จูบแรก
1507 Words
สายชล
"ใครมาส่งมึงหน้าปากซอย" ขณะที่ฉันกำลังเดินเข้าบ้านน้าเพ็ญก็เดินเข้ามาถามทันที
"เพื่อนที่มหาลัยน่ะ"
"อ่อ กูนึกว่าผัวมึง ดูท่าจะรวยน่าดูขับรถราคาเป็นล้าน"
"อะไรราคาเป็นล้านวะ"
"ก็เมื่อกี๊ตอนที่ฉันไปซื้อเหล้าให้พี่ฉันเห็นผู้ชายมาส่งนังชลลูกสาวพี่ โหรถที่ขับมาราคาเป็นล้านเลยนะพี่ฉันก็เลยถามมันว่าเป็นใครผัวมันหรือเปล่าถ้าใช่เราก็จะได้สบายกันซะที"
"จริงเหอวะนังชลมึงได้ผัวรวยเหรอวะห๊ะ"
"เปล่าจ๊ะพ่อไฟเค้าเป็นเพื่อนที่มหาลัยชองชลเราไปซื้อของทำรายงานกลุ่มกันเขาเลยอาสามาส่งเฉยๆ"
"แล้วทำไมมึงไม่จับมันทำผัวซะเลยล่ะวะดูท่าจะรวยเอาเรื่อง"
"ไม่หรอกจ๊ะเราเป็นเพื่อนกัน"
"นังลูกโง่แทนที่มึงจะอ่อยเค้าให้เค้ารักเค้าหลงกูจะได้สบายไปด้วยทีนี้กูก็จะได้มีเงินเข้าบ่อนทุกวันไม่ต้องรอเศษเงินจากมึง"
"งั้นพ่อก็คงต้องผิดหวังเพราะชลไม่ได้ชอบเขาและเขาก็ไม่ได้ชอบชล" ฉันพูดแค่นั้นแล้วเดินเข้าบ้านเพื่อป้อนข้าวให้ยายก่อนจะอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าไปทำงานที่ร้านอาหารต่อ
"ชลเอ้ยกลับมาแล้วเหรอลูก"
"จ๊ะยายชลกลับมาแล้วยายหิวหรือยังจ๊ะชลจะได้ป้อน"
"ยายกินเองได้ลูกชลไปอาบน้ำเถอะเดี๋ยวต้องไปทำงานต่อไม่ใช่เหรอลูก"
"จ๊ะแต่ชลอยากป้อนข้าวให้ยายก่อน" ฉันเดินไปหยิบจานมาใส่กับข้าวที่ฉันแวะซื้อที่ร้านมาเทใส่จานก่อนจะป้อนยาย
"ยายทานเยอะๆนะจ๊ะจะได้แข็งแรง"
"ยายแก่แล้วไม่รู้จะอยู่ได้อีกนานแค่ไหนลูกเอ้ย"
"ไม่จ๊ะยายต้องอยู่กับชลไปนานๆ ชลตั้งใจว่าถ้าชลเรียนจบชลจะพายายะย้ายกลับไปอยู่ที่บ้านของเราที่เชียงรายยายว่าดีไหมจ๊ะ"
"แล้วหนูไม่คิดที่จะหางานทำที่นี่เหรอลูกเงินเดือนน่าจะเยอะกว่ากลับไปที่โน่นก็ไม่มีอะไรทำนอกจากทำไร่ทำนา"
"นั่นแล่ะจ๊ะคือความฝันของชล ชลอยากกลับไปอยู่บ้านของเราไปทำไร่ปลูกผักขาย"
"เอางั้นเหรอลูก"
"จ๊ะ"
"ชลว่าไงยายก็ว่าตามนั้นไปไหนไปกันเนอะลูกเนอะ^^"
ยายยิ้มให้ฉันทั้งที่แกก็มองไม่เห็นทำให้ฉันกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่เพราะนานๆครั้งฉันถึงจะเห็นท่านยิ้มสักครั้งหนึ่ง หลังจากที่ฉันป้อนข้าวป้อนยายายเสร็จฉันก็รีบอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปทำงานที่ร้านอาหาร พอฉันเดินออกมาถึงหน้าปากซอยตรงที่ไฟมาส่งฉันเมื่อเย็นฉันก็ต้องตกใจเมื่อได้ยินเสียงแตรรถที่ดังลั่นซอย
ปี้นนนนนนน ปี้นนนนนนน
"ชล!!! ชล!!!"
ฉันหันไปมองทันทีที่ได้ยินเสียงแตรรถและเสียงตะโกนเรียกชื่อของฉัน
ไฟ?? เขามาทำอะไรแถวนี้เวลานี้กันนั่นคือสิ่งที่ฉันสงสัยแต่ไม่ทันที่ฉันจะคิดอะไรได้มากกว่านั้นเขาก็กวักมือเรียกฉันอยู่บนรถพร้อมกับบีบแตรรถไปด้วยทำให้คนที่สัญจรไปมาแถวนั้นหันมามองฉันกับเขาสลับกันไปมาฉันจึงรีบวิ่งข้ามถนนไปหาเขาทันที
"ไฟ มีอะไร"
"ขึ้นรถสิ"
"ฉันต้องไปทำงาน"
"ฉันจะไปส่งไง"
"............"
บนรถ
"ไฟมาทำอะไรแถวบ้านเราเหรอ"
"ก็มารอรับเธอไปทำงานไง"
"หมายความว่าตั้งแต่ทีี่ไฟมาส่งเราเมื่อเย็นไฟก็ยังไม่ได้ไปไหนเลยงั้นเหรอ"
"อื้มใช่เพราะฉันรู้ว่าเดี๋ยวเธอต้องเดินออกมาเพื่อไปทำงานต่อที่ร้านอาหาร"
"รู้ได้ไง"
"รู้แล้วกันน่าไม่ต้องถามมากหรอก" ฉันงงกับการกระทำของเขาแต่ก็ไม่กล้าคิดอะไรมากจนเขาขับมาถึงร้านอาหารที่ฉันทำงานอยู่นั่นมันยิ่งทำให้ฉันงงมากขึ้นว่าเขารู้ได้ยังไงว่าฉันทำงานอยู่ที่นี่
"อ้าวลงไปดิหรือไม่ลงงั้นฉันจะพาเธอไปที่อื่นนะ" พอเขาเห็นฉันเอาแต่นั่งนิ่งเขาก็พูดขึ้นมาจนฉันต้องรีบเรียกสติตัวเองกลับคืนมาทันที
"อะเอ่อ ลงสิลง" ฉันเปิดประตูลงจากรถของเขาทันที
"เดี๋ยวเลิกงานฉันจะมารับนะ"
"......."
"ไม่ต้องทำหน้างงหรอกน่าไปได้แล้ว"
"เป็นอะไรจ๊ะน้องชลพี่เห็นเราเอาแต่มองไปนอกร้านแล้วก็ยิ้ม^^" ทั้งสายตาทั้งคำพูดของพี่นุ่นทำเอาเธอถึงกับรีบหุบยิ้มทันที
"เปล่าค่ะพี่นุ่นชลไม่ได้เป็นอะไร>วันต่อมา...
ปี๊นนนนนนนนนน ปี๊นนนนนนนนนน
"ไฟ"
"ขึ้นรถเร็วเดี๋ยวไปเรียนสายนะวันนี้มีสอบนะเว้ย" ฉันทำได้แค่เดินไปขึ้นรถของเขาโดยมีสายตาของคนระแวกนั้นมองอยู่และฉันเชื่อว่าเรื่องนี้คงจะเข้าถึงหูพ่อกับน้าเพ็ญอย่างแน่นอน
"ต่อไปไม่ต้องมารับเราแล้วนะไฟ"
"ทำไม"
"คือเรา...เราไม่ชอบให้ใครมองน่ะ"
"หรือเธอรังเกียจฉัน" สายตาของไฟที่ส่งมามันทำให้ฉันรู้ว่าเขารู้สึกยังไงกับฉันซึ่งความรูัสึกของฉันที่มีต่อเขามันก็ไม่ได้ต่างกัน ฉันจะไปรังเกียจเขาได้ยังไงกันมีแต่เขาสิที่ควรจะรังเกียจฉันถ้าเขารู้ว่าครอบครัวฉันเป็นยังไง
"............."
"พูดมาสิว่าเธอรังเกียจฉัน"
"เราจะรังเกียจไฟได้ยังไง ไฟไม่มีอะไรน่ารังเกียจเลยสักนิดมีแต่เรานี่แล่ะที่น่ารังเกียจ"
"เธอทำไมถึงพูดแบบนี้"
"ครอบครัวของเราเรียกได้ว่าเป็นอยู่ในระดับรากหญ้าหาเช้ากินค่ำอดมื้อกินมื้อส่วนครอบครัวของไฟเป็นถึงเศรษฐีติดอันดับต้นๆของประเทศเราต่างกันเกินไป"
"แต่นั่นมันไม่ได้สำคัญสำหรับฉันต่อให้เธอจะไม่มีบ้านไปนอนอยู่ใต้สะพานลอยฉันก็ไม่คิดที่จะรังเกียจเธอ ชล...เธอรู้ใช่ไหมว่าฉันรู้สึกยังไงกับเธอ ถ้าเธอกลัวว่าฉันจะพูดไม่จริงเธอพาฉันไปพบพ่อกับแม่เธอก็ได้ฉันจะทำให้เธอรู้ว่าฉันพูดจริงหรือเปล่า"
"อย่านะ!!!" ฉันจะให้เขาไปที่บ้านไมไ่ด้เด็ดขาดเพราะฉันรู้ว่าถ้าพาเขาไปมันจะเกิดอะไรขึ้นบ้างชีวิตเขาจะหาความสงบสุขไม่เจออย่างแน่นอนฉันมั่นใจเพราะฉันรู้จักพ่อของฉันดี
"ทำไมวะ"
"เรายังไม่พร้อมที่จะให้ไฟไปบ้านเราตอนนี้"
"หรือเธอมีใคร"
"เราไม่เคยมีใครทั้งนั้น"
"แล้วเธอคิดยังไงกับฉันเธอพอจะบอกได้ไหม"
"เรา...."
"เธอชอบฉันบ่างหรือเปล่าชล"
"เรา...เราชอบไฟนะแต่...อื้ิออออออออออออออ"
ฉันถูกไฟดึงเข้าไปกอดก่อนที่เขาจะก้มหน้าลงจูบลงมาที่ริมฝีปากของฉันด้วยความอ่อนโยน จูบแรกของฉันที่เขาได้มันไปเขาคือคนที่ฉันรักฉันหลับตาลงก่อนจะจูบตอบไฟ เราจูบกันอยู่บนรถนานจนรถคันหลังบีบแตรไล่นั่นทำให้ฉันกับเขาผละออกจากกัน
"เอ่อ..สายแล้วเราไปเรียนกันเถอะ" ฉันพูดโดยที่ไม่กล้ามองหน้าเขาเพราะกำลังเขินที่เมื่อครู่นี้เราจูบกัน
"ปากเธอหวานมากเลยรู้มั้ยฉันชักจะติดใจซะแล้วสิ^^"
">//ปล.เรื่องนี้ไรท์แต่งออกแนวดราม่านะคะเพราะมันคือแนวถนัดของไรท์❤❤
- Writer
