อมีตี้ถลึงตาใส่คนฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องอย่างนึกโมโห ไม่รู้ว่าเมื่อไร เรเปลจะเลิกทำตัวเป็นบอดี้การ์ดที่ตามติดชีวิตของเธอเสียที รู้บ้างไหมว่าเธอไม่ชอบอยู่ในสายตาของเขาเลยสักนิด เพราะมันเต็มไปด้วยความอึดอัดและบางครั้งก็รู้สึกแปลกๆ จนไม่อยากจะอยู่ใกล้ๆ เธออยากอยู่ให้ห่างผู้ชายที่แสนอันตรายคนนี้ แต่พี่ชายของเธอสิ ไม่เคยจะเข้าใจอะไรเลย
“ต่อไปผมจะคอยดูแลคุณหนูอยู่ห่างๆ ก็แล้วกันนะครับ” เรเปลบอกอย่างปลงๆ
“ก็ดี” กระซิบตอบเสียงเครียดๆ แล้วรู้สึกใจหายอย่างประหลาดเมื่ออีกฝ่ายปล่อยให้เธอเป็นอิสระ การเดินหนีของเขาทำเอาต้องเม้มปากแน่น อย่างไม่รู้ว่าความจริงแล้ว เธออยากให้เขาอยู่ห่างจริงหรือ ทำไมยิ่งเขาเดินห่างไกลออกไปมากเท่าไร มันก็ยิ่งทำให้รู้สึกว้าวุ่นใจอย่างประหลาด หรือว่าแท้จริงแล้ว เธออยากให้เขาคอยดูแลคอยปกป้อง แต่ว่ามันจะเป็นเช่นนั้นได้อย่างไรกัน ในเมื่อแท้จริงแล้ว อิสระต่างหากคือสิ่งที่เธอต้องกา
