ep.7

1649 Words

"จีเบล" มาคัสเอ่ยเรียกปลุกคนตัวเล็กที่กำลังหลับสบายอยู่ที่เบาะข้างคนขับ "...ถึงแล้วหรอคะเฮียมาคัส" "อืม..ลงได้แล้ว" ทั้งสองคนเปิดประตูลงจากรถแล้วเดินเข้าไปด้านในของคาสิโนที่มีทุกอย่างครบวงจร ดวงตากลมโตของจีเบลมองสำรวจโดยรอบบริเวณตลอดทางเดิน จนตอนนี้เขาพาเธอขึ้นมาชั้นสามเข้ามาในห้องทำงาน "หิวรึยัง?" "หิวค่ะ" "อยากทานอะไรก็สั่ง"มือหนาเลื่อนหยิบโทรศัพท์ราคาแพงในกระเป๋ากางเกงกดโทรออกแล้วยื่นให้คนตัวเล็กสั่งอาหารสามอย่างพร้อมเครื่องดื่ม มาคัสนั่งเซ็นเอกสารที่โต๊ะทำงานหรูหราตัวใหญ่โดยมีคนตัวเล็กนั่งดูซีรีย์อยู่ที่โซฟาหนังฝั่งขวาของห้อง ก๊อก ก๊อก! "เข้ามา"เสียงทุ้มนิ่งเอ่ยอนุญาต แกร๊ก! "อาหารที่สั่งได้แล้วค่ะ" พนักงานหญิงที่ใส่ยูนิฟอร์มของคาสิโนเดินกรีดกรายเข้ามาอย่างมีจริต 'มองจากดาวอังคารยังรู้เลยว่าตั้งใจจะอ่อยเฮียมาคัส' จีเบลคิดในใจสายตามองไปยังคนมาใหม่ แต่พอหล่อนหันมาเห็นจีเบลใบหน้าที่แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางสีเข้มหนาเตอะก็แปรเปลี่ยน จากยิ้มยั่วเป็นมองเหยียดจีเบลตั้งแต่หัวจรดเท้า 'สองมาตรฐานชัดๆ' นี่ฉันเหมือนกำลังจะมีศัตรูยังไงไม่รู้ "ใครให้เธอขึ้นมา!" มาคัสเอ่ยเสียงเข้มเพราะชั้นสามห้ามใครหน้าไหนขึ้นมาทั้งนั้นถ้าเขาไม่อนุญาต "เอ่อ...คะ คือ" "ฉันถาม!!"มาคัสตวาดลั่นทำพนักงานคนนั้นสะดุ้งโหยงรวมไปถึงจีเบลด้วย "โมโหอะไรขนาดนั้นเนี่ยหรือว่าเห็นที่หล่อนทำหน้าแบบนั้นใส่เรา สมน้ำหน้า!" จีเบลพูดเบาๆได้ยินแค่คนเดียว "อะ เอ่อ..เปิ้ลหาคุณเคนไม่เจอค่ะ..กะ กลัวอาหารจะเย็น เลย..ขึ้นมาเองค่ะ" เสียงพนักงานหญิงเอ่ยเสียงตะกุกตะกักสั่นกลัว "กฏก็คือกฏ!! ถ้าทำไม่ได้ก็ออกไป!!" เสียงเข้มทรงอำนาจตวาดดังลั่นห้อง ทำจีเบลนั่งนิ่งจนแทบไม่กล้าหายใจ 'คนหล่อเวลาโกรธน่ากลัวชะมัด' "ขะ ขอโทษค่ะ...ฉันจะไม่ทำอีกอย่าไล่ฉันออกเลยนะคะ" พนักงานคนนั้นเอ่ยเสียงสั่นเครือทว่าคนฟังกลับไม่สนใจซักนิด "ออกไป!!"มาคัสเอ่ยสั่งเสียงดังสนั่น พนักงานหญิงรีบก้มหน้าเดินออกจากห้องไปอย่างเร่งรีบ แต่หญิงสาวอีกคน.... เฮือก! ตุ๊บ! เสียงตวาดของมาคัสครั้งนี้ จีเบลถึงกับปล่อยโทรศัพท์หลุดมือร่วงลงไปที่พื้นอย่างแรงจนหน้าจอสัมผัสแตก "แตกเลย~" เสียงหวานพูดออกมาทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ "หึหึ!" มาคัสกลั้วหัวเราะในลำคอกับท่าทางนั่นของคนตัวเล็ก "ไม่ต้องหัวเราะเลยเพราะเฮียนั้นแหละเสียงดัง! ตกใจหมด" ร่างเล็กแหวเสียงยู่หน้าใส่คนตัวสูง "ขวัญอ่อนอะไรขนาดนั้น" "โทรศัพท์เบลพังเลยเนี่ย..ดูสิ!" จีเบลลุกขึ้นยืนเดินปึงปังเข้าไปหามาคัสที่นั่งอยู่ที่เก้าอี้หนังตัวใหญ่หลังโต๊ะทำงาน 'น่ารักจังวะ' มือหนายื่นไปรับโทรศัพทฺ์จากคนตัวเล็กมาดูแล้วเก็บใส่ลิ้นชัก "เดี๋ยวซื้อให้ใหม่..เลิกทำหน้าแบบนั้นได้แล้ว" มาคัสยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย 'ทำเป็นเด็กไปได้ หึ! แบล็คการ์ดก็ให้ไปแล้ว พังก็ซื้อใหม่' "จริงนะคะ" "อืม" เมื่อได้ยินคำตอบถูกใจใบหน้าสวยใสก็มีรอยยิ้มขึ้นมาทันที "งั้นไปทานข้าวกันค่ะ" มือบางคว้าหมับที่ข้อมือหนาของมาคัสออกแรงดึงให้เขาลุกขึ้นยืนแล้วเดินตามเธอมาที่โซฟาอย่างลืมตัว มาคัสเองก็ยอมเดินตามเธอมาอย่างว่าง่ายสายตาคมก้มมองมือบางที่จับมือเขาไว้ไม่ปล่อยด้วยความรู้สึกหลากหลาย "นั่งลงค่ะเฮียมาคัส"ร่างบางจัดแจงที่นั่งให้คนตัวสูงเสร็จสรรพแล้วตัวเองก็นั่งลงข้างๆกัน "ทานค่ะเฮีย"จีเบลเอ่ยบอกเสียงใสร่าเริง "เธอทานเถอะฉันยังไม่หิว" "อ้าววว~ได้ไงล่ะคะเบลสั่งมาเผื่อเฮียมาคัสด้วยนะ"ดูเขาสิอุตส่าห์สั่งมาเผื่อเสียใจว่ะ-_- "……" "ทานหน่อยนะ นะคะ" มีหรือที่คนอย่างจีเบลจะยอมง่ายๆ'อ้อนสู้ไปเลยสิ' นี่ถ้าเป็นเฮียทีนะ อ้อนแบบนี้อยากได้บ้านหรือรถซื้อให้หมดอ่ะ "อืม" เสียงทุ้มตอบเบาๆในลำคอ 'เหอะ!ชอบให้อ้อนหรอระวังจะหลงกันน้า~' "คิดอะไรอยู่?"ที่ผมถามแบบนั้นเพราะเห็นเธอนั่งยิ้มอยู่คนเดียวไง "ปะ เปล่าค่ะ ไม่ได้คิดอะไรซะหน่อย" "หึหึ!" "ทานข้าวกันดีกว่าค่ะเบลหิวจะแย่" มือบางลูบวนที่หน้าท้องแบนราบเบาๆ จากนั้นเราสองคนก็นั่งทานอาหารกันจนหมดต้องบอกว่าฉันคนเดียวถึงจะถูกเฮียมาคัสทานไปนิดเดียวไม่รู้ตัวโตได้ไง มาคัสTAKE ทานข้าวเสร็จผมกลับมานั่งที่โต๊ะทำงานเพื่อทำบัญชีรายรับประจำสัปดาห์ เบนสายตามองร่างบางที่เดินไปยืนอยู่ที่ผนังกระจกใส ตรงนั้นสามารถมองเห็นบาร์นั่งชิวชั้นสองได้ชัดเจน ท่าทางเธอเหมือนอยากลงไปและไวเท่าความคิด "เฮียมาคัส เบลลงไปนั่งที่บาร์ด้านล่างได้มั้ยคะ" "จะไปดื่ม?" "ค่ะ..ระหว่างรอเฮียมาคัสไง^^" "อืม" ร่างบางยิ้มร่าคว้ากระเป๋าสะพาย แต่ก็ต้องชะงักเมื่อนึกขึ้นได้ ว่าโทรศัพท์ของเธอพังจะเอาเงินที่ไหนจ่ายล่ะ คิดได้ดังนั้นจึงเดินไปหยุดยืนหน้าโต๊ะที่ชายหนุ่มนั่งทำงาน แบมือเล็กแล้วยื่นไปตรงหน้าเขา "อะไร?" มาคัสมองมือเล็กสลับกับใบหน้าสวยเจ้าของมือนั่น "ขอเงินค่ะเบลไม่มีโทรศัพท์" "……" มือหนาเลื่อนเปิดลิ้นชักหยิบแบงค์สีเทายื่นให้คนตัวเล็ก "พันเดียว?.. เฮียมาคัส~ไม่พอค่ะ" ร่างบางพูดเสียงโอดครวญพันเดียวจะไปพอได้ไงเล่า "เดี๋ยวเมา!" "เฮีย~" "เอาไม่เอา?" "จิ๊!"เสียงจิ๊จ๊ะของคนตัวเล็ก 'ได้เฮียได้' มือบางรีบหยิบเงินหนึ่งพันนั่นแล้วเดินปึงปังทำหน้ายุ่งเตรียมจะออกไป "เดี๋ยว!" แต่เสียงทุ้มของมาคัสเอ่ยขึ้นมาขัดซะก่อน "อะไรอีกล่ะคะ!"จีเบลพูดน้ำเสียงเง้างอน มือสากหยิบสูทที่วางอยู่บนโต๊ะยื่นให้ "ใส่คลุมไปเธอใส่ชุดนักศึกษาอยู่" "……"เธอไม่ตอบแต่ก็ยอมรับสูทไปสวมทับปิดชุดของเธอ ...ตอนนี้ฉันนั่งที่บาร์ด้านล่างที่นี่ดูหรูหรากว้างขวางใหญ่โต ตอนนี้เวลาทุ่มครึ่งคนเลยยังไม่เยอะเท่าไหร่..มั้ง "มาการิต้าที่นึงค่ะ" "ได้ครับคุณผู้หญิง"เสียงทุ้มของบาร์เทนเดอร์ตอบกลับอย่างสุภาพ 'แหมมม~..บาร์เทนเดอร์หล่อจัง~แบบนี้นั่งทั้งคืนยังได้เลย แหะๆ' "ได้แล้วครับ" "ขอบคุณค่ะ" มือบางหยิบแก้วค๊อกเทลขึ้นมาดื่มไปเรื่อย จนตอนนี้หมดไปสามแก้วเงินก็หมดเช่นกัน แต่แล้วสวรรค์ก็เข้าข้างนางฟ้าตัวน้อยอย่างฉันส่งพี่เคนให้เดินผ่านมาตรงนี้พอดิบพอดี "พี่เคน...พี่เคนคะ" ร่างบางเอ่ยเรียกเคนลูกน้องคนสนิทของมาคัส "คุณจีเบล..ทำไมมานั่งคนเดียวครับ?" "เบลขอเฮียมาคัสลงมานั่งรอที่นี่ค่ะ..." เคนพยักหน้ารับรู้ "....เบลขอยืมเงินสองพันได้มั้ยคะ" "ได้สิครับ"เคนหยิบเงินในกระเป๋าสูทให้คนตัวเล็ก "เอาไปสามพันเลยครับเผื่อไม่พอ" "ขอบคุณนะคะพี่เคนนี่ใจดีจัง" ไม่เห็นเหมือนคนหล่อข้างบนเลยซักนิด 'ขี้งก' "งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ" พูดจบเคนสาวเท้าออกจากตรงนั้นเพื่อไปทำงานของตัวเองต่อ "วิสกี้สองที่ค่ะ" "ครับคุณผู้หญิง" อีกด้าน... ผมรีบเคลียร์งานเพราะจะได้กลับบ้านเร็วๆคนรอคงเบื่อแย่ นี่เธอก็ขอลงไปนั่งที่บาร์นานแล้วทำไมยังไม่กลับขึ้นมาอีก ที่ผมให้เงินไปแค่นั้นเพราะไม่อยากให้ดื่มเยอะพรุ่งนี้วันศุกร์เธอต้องไปเรียนไง คิดได้ดังนั้นจึงลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเดินไปดูที่กระจกใส "ทำไมบาร์เทนเดอร์ยังเสริฟให้เธออยู่วะ" หนึ่งพันได้ไม่เกินสามแก้ว'แล้วทำไม?' ร่างสูงรีบสาวเท้าลงไปที่บาร์ทันที "จีเบล" "เฮียมาคัส~ทำงานเสร็จแล้วหรอคะ" ร่างบางส่งสายตาหวานเยิ้มไปให้คนตัวสูงตรงหน้า "....."ร่างสูงไม่ตอบแต่หันไปพูดกับบาร์เทนเดอร์แทน "เธอดื่มไปกี่แก้ว?" "แปดแก้วครับนาย" เขาให้เงินมาแค่พันเดียวดื่มแปดแก้วได้ไงวะ หรือไอ้นี่เห็นคนสวยเข้าหน่อยเลยเสริฟไม่อั้น "เธอมีเงินจ่าย?"มาคัสเลิกคิ้วถามอีกครั้ง "มีครับ คุณเคนให้เงินเธอเมื่อกี๊ครับ" "ไอ้เคน!ไอ้เวรเอ๊ย!..ไปกลับ!" "เฮีย~อย่าดุสิคะ~" มือหนาคว้าแขนเรียวเล็กให้เดินตามเขาไป โดยมีสายตาหลายคู่จับจ้องมาที่เขาและเธอ ไม่มีใครที่นี่ไม่รู้จักมาคัสเพียงแต่สงสัยว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใครกัน มือหนาเปิดประตูรถ จับร่างบางยัดเข้าไปนั่งแล้วรีบสาวเท้าไปนั่งฝั่งคนขับเสียงสตาร์ทเครื่องยนต์ของรถหรูดังกระหึ่มและขับออกไปอย่างรวดเร็ว "เฮีย~โกรธเบลหรอ" "....." "เบลดื่มไปนิดเดียวเองน้า~" "……"เขาเงียบ "……"เธอเองก็เงียบ เพียงไม่นานมาคัสก็หันหน้ามามองเธออีกครั้ง "ดื้อ!เมาหลับอีกแล้ว" เสียงทุ้มบ่นพึมพำออกมา ใช้เวลาครึ่งชั่วโมงรถของมาคัสก็แล่นเข้ามาจอดหน้าบ้านหลังใหญ่ "จีเบล...จีเบล!" เสียงของมาคัสเอ่ยเรียกปลุกคนตัวเล็ก

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more