บทที่ 16 หนี
ครืดด ครืดด
ใครอีกเนี้ย! โทรมาไม่ดูเลยว่าคนสวยอารมณ์เสียอยู่ เห้อ! ถ้าไม่สำคัญแม่จะนัดตบเลย
(“ ฮัลโหลครับ นายหญิงใช่ไหมครับ ”)
(“ พี่สิงห์เหรอ ว่าไง อย่าบอกนะว่า....อีเสี่ยตายแล้วอะ ”)
(“ เปล่าครับ เสี่ยปลอดภัยแล้วครับ ”)
(“ อ๋อ แล้วพี่สิงห์เอาเบอร์โทรฉันมาจากไหนเหรอ ”)
(“ โทรศัพท์เสี่ยครับ เสี่ยให้โทรหา บอกให้นายหญิงมาหา ”)
(“ เสี่ยฟื้นแล้วเหรอ ”)
(“ ครับ แต่ยังสลืมสลืออยู่ เรียกหาแต่นายหญิง มาเถอะครับ มาหาเสี่ยหน่อย ”)
(“ ไปไม่หรอก หลังจากนี้คงไม่เจอกันอีก บอกเสี่ยด้วยนะว่าขอบคุณสำหรับการปกป้องและที่ทำตามสัญญา ”)
(“ เดี๋ยวสินายหญิงครับ อย่าเพิ่งวางสาย ”)
(“ ต่อไปห้ามเรียกนายหญิง ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับเสี่ยสักหน่อย เสี่ยก็พูดไปเรื่อยแหละ ดีแล้วที่เสี่ยปลอดภัย ฉันจะได้ไม่รู้สึกผิดมากเกินไป ”)
ฉันกดวางสายแล้วปิดเสียงทันที ตอนนี้เรื่องตัวเองยังเอาไม่รอดเลย
