รัชทายาทหนุ่มกลับมายังห้องพักรับรองที่เขาจ่ายเงินซื้อไว้ถึงสามวันทั้งคนทั้งห้อง ยามนี้ร่างบางนอนหลับสบายอยู่บนเตียงกว้าง สำรับอาหารวางอยู่บนโต๊ะครบชุดไร้การแตะต้อง นางคงรอเขานานแล้วจริงๆ และคงยังไม่ได้ทานสิ่งใด
มังกรหนุ่มแห่งแคว้นอู่หลงนั่งลงบนเตียง ยื่นมือไปเกลี่ยแก้มนวลอย่างเอ็นดู นางเป็นสตรีเพียงคนเดียวที่เขาสามารถใกล้ชิดได้โดยไม่รู้สึกรังเกียจ และนางเป็นคนเดียวที่ทำให้เขารุ่มร้อนจนไม่เป็นตัวของตัวเอง
เขาไม่เคยลุ่มหลงในสตรีมาก่อน ไม่คิดว่าตนจะมีวันนี้ด้วยซ้ำ เช่นนั้น เขาจะนำนางกลับไปด้วย นางต้องตามไปรับใช้เขายังแคว้นอู่หลงด้วย
เมื่อถูกรบกวนหญิงงามก็ลืมตาตื่น
“นายท่าน.... มาแล้วหรือ ข้านึกว่า.....” นางนึกว่าเขาไปกับสาวงามคนอื่นแล้วเสียอีก นางรอตั้งหลายชั่วยามเขาก็ไม่มีวี่แววว่าจะกลับมา จนสำรับเย็นชืดไปแล้ว ไม่มีเขานางก็ไม่มีกะใจจะกินลง จึงได้แต่มานอนบนเตียงเพื่อสูดดมกลิ่นของเขาที่ย
