ความเนิบนาบนั้นสร้างความขัดเคืองใจให้กับกากียิ่งนัก เธอมองเขาตาปรอย ส่งเสียงเอ็ดออกมา
“จะเชื่องช้าเช่นนี้อีกนานไหม จะทำสิ่งใดก็รีบทำเสียที”
“คุณอยากให้ผมใช้ความรุนแรงเหรอ”
หญิงสาวพยักหน้าหงึกหงัก
“ไม่เอาหรอก ผมจะค่อยๆ ทำ”
จะทำให้คุณคลั่งตาย ทำให้ลืมหายใจ ทำให้ต้องการผมเสียจนไม่อาจทัดทานได้เลยล่ะ...เขาอยากจะต่อท้ายอย่างนี้
แต่ไม่เอาดีกว่า ประเดี๋ยวจะดูหื่นกามจนเกินงาม แค่นี้ในใจเขาก็เตลิดเปิดเปิงไปไหนต่อไหนแล้ว
“ได้โปรดเถิดภูผาเจ้า มอบรักให้ข้ามากกว่านี้สักหน่อย”
แล้วสิ่งที่ไม่ทันได้คาดคิดก็ดังเข้ามาในโสต ภูผาเบิกตาโตเล็กน้อย ไม่คิดว่าคนหยิ่งผยองในศักดิ์ศรีอย่างกากีจะเอ่ยปากวิงวอนเขา
“คุณบอกว่า...”
“จะต้องให้ข้าย้ำอีกสักกี่รอบ เจ้าถึงจะเชื่อว่าจนหาได้
หูฝาด”
“ผม...”
“จะทำหรือไม่ทำ!?”
“ทำครับ”
พลิกฝั่งมาเป็นภูผาที่ต้องยอมเฉยเลย เขางุนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเหมือนกันนะ ทว่
