอร่อยหรือไม่อร่อย ทุกอย่างต้องลองเองถึงจะรู้ถูกไหม” ฉันเลียกินไอติมเมื่อบอกเขาไปแล้ว
“งั้นกลับบ้านไปลองกันไหม วอร์มอยากจะรู้ว่าฟีนอร่อยไหม” เขางับที่ไอติมในมือฉัน แล้วพูดบ้าอะไรก็ไม่รู้
“…” ฉันควรเงียบ เพราะถ้าเกิดพูดอะไรสะกิดอารมณ์เขาอาจจะบ้ากลางตลาด ซึ่งฉันไม่อยากให้มันเกิดเพราะมันคงน่าอายเอามาก ๆ
เขาพาฉันนั่งเรือข้ามฟากออกจากเกาะซึ่งเป็นที่ตั้งรีสอร์ท แล้วจากนั้นก็นั่งรถจากท่าเรือเข้ามาในเมือง ซึ่งเป็นรถของตระกูลเขา
เขาพาฉันเดินห้าง ซื้อของทำขนมเค้ก ขนมหวาน
แล้วตอนนี้เขาก็พาฉันมาถนนคนเดิน
เขาพาฉันตระเวนหาของกิน ซึ่งส่วนใหญ่เป็นของที่ฉันชอบ เขาคงรู้เพราะพ่อฉันบอกมั้ง ว่าฉันนั้นชอบเดินตล
