ปึ่งงงงงงง
นิราปิดประตูเสียงดังจนแมวอ้วนที่นอนอยู่ตกใจ วิ่งเข้าห้องไปอย่างรวดเร็ว เธอจำได้ว่าเธอยังไม่ได้กลับมาห้องเลยสักครั้ง แล้วใครเปิดไฟ นิราเดินช้าๆ ไปที่เตียงก่อนจะทิ้งตัวลงอย่างหมดแรง ช่างหัวขโมยเถอะ เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว
เสือมองคนที่ทิ้งตัวลงนอนไปกับเตียงนิ่งๆ เขายืนพิงระเบียงโดยหันหน้าเข้าหาห้องนอน เห็นทุกอย่างที่ยัยนั่นทำ และสภาพนั้นดูก็รู้ว่าเมา
ไปไหนมาจนดึกดื่น เขารีบกลับมาก็ไม่เจอ โทรก็ไม่ติด เป็นห่วงจนต้องลงไปซื้อบุหรี่มาดูดทั้งที่ปกติไม่เคยดูดด้วยซ้ำ สงสัยต้องตีให้หนัก ไม่ก็ลากไปต่างประเทศด้วย แต่เพราะครั้งนี้งานมันเร่งด่วนเขาถึงต้องไปคนเดียว แต่คราวหน้าไม่แล้ว ถ้าปล่อยให้อยู่คนเดียวแล้วจะเละเทะขนาดนี้
เสือยืนดูดบุหรี่มวนสุดท้ายจนหมด ก่อนจะทิ้งมันลงไปกองรวมกับพวกของมันที่เขาทิ้งไปก่อนหน้านั้น เสือถอนหายใจแรงๆ เพื่อไล่ความโกรธ เขาไม่อยากพลาดเหมือนวันนั้น จึงต้องดับอารมณ์โก
