ตอนที่ 13 เหน็ดเหนื่อย
ก๊อกๆ
เสียงเคาะประตูหน้าห้องทำให้สะโพกที่ยังขยับอยู่ด้านหลังชะงักเล็กน้อย สายตาตวัดไปทางประตูแล้วก็เบนกลับมาที่ใบหน้านวลเนียนชื้นเหงื่อเล็กน้อย ก่อนจะเริ่มขยับสะโพกอีกครั้ง อิ๋นจื่อนอนตะแคงข้างยกขาข้างหนึ่งไปพาดอยู่บนต้นขาคนด้านหลัง
ซ่งเว่ยเหลียงนอนตะแคงซ้อนหลังนางและยังสอดแทรกท่อนเนื้อจากด้านหลังขยับโยกกระแทกอยู่ตลอด มือหนึ่งกอบกุมหน้าอกอิ่มนุ่มมือเล่นไปด้วย อีกมีหนึ่งสอดใต้ลำคอระหงโอบคนข้างหน้าให้แนบชิดตัวเองไปด้วย
ก๊อกๆ
เมื่อไม่ได้ยินคนในห้องตอบสนอง เสียงเคาะประตูนั้นจึงดังอีกครั้ง ตอนนี้ยามเฉิน[7]แล้ว คนที่เคาะประตูน่าจะเป็นสาวใช้ในเรือนรับรอง แต่เมื่อคิดอีกทีก็ไม่น่าจะใช่เพราะอิ๋นจื่อยังไม่ออกจากห้อง การรบกวนแขกขณะพักผ่อนย่อมเป็นการเสียมารยาท ซ้ำที่นี่เป็นเรือนพักส่วนตัวของขุนนางจากเมืองหลวง สาวใช้พวกน
