"ให้พักห้านาทีเดี๋ยวค่อยต่อ" ภูริชพูดขึ้นพลางยันตัวลุกขึ้นนั่ง จับชายเสื้อยืดขึ้นดึงออกไปทางศีรษะแล้วเหวี่ยงลงไปยังพื้นแข็งด้านล่างโดยไม่สนใว่ามันจะตกลงไปตำแหน่งไหน ในขณะที่ปากบอกให้พักแต่ทว่าเอวแกร่งกลับขยับชักท่อนเนื้อใหญ่เข้าออกร่องแฉะสั้น ๆ เพื่อปลุกไฟปรารถนาของคนตัวเล็กให้ติดขึ้นมาอีกรอบ
"ยะ..ยังไม่พออีกเหรอคะ พลอยไม่ไหว..หรอก" พลอยลลินณ์พูดด้วยน้ำเสียงขาดห้วง มุ่งความสนใจทั้งหมดไปที่ความเสียววูบวาบที่ช่องรักจนไม่รู้ว่าเสื้อบนตััวถูกคนตัวโตเปลื้องออกไปตั้งแต่เมื่อไร
"ก็เห็นอ้าขารับไหวทุกที" ภูริชพูดอมยิ้มล้อเลียนพลางโน้มตัวไปด้านหน้า วางสองมือที่ข้างไหล่เล็กทั้งข้าง ก้มลงไปหาแก้มเนียนสูดดมกลิ่นหอมละมุนจนเต็มปอด ขยับสะโพกกระทุ้งเนิบนาบให้ร่างเล็กสั่นไหวเบา ๆ อยู่ใต้ร่างกำยำของตัวเอง
"คุณภูลามก อ๊ะ" พลอยลลินณ์ต่อว่าคนหน้าไม่อายที่พูดจาลามกไม่อายปาก แต่พอจบประโยคร่องนุ่มของเธอก็โดนท่อ
