Tinitigang mabuti ni Freya ang malungkot na mukha ni Julian. Hindi niya maiwasang makaramdam din ng lungkot sa oras na iyon.
"It such a waste of money and time." wala sa sariling saad ng dalaga, pinapagaan lang ang pakiramdam nilang dalawa. "At isa pa ay mapapagod ka lang, kaya ko ng umuwi doon."
Tinitigan siyang mabuti sa mata ng lalaki, sumasamo.
"Wala namang problema sa--"
"I know," pagputol nito sa kanya, "Pero ayaw ko pa ring mapagod ka sa balikang biyahe. Wala tayo sa probinsya."
"Baby kaunti lang ang oras na--" she cut him off again.
"Huwag na." pagtutol pa rin ng dalaga, "Tatawagan kita agad pagdating ko ng Pilipinas. Pangako ko iyon."
Bago pa siya makasagot sa dalaga ay sumingit na ang driver.
"We are here Sir Julian."
"Okay, you can go home for now and wait for my call
