Episode 6 l ย้ายโรงเรียน
1521 Words
Episode 6 l ย้ายโรงเรียน
ในที่สุดเวลานี้ก็มาถึง... วันที่ฉันจะต้องย้ายไปเรียนที่โรงเรียนชายล้วนพร้อมกับหัวหน้าห้องคนอื่นๆ แต่น่าโชคร้ายที่ฉันได้อยู่ห้องเดียวกับโซและพรีเมียร์ ผู้ชายที่ฉันเจอเมื่อวันนั้นด้วยความบังเอิญ แต่ก็อาจจะเป็นความโชคดีก็ได้ที่ฉันมีคนรู้จักแม้ว่าคนอย่างโซจะเป็นตัวอันตรายมากก็ตาม
"สวัสดีค่ะ ชื่อ ไอมิ มาจากโรงเรียนสตรีฝั่งตรงข้าม จะมาเรียนที่ห้องนี้หนึ่งเดือน ฝากตัวด้วยนะคะ" ฉันเอ่ยเอื้อนแนะนำตัวอยู่หน้าห้อง และแน่นอนว่าโซหัวเราะคิกคักในลำคอเหมือนกำลังดูถูกฉันอยู่ ในสายตาของเขาฉันดูเหมือนตัวตลกขนาดนั้นเลยเหรอ
"มานั่งข้างๆฉันสิไอมิตรงนี้ยังว่างอยู่" เสียงทุ้มเข้มของโซเอ่ยเชยชวน ซึ่งฉันก็ต้องไปนั่งกับเขาเพราะว่ามันไม่มีที่นั่งไหนเหลืออยู่อีกแล้วเว้นแต่ที่นั่งข้างโซ
"ว่าง่ายกว่าแต่ก่อนอีกนะ" ร่างสูงเอ่ยบอกพร้อมกับยกยิ้มมุมปาก ฉันได้แต่นั่งเงียบๆอย่างไม่รู้จะพูดอะไร เพราะยิ่งพูดไปก็จะยิ่งกลายเป็นบทสนทนาที่ถกเถียง
ถ้าเลี่ยงได้ฉันก็ยังไม่อยากยุ่งกับตัวอันตรายแบบนี้อยู่ดี ที่สำคัญเมื่อวันก่อนฉันยังเผลอไปเห็นหมอนี่อยู่กับญาดาเพื่อนสาวคนสนิทของฉันอีกด้วย อดสงสัยไม่ได้จริงๆว่าพวกเขารู้จักกันได้ยังไง แถมยังอยู่ด้วยกันสองต่อสองในที่ลับตาคนอีกต่างหาก...
"ทำไมทำหน้าแบบนั้นละไอมิ คิดอะไรอยู่เหรอ?" เสียงทุ้มเข้มเอ่ยขึ้นพลางใช้มือหนาเขย่าไหล่ฉันเบาๆและฉันก็สะดุ้งจากความคิดของตัวเองทันที
"คิดว่าทำไมต้องเจอนายอีกแล้ว!"
"หึ... นึกว่าคิดว่าทำไมฉันถึงอยู่กับเพื่อนสนิทของเธอซะอีก"
"นาย..." ฉันถึงกับอ้ำๆอึ้งๆอย่างไปต่อไม่ถูก เขารู้เหรอว่าฉันเห็นพวกเขาสองคนอยู่ด้วยกัน
"ฉันรู้นะว่าเมื่อวันก่อนเธอเห็นฉันอยู่กับเพื่อนสนิทของเธอที่ชื่อญาดา" เสียงทุ้มเข้มเอ่ยบอกทำให้ฉันถึงกับชะงักไปทันที ตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าตัวเองควรจะพูดอะไรออกไปในใจทั้งหมดนั้นล้วนมีแต่ความอยากรู้อยากเห็นแต่ก็ยากที่จะถามออกไปได้
"ทำไมนายถึงรู้จักกับเพื่อนฉัน?" ฉันเอ่ยออกมาอย่างเปิดประเด็นเล็กน้อย ใจจริงไม่ได้อยากถามคำถามนี้หรอก อยากถามว่าทำไมวันนั้นถึงได้ไปอยู่กับเพื่อนของฉันสองต่อสองต่างหาก
"ลองเดาดูดิ" เสียงทุ้มเข้มเอ่ยขึ้นอีกครั้งอย่างยียวนกวนประสาททำให้ฉันได้แต่กัดฟันดังกรอดด้วยอารมณ์ที่ขุ่นมัว เขาคิดจะกวนประสาทฉันไปถึงไหน
"เจอกันแป๊ปเดียวก็ทะเลาะกันแล้วเหรอ? ฉันนึกว่าเธอเป็นแฟนกับไอ้โซซะอีก" พรีเมียร์ เพื่อนของโซเอ่ยขึ้นขัดจังหวะพวกเราสองคนแถมเขายังหันมามองฉันจากด้านหน้าอีกต่างหากก็เพราะว่าเขานั่งอยู่ตรงข้างหน้าฉันเลยนะสิ
"นายคิดว่าฉันจะคบกับคนหน้าโหลแบบนี้เหรอ? สเปคฉันสูงกว่านี้ยะ" ฉันบอกออกมาตามตรงพลางจิ๊ปากเบาๆ ถึงแม้ว่าโซจะหน้าตาหล่อเอาการแต่สเปคของฉันที่ตั้งเอาไว้นั้นสูงส่งกว่านี้ ที่สำคัญเวลาที่ฉันคุยกับโซหรือพรีเมียร์ฉันก็สัมผัสได้ว่ากำลังโดนหลายสายตาจ้องมองมาที่ตัวเอง
คือ... ฉันพูดเสียงดังเกินไปเหรอ?
"เธอพูดแบบนี้ทำให้เพื่อนในห้องถึงกับหน้าจ๋อยเลยนะ" พรีเมียร์เอ่ยขึ้นอย่างขำๆ จะว่าไปพอมองรอบๆมันก็จริง... โซหน้าตาดูดีที่สุดแล้วรองมาก็พรีเมียร์และผู้ชายในห้องก็ไม่ค่อยจะมีใครหน้าตาดีไปมากกว่านี้เสียเท่าไหร่
"ฉันมาเรียนไม่ได้มาหาแฟนสักหน่อย" ฉันบอกออกมาตามตรง เรื่องรักๆฉันไม่ได้สนใจอยู่แล้วที่สำคัญฉันสนใจเรื่องอื่นมากกว่า
"หึ พูดแบบนี้เดี๋ยวก็ได้แฟนก่อนใครเพื่อนหรอก" โซหัวเราะเบาๆในลำคอก่อนจะใช้ปลายนิ้วจับเส้นผมของฉันที่ปล่อยยาวถึงกลางหลังทำให้ฉันถึงกับสะดุ้งโหยงเบาๆด้วยความตกใจ เขาจะถึงเนื้อถึงตัวฉันแบบเนียนๆอีกแล้วนะ!
"มึงก็เลิกปากเสียใส่ไอมิสักทีได้ไหมวะ เดี๋ยวกูกลัวพวกกูกันหมดพอดี" พรีเมียร์เอ่ยบ่นโซเบาๆเมื่อเห็นว่าโซเริ่มจะปากร้ายกับฉัน เอาเป็นว่าฉันรู้สึกว่าพรีเมียร์ดูจะเป็นคนดีและเป็นผู้เป็นคนมากกว่าโซเป็นไหนๆ
"เฮ้อ.... อยากกลับโรงเรียนตัวเองจัง" ฉันได้แต่บ่นพึมพำกับตัวเองเบาๆ ฉันต้องมาเรียนที่นี่ถึงหนึ่งเดือนจริงๆสินะ ที่สำคัญบทเรียนที่นี่ยังเรียนคล้ายคลึงกับที่โรงเรียนของฉันอีกต่างหาก ไม่สิ... เรียนเหมือนกันเด๊ะเลย
"พักเที่ยงปกติพวกนายเล่นบาสกันเหรอ" ฉันเอ่ยถามพรีเมียร์ด้วยความสงสัยเมื่อเรียนคาบเช้าเสร็จฉันก็เห็นเขาและโซเดินไปทางสนามบาสกันและตอนนี้โซก็ลงสนามไปแล้ว
พวกผู้ชายชอบเล่นกีฬาที่ใช้แรงแบบนี้มันทำให้ฉันรู้สึกขยะแขยงขึ้นมาเลย เพราะว่าฉันไม่ชอบกลิ่นเหงื่อและกลิ่นตัวของผู้ชายนะสิ
"อื้ม มันคงจะแปลกใช่ไหมละ เพราะโรงเรียนเธอคงจะไม่มีใครเล่นอะไรแบบนี้" พรีเมียร์เอ่ยบอกพลางยิ้มบางๆให้ เอาจริงๆฉันก็รู้สึกว่าพรีเมียร์นี่มีเสน่ห์เหมือนกันนะ แถมยังดูเป็นสุภาพบุรษมากกว่าโซอีกด้วย
"ถ้าเป็นตอนเที่ยงแบบนี้พวกฉันก็นั่งดื่มชากันละมั้ง" ฉันบอกออกมาอย่างขำๆ เอาจริงๆมันก็ไม่ขนาดนั้นหรอก ไม่ใช่ผู้ดีดีเด่นอะไรขนาดนั้น
"ขนาดนั้นเลยเหรอ?" พรีเมียร์ทำหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อเท่าไหร่
"ถ้าอยากรู้เดือนหน้านายก็ลองมาเรียนโรงเรียนฉันสิ" ฉันบอกออกมาตามตรง ถ้าเป็นพรีเมียร์มาละก็ฉันก็ไม่ว่าอะไรหรอกเพราะว่าเขาดูเป็นผู้เป็นคนมากที่สุดแล้ว
"หึ พูดเหมือนกำลังเชิญชวนฉันอยู่เลยนะ"
"ฉันรู้นะว่านายเป็นหัวหน้าห้องอ่ะ ยังไงนายก็ต้องมาอยู่แล้ว" ฉันบอกออกมาตามตรงซึ่งเรื่องที่พรีเมียร์เป็นหัวหน้าห้องฉันก็รู้มาจากอาจารย์นั่นเอง
"กรี๊ดดดดดด โซหล่อจังเลยค่าาาา ><" เสียงหวานใสของผู้หญิงกลุ่มหนึ่งเอ่ยดังขึ้นพร้อมกับกรี๊ดกร๊าดโซที่กำลังเล่นบาสอยู่ในสนามบาส จริงสิ... นอกจากฉันที่มาเรียนโรงเรียนนี้ก็มีผู้หญิงคนอื่นอีกประมาณสิบกว่าคนนี่นา เพราะโรงเรียนฉันมีถึงสิบหกห้องเรียน
"ฉันถ่ายรูปโซเอาไว้แล้วแก รับรองว่าไม่มีใครเคยเห็นโซตอนเล่นบาสมาก่อน!" เสียงแหลมเปรี๊ยะของผู้หญิงอีกคนเอ่ยบอกพร้อมกับรัวชัตเตอร์โทรศัพท์อย่างรวดเร็ว เหอะๆ.... ดูท่าโซจะมีแฟนคลับเยอะมากกว่าที่คิดจริงๆ สมแล้วที่เป็นคนเด่นคนดัง
"ไอมิ ดูฉันเล่นอยู่รึเปล่า!" เสียงทุ้มเข้มของโซเอ่ยตะโกนดังขึ้นมา และหลายสายตาก็จับจ้องมาที่ฉันที่กำลังยืนดูอยู่ เอาแล้วไง โซเรียกฉันทีเดียวมีแต่คนมองฉันด้วยแววตาที่สุดแสนจะไม่พอใจ เขารู้ตัวรึเปล่าว่ากำลังทำให้ฉันเป็นศัตรูกับผู้หญิงทั้งโลก
"....."
"ฉันรู้นะว่าเธอดูอยู่ และเธอก็คิดว่าฉันโคตรเท่เลยใช่ป่ะละ!" โซเอ่ยตะโกนออกมาอีกครั้ง ตอนนี้ฉันทำเป็นไม่ได้ยินแต่คงจะทำท่าทีเมินเฉยต่อไปไม่ได้แล้ว
"จ้าๆ เท่มากเลยจ้า ไม่มีใครเท่ไปมากกว่านายอีกแล้วละจ้า" ฉันตะโกนกลับพร้อมกับทำหน้าเซ็งๆ เขาอยากได้รับคำชมขนาดนั้นเลยเหรอ เหอะๆ
"ถ้าครั้งนี้ฉันชู๊ตลูกลงห่วง เธอจะต้องไปเที่ยวกับฉันนะ" เสียงทุ้มเข้มเอ่ยตะโกนทำให้สาวๆที่อยู่รอบๆถึงกับตาลุกเป็นไฟ
"กรี๊ดดดดด ทำไมโซถึงพูดกับไอมิแบบนั้นละ อย่าบอกนะว่าสองคนนั้นแอบปิ๊งกันอ่ะ!" ผู้หญิงคนหนึ่งเอ่ยดังขึ้นอย่างเสียดายพร้อมกับหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมากัด
"พะ....พูดบ้าอะไรของนายเนี่ย นายกำลังทำให้คนอื่นเข้าใจผิดนะ!"
"คอยดูให้ดิละไอมิ ไม่ว่ายังไงเธอก็หนีไปจากฉันไม่พ้นหรอก"
กรี๊ดดดดดดดดด ทำไมเขาต้องพูดคำพูดกำกวมแบบนี้ออกมาด้วยเนี่ย ไอมิคนสวยไม่เข้าใจเลยจริงๆ
- Writer
