“เหม่ยเสี้ยว เจ้าอย่าเอาแต่ใจนักเลย หากเสด็จแม่ทรงทราบว่าเจ้าตั้งป้อมรังเกียจเหล่ามารดาของลูกข้า...” ได้ยินอย่างนั้นเหม่ยเสี้ยวก็ทอดถอนใจอย่างไม่พอใจ จะเอาอะไรกันนักนะ?
“เช่นนั้นก็ตามแต่ใจท่าน ให้พวกนางมาเคารพเมื่อวันที่ข้าเรียกมา ส่วนเด็กๆ ให้พวกนางดูแลกันไปเอง ท่านอ๋อง บางทีท่านอาจจะเสียใจในภายหลัง” เหม่ยเสี้ยวขยับลุกขึ้นหนีเขา ก่อนจะเดินออกไปช้าๆอย่างหมดหวัง อย่างไรเขาก็ไม่ได้มีนางคนเดียวดังคำที่เขาพูดสัญญา นี่ล่ะนะผู้ชาย
“โอริว” เพียงเรียกนางโอริวก็เปิดประตูเดินหน้าแดงก่ำเข้ามาพาเหม่ยเสี้ยวออกไปอาบน้ำยังห้องอาบน้ำ
ในพื้นที่ชายาสวรรค์นี้มีของใช้ครบวงจร เหม่ยเสี้ยวเดินลมปราณจนระดับมารขั้น6แล้ว เลยสามารถสร้างทางระบายไปทิ้งในหลุมในป่าได้ เป็นหลุมที่ขดลงไปตรงๆ ก่อนจะขุดเป็นทางลาดเอียงลึกลงเรื่อยๆไปทางด้านข้างเพื่อจะได้ไม่มีใครหลงตกลงไปตาย อนาถแย่เลย
“ข้าผิดหรือไม่โอริว” เหม่ยเสี้ยวอัดอั
