บทที่ ๔ ความเจ็บที่ไม่มีเสียง(๕)

1624 Words

แต่พอเข้ามาในห้องก็ต้องชะงักไปเล็กน้อย เพราะสายตาปะทะกับใครบางคนซึ่งนั่งไขว่ห้างอยู่บนเก้าอี้บุนวมตัวใหญ่ เขากำลังจิบบรั่นดีอย่างสบายอารมณ์ เมื่อเขาเงียบทำหน้านิ่งขึง ก็เลือกจะไม่สนใจ รีบเดินเร็วๆ หายเข้าไปในห้องน้ำ เปลื้องผ้า แล้วนอนแช่น้ำอุ่นๆ ปล่อยให้สายน้ำขจัดคราบเหงื่อไคลที่มันไหลไปตามเนื้อตัว หลับตานิ่ง จมอยู่กับความเงียบสงบ ใช้เวลาอยู่ในนั้นนานพอควร กลับออกมาอีกครั้ง เขาก็ก้าวขึ้นไปนอนนิ่งๆ อยู่บนเตียงแล้ว มือข้างหนึ่งถือหนังสือ ส่วนอีกข้างรองอยู่กับท้ายทอย เขาชำเลืองตามองมาที่เธอเล็กน้อย แต่ก็ไม่เห็นจะพูดอะไร ไหล่เล็กจึงไหวเบาๆ แล้วเดินเข้าสู่ห้องแต่งตัว วันนี้เลือกหยิบเสื้อยืดตัวเล็กกับกางเกงนอนผ้านุ่มสีครีมมาสวมใส่ เรียบร้อยก็บำรุงผิวหน้าด้วยครีมและแป้งเด็ก แต่งตัวเสร็จจึงเดินลิ่วๆ ออกจากห้องนอนไปนั่งดูภาพยนตร์ ดูรายการโน้นรายการนี้ ดูช่องขายโฆษณาข้าวของเครื่องใช้ต่างๆ นานา จน

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD