หลังจากทำธุระที่ทางใต้ถึง5วันเหม่ยเสี้ยวก็ตัดสินใจจะเดินทางกลับแล้ว หากแต่นางยังสงสัยเรื่องฮูหยินของชงอวิ้นอวี้ วันนี้จึงแอบมานั่งรอนางที่ศาลาริมน้ำกลางสวยในจวนเจ้าเมือง
หลายวันมานี้มิใช่เหม่ยเสี้ยวไม่ได้พบนางเลย หากแต่ตัวนางมักจะหลบเลี่ยง ซ้ำยังไม่ยอมอยู่ด้วยกันตามลำพัง มีสีหน้าหวาดกลัวมองมาเสมอ วันนี้เหม่ยเสี้ยวสวมชุดเป็นชายหนุ่มจึงคิดว่านางน่าจะมา
และไม่นาน ร่างบางในชุดสีเขียวอ่อนพริ้วไหวก็เดินผ่านศาลาริมน้ำจริงๆ หากแต่พอเห็นว่ามีคุณชายผู้หนึ่งยืนอยู่นางจึงทำท่าเดินผ่านไปเฉยๆ
“คุยกันก่อนได้หรือไม่ แม่นาง” เหม่ยเสี้ยวทำเสียงเข้มเล็กน้อย ไม่ได้หันหน้าไป หากแต่กลิ่นหอมดอกกุหลาบของนางก็ปลิวมาแตะจมูก
“คุณชาย ชายหญิงพบปะคุยกันสองต่อสอง คงไม่เหมาะกระมัง”
“จะเป็นอันใด สาวใช้ท่านก็ตั้งเยอะ”เหม่ยเสี้ยวไม่ยอมแพ้ ไม่นานเสียงฝีเท้าก็เดินขึ้นมาบนศาลา อี้หลานชะงักเท้าเมื่อเห็นหน้าคนตรงหน้า แต่หาก
