“วันนี้วอร์มจะไปดื่มกับเพื่อนที่ผับ กลับถึงห้องแล้วฟีนแต่งตัวเลยนะ ไปด้วยกัน” วอร์มบอกกับฉันหลังจากที่พาฉันลงมาเดินเล่นที่ชายหาดได้สักพักใหญ่
“ฟีนไม่อยากไป ฟีนไม่ชอบเที่ยวแบบนั้น” ฉันบอกพร้อมกับจูงเชือกซึมเศร้าที่จ้องแต่จะลงน้ำทะเล
“แต่วอร์มไม่อยากห่างฟีน”
“ห่างอะไรวอร์ม ผับก็อยู่ที่รีสอร์ทนี่ไม่ใช่เหรอ มันไม่ได้ห่างกันเลย” ฉันหันไปพูด
เพราะจากเท่าที่เดินดู รีสอร์ทแห่งนี้แทบจะครบวงจรด้านความบันเทิง และแฝงด้วยอบายมุขพอกรุบกริบ
ตั้งแต่ที่กลับจากตลาดเมื่อวาน พอมาถึงบ้านก็ฟ้ามืดเลยล่ะ วอร์มให้คนจัดที่นอนให้ซึมเศร้าอีกห้องหนึ่ง
ส่วนเรานอนข้างกันในห้องนอน
และนอนมองหน้ากันเงียบ ๆ ในขณะที่ยังกุมมือกันอยู่ จากนั้นก็ต่างคนต่างหลับ ซึ่งเมื่อคืนเขาไม่ได้ใช้ยานอนหลับ จากที่ฉันสังเกตนะ
พอเช้ามาก็ไม่มีอะไรมาก แต่ตกบ่ายเพื่อนเขาก็มาถึง วอร์มบอกว่าเพื่อนเขาอยากมาพักผ่อน
ซึ่งฉันยังไม่เจอกับบรรดาเพื
