"Umiyak ka no?" tanong ni Carlo.
"Hindi," iling ko saka matipid na ngumiti. "Kakagising ko lang. Nakatulog kasi ako sa infirmary."
Tumaas yung kilay niya. "Owz? Sa magang 'yan?" turo niya sa mga mata ko.
Nasa cafeteria kami ngayon. Nagtext sa akin si Carlo kanina na magkita lang daw kami dito. Sakto namang nagising ako mula sa pagkaidlip. I was crying too hard that I slept. Paggising ko sobrang lala na ng mga mata ko. Pilit ko itong tinatabunan ng concealer— na hiniram ko naman sa school nurse.
Buti nalang at nag-aya sa akin si Carlo. Hindi pa kasi ako nakakain ng snack. Hindi ko alam na baka nagugutom na pala ako. Para kong pinasan yung buong mundo dahil sa bigat na nararamdaman. Ayoko sanang bumangon pa pero kailangan. Baka sabihing sobra akong feel at home.
"Hindi nga ako umiyak,"
