“ฮ่าๆ ๆ สำหรับข้า คิดว่าคนที่สมควรนอนป่วย และจับไข้ น่าจะเป็นน้องห้า”
เฉินปี้กำหมัดแน่น นางตัวสั่น หัวใจเต้นรุนแรง คนอย่างมู่ข่ายเฉิง ทั้งน่ากลัว มีไหวพริบยอดเยี่ยม เมื่อเขาเอ่ยเช่นนี้ก็พลอยให้นางห่วงลูกชายตน ยามนี้เขาอยู่กับพี่น้องอีกสี่คนในตำหนักน้ำพุซีเฉอ เพื่อชำระร่างกาย ก่อนลงจากเขาแล้วมาที่นี่ เพื่อรอการรับคัดเลือกเจ้าบ้านน้อยคนใหม่
“คุณชายสาม ช่างเป็นห่วงใยเถียนเอ๋อร์ยิ่งนัก พี่น้องก็เหมือนแขนขา ท่านรักลูกชายข้าเช่นนี้ย่อมน่าชื่นชม”
“อนุเฉิน มองโลกในแง่ดียิ่ง มิน่า เมื่อปลายปีก่อน ถึงได้ให้คนเป็นธุระ จัดหาม้าจากทางตอนใต้มาให้ข้าตั้งหลายตัว ทั้งยังหาหญ้าชั้นดีมาปลูก พร้อมคนเลี้ยงม้า ผิดแต่ม้าเหล่านั้น พยศเหลือเกิน จนเป็นต้นเหตุให้ข้าพลัดตก สุดท้ายก็เดินเหินไม่สะดวก”
เมื่อมู่ข่ายเฉิงเอ่ยเช่นนี้ คนที่มีชนักติดหลังย่อมร้อนๆ หนาวๆ
“คุณชายสาม อย่างไรข้าขอตัว ไปดูแลอาหารสักหน่อย
