บทที่ ๕ อารมณ์โมโหมันพาไป(๔)

1486 Words

“อื้อ!” คุลิกาเกร็งตัว มือของเธอขยุ้มขยำเนื้อเปลือยเปล่าของเขา ยิ่งจับ ยิ่งลูบไล้ ยิ่งคลึงเคล้น ก็ยิ่งทำให้อารมณ์กระเจิดกระเจิงจนกู่ไม่กลับ เธอเสียว เธอกำลังจะตาย ร่างกายกำลังระเบิดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย “อา!” ในที่สุดก็หักห้ามตัวเองไว้ไม่ได้ เสียงร้องดังระงมก้องหู ทำให้เคลล์ต้องเงยหน้าขึ้น กัดปากแน่น แล้วถาโถมเอวแกร่งอย่างรุนแรงเพื่อส่งตัวตนให้ฝังลึกที่สุดในกายสาว เขาปล่อยความทรมานทั้งหมด ปลดปล่อยให้ตัวเองได้รับอิสระ ในยามหมดแรงเขาก็แนบใบหน้าคมคร้ามลงซุกกับต้นคอขาวๆ สูดกลิ่นหอมของคนใต้ร่างเข้าสู่ปอดลึก แพขนตาหนักอึ้งกะพริบถี่ๆ อย่างเนิบนาบในเช้าของวันใหม่ ร่างบางบิดตัวอย่างเกียจคร้าน แต่ก็ต้องนิ่วหน้าทันควัน เมื่อรู้สึกว่าร่างกายของตัวเองร้าวระบมไปทุกส่วนสัด ค่อยๆ หยัดกายลุกขึ้นนั่งช้าๆ ก่อนจะก้มมองสภาพร่างกายซึ่งเต็มไปด้วยร่องรอยแดงช้ำ ทุกอย่างที่เห็นล้วนเกิดจากปากและฟันของใครบางคน คุล

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD