นางกำนัลของตำหนักฝู่ฮ่าว เดินออกจากห้องเครื่องเพื่อนำกระยาหารว่างที่พ่อครัวใหญ่จัดทำให้แต่ละตำหนัก นางกำนัลผู้มาใหม่ย่อมไม่รู้ประเพณีว่าตนมิอาจเข้ามาในตำหนักเองได้ ด้วยเพราะไม่ถูกเรียกใช้และนางเพิ่งเป็นนางกำนัลฝึกหัด
แต่หน้าตำหนักยามนี้ไร้นางกำนัลอื่นที่ยืนรอรับคำสั่งในการเรียกปรนนิบัติ มีเพียงทหารเฝ้ายามเท่านั้น นางจะทำเช่นไรดี อีกทั้งหวังกงกงก็มิอยู่ นางจึงตัดสินใจเดินเข้าตำหนักด้วยเสียงดังแมวย่อง หวังแค่เอาถาดกระยาหารว่างไปวางแล้วจะรีบออกมา
แต่ทว่าภาพที่ทำให้นางถึงกับตะลึงตาค้าง แต่สองขายังยืนมั่นราวภูเขาที่ตั้งตระหง่าน มิไหวติงแม้มีสายลมพัดดังพายุ แม้ภายในใจจะปั่นป่วนกับภาพที่มิอาจจะเผยให้ผู้ใดล่วงรู้ได้
ภายนอกวังหลวงยามนี้มีเสียงลือกันว่าองค์ชายเก้าที่แต่เดิมอัปลักษณ์แม้หน้าตาจะงดงาม แต่เวลานี้กลับมารูปโฉมงดงามนั้น เพราะมีอาจารย์ดี คอยชี้แนะ ผนวกกับองค์ชายเก้ามีอุปนิสัยอ่อนโยน ม
