แฟนหรือเมีย หรือไม่ใช่

3118 Words

ชัชวาลได้ใจใช้นิ้วขยี้จุดยุทธศาสตร์ของหญิงสาวทันที ร่างบางเผลออ้าขากว้างอัตโนมัติ ตอนนี้ต้องยอมคุณชัชอีกครั้งเสียแล้ว เพราะเขาเดินหน้าเต็มสูบ กระแทกเข้าไปอย่างแรง กึก... ความใหญ่อัดตอกเข้าไปแน่น ชนผนังอ่อนนุ่มด้านในตอนนี้ร่างเล็ก ๆ ขาสั่น ความเจ็บความเสียวมาจุกรวมจนแยกอะไรไม่ออก ตอนนี้หูอื้อไปหมดแล้ว เขาอ้าปากงับติ่งหู แล้วลากปลายลิ้นสาก ๆ ไปตามลำคอ และแผ่นหลังเนียนนุ่ม สองมือใหญ่เลื่อนขึ้นมาประกบสองถัน แล้วบีบขย้ำอย่างแรง ก่อนจะโยกตัวเข้าออกเนิบนาบ และส่งเสียงบอกความสำราญ สองมือของเธอยึดจับกับฝ่ามือของเขาที่ขย้ำอย่างไม่เกรงอกเกรงใจ “ซี้ด... ตอดรัดดีแบบนี้ ลีนจ๋า เมียจ๋า โอว...” เขาส่งเสียงบอกความสุขออกมาตลอดเวลา ตอนนี้ลลนาไม่มีเวลาเจ็บปวด การเสียดสีเข้าออกอย่างแรง ๆ เริ่มนับตามไม่ทัน เล่นงานให้เธอหายใจไม่ทั่วท้อง เกร็งแขม่วลำตัว แอ่นสะโพกให้ร่องรักรับการสอดสัมผัสแบบไม่หลุด มันเป็นไปโดยครรลองของธรรมชาติ “อะ ๆ อะ ๆ อะ ๆ คุณชัชขา แรงไปแล้ว อ๊ะ... อ้าย...” เธอหวีดขึ้นมาในที่สุด ช่องทางคับแคบบีบท่อนใหญ่แบบกะให้พ่ายคารัง “อู้... ชู... สะใจมาก ๆ ไม่ได้เอามันแบบนี้มานานแล้ว ซี้ด...” เขาสบถออกมา หญิงสาวโยกเอวสวนกับเขาอย่างลืมตัว “เก่งมาก ซี้ด... เด้งใส่คุณชัชอีกค่ะ ลีนจ๋า โอ้ว....” เขาร้องลั่น ตับ ๆ ตับ ๆ ตับ ๆ ตับ แจ๊ะ ๆ แจ๊ะ ๆ แจ๊ะ ๆ แจ๊ะ “อื้อ...” เขาเด้งท่อนใหญ่เข้าไปอย่างสุดแรง กึก กึก กึก เขาทำแบบนั้นอีกหลายครั้ง สองฝ่ามือที่รัดเอวคอดให้เธอหนีไม่พ้น ลลนาน้ำหูน้ำตาไหลด้วยความเสียวซ่านรัญจวน ปากเธอก็ร้องร่ำ ๆ ไม่เป็นภาษาคน ความรู้สึกเหมือนมีน้ำไหลทะลักออกมาจากร่างกาย ชโลมหัวมนจนร่างหนาใหญ่หายใจแรง ก่อนจะกระแทกเข้าไปถี่ระรัว เขากัดปากและหน้าตาแดงก่ำโยกตะบันสะบั้นใส่อย่างเต็มเหนี่ยว “อ๊าก...” เขาคำรามลั่น ส่งตัวเองเข้าไปจนสุดปลายทาง ฉีดส่งความสะอกสะใจเข้าไปเต็มร่อง แล้วบดเบียดหมุนควงอยู่ภายใน หญิงสาวขาสั่นพั่บ ๆ ทำท่าจะล้ม เขาก็รวบกอดเอาไว้ และจูบพรมปลอบโยนไปทั่วแผ่นหลัง “อ้า...” ชัชวาลยังครางรั้งท้าย ก่อนจะค่อย ๆ ถอนอาวุธออกมาจากฝัก น้ำที่ขังเต็มอยู่ข้างในร่วงลงมาทันที ลีนจ้องมองตามเห็นทั้งเลือดและสีขาวข้นของน้ำออกมาปะปนกันไปหมด เขายังกอดเธอเอาไว้แน่น “ลีนจ๋า อาบน้ำเถอะ เดี๋ยวไปนอนต่อนะ” เขากระซิบเสียงกระเส่า หญิงสาวได้แต่พยักหน้า หายใจหอบเร็ว แทบไม่มีแรงยืน เขาจึงคอยประคอง สองมือก็หยอกเอินร่างนวลอย่างไม่รู้จักเบื่อ เธอได้แต่ค้อนส่งสายตาต่อว่าเป็นระยะ คุณชัชยิ้มจนเห็นฟัน ดูแล้วเขาคงมีความสุขที่สุดในตอนนี้ ลลนานั่งอยู่ที่โต๊ะเครื่องแป้ง หวีผมและรวบผมให้ตึง “อุ้ย...!” “ทำไม...” ปากถาม แต่เขากับกดปลายจมูกลงไปบนแก้มนวลที่แดงระเรื่อทันที เธอกระดากอายแค่ไหนที่เกิดเรื่องราวทั้งหมดเมื่อคืนนี้ แล้วเขายังจัดการจนหญิงสาวขาอ่อนในห้องน้ำอีกรอบ “ลีนสวย ลีนน่ารักมากรู้ไหม” คุณชัชทำปากหวาน เธอไม่ตอบได้แต่ยิ้มน่ารักส่งตอบให้ แต่ก็ต้องหลบสายตาคมที่จ้องสบ ชายหนุ่มใช้ปลายนิ้วจับยึดปลายคางแหลมเล็กนั้นก่อนจะชิดริมฝีปากไปที่กลีบปากสีสดนั้นเบา ๆ ละเมียดละไมจุมพิตจนลลนาเคลิบเคลิ้ม ก่อนจะเผยอปากตอบรับการสอดแทรกปลายลิ้นเข้ามาในโพรงปากเพื่อดูดชิมน้ำหวานรัญจวนใจ “อื้อ...” คุณชัชครางอย่างสุขสมใจ “ไม่หิวหรือคะ” “ลีนละครับ หิวหรือยัง” เขายังทำอ้อยอิ่ง “ค่ะ หิวมากค่ะ” “โอเค งั้นเดี๋ยวคุณชัชทำอาหารเช้ามื้อนี้เอง” เขาบอกเธออย่างเต็มใจด้วยใบหน้าเปี่ยมสุข ประคองร่างของลลนาออกไปนอกห้อง “นั่งตรงนี้นะ เดี๋ยวคุณชัชจัดการทุกอย่างเอง” ชัชวาลดูอารมณ์ดีเป็นที่สุด พูดไปยิ้มไป พอหันหลังให้ก็ผิวปากฮัมเพลงอย่างสุนทรี ลลนาได้แต่มองค้อนเขายกใหญ่ ‘คนบ้า... คุณชัชเนี่ยเอาแต่ใจที่สุดเลย...’ เธอหมดคำพูด ได้แต่นั่งถอนใจในชะตากรรมของตัวเอง ที่ตกกระไดพลอยโจนเป็นนางบำเรอรักของชายหนุ่มไปเสียแล้ว ลีนนั่งมองคุณชัชทำนู่นนี่นั่นอย่างคล่องแคล่ว ‘ไหนว่าต้องการคนทำงานบ้าน คนทำอาหาร ไหง...’ ในขณะที่คิดเพลิน ๆ “มาแล้วจ้า ไข่กวนนะใส่ทุกอย่างที่มีประโยชน์ แล้วก็ขนมปังปิ้งร้อน ๆ” เขายกสิ่งที่พูดลงตรงหน้า “ดื่มนมอุ่น ๆ นะจ๊ะ” ทุกอย่างถูกเนรมิตไว้ตรงหน้าแล้ว ชัชวาลตักไข่ในจานของเธอใส่ปากตัวเองหนึ่งครั้ง “อืม... รสชาติดี” เขาชมตัวเอง แล้วหันไปยกจานของตัวเองมาตั้ง “ไข่ลวก...” แค่ได้ยินไข่ลวกเธอก็หน้าแดงขึ้นมาอีกครั้ง ฟอด... คุณชัชหอมแก้มนุ่มนิ่มนั้นอีกครั้งก่อนจะนั่งลงใกล้ ๆ “กินสิ จะได้มีแรง” พูดพลางส่งสายตากรุ้มกริ่ม ช่างไม่เหมือนผู้ชายคนเมื่อวานที่ทำท่าวางอำนาจ และท่าทางเฉยเมยคนนั้น “อร่อยไหม” เขาถามทันทีที่เธอตักคำแรกเข้าปาก และใช้มือทาเนยและแยมบนขนมปังแล้วส่งให้ “ขอบคุณค่ะ อร่อยค่ะ” เธอรับขนมปังแล้วเอ่ยชม แค่ได้ยินคำชม เขาก็ยิ้มกว้าง และชิดใบหน้าลงมาใกล้ ๆ หอมแก้มนวลนั้นอีกครั้ง “ช้ำหมดแล้วค่ะ” เธอว่าให้เขา พลางผลักใบหน้าของคุณชัชออกเบา ๆ เขารวบรั้งร่างเธอเข้ามากอด “ไปฮันนีมูนที่ไหนดี” เขาถามขึ้นมาดื้อ ๆ คนที่ได้ยินถึงกับทำตาโต “ฮันนีมูน” เธอย้ำคำนั้น “ใช่...” “เอ่อ...” เธออึกอัก ชัชวาลต้องการหยอกเล่นกับเธอหรือ ตอนนี้ลลนาชักน้อยใจ อยู่ ๆ ก็เหมือนน้ำตาจะไหล เธอกะพริบตาขึ้นมาปริบ ๆ “แล้วแต่คุณชัชค่ะ” เสียงตอบที่เบามาก ๆ ก่อนจะกลืนความช้ำใจลงไปในคอ “รีบกินดีกว่านะ บินไปภูเก็ตกัน แต่ผมจะพาลีนไปเที่ยวที่เขาหลัก” เขาบอกกับเธอ “พังงาหรือคะ” เธอถามไปแบบนั้น แต่ในหัวมึนไปหมด เห็นชัชวาลพยักหน้าและยิ้มให้ ‘ไม่ใช่เมีย ไม่ได้แต่งงาน จะใช้คำว่าฮันนีมูนได้ไง แล้วคุณชัชไม่ได้รักเธอ...ลลนา’ คำย้ำในหัวสมองของหญิงสาว ที่สนามบินภูเก็ต “ท่าทางเพลีย ๆ” เขาจับมือของเธอไว้แน่น อีกมือก็กำลังลากกระเป๋าด้วย “ก็... เพราะคุณชัช...” เธอมองค้อน เขาได้แต่หัวเราะ “ชัชคะ...” เสียงสตรีนางหนึ่งดังมาจากข้างหลังน้ำเสียงฟังดูสนิทสนม ทั้งชัชวาลและลลนาต่างหันไปมอง สุภาพสตรีสาวสวยยิ้มกว้างและเดินตรงเข้ามาหาทั้งคู่ ชัชวาลหน้าหุบลงไปทันที ลลนาจับสังเกตได้จากมือที่เริ่มกำแน่น ก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาแรง ๆ เขมจิรา คนรักเก่าของชัชวาล ก่อนที่เธอจะสลัดเขาทิ้ง และไปแต่งงานกับเสี่ยเจ้าของโรงแรมหรูที่ภูเก็ต “ชัชมาทำอะไรที่นี่คะ” ถามชัชวาลแต่สายตาของเธอกลับมองสบตากับหญิงสาวหน้าหวาน ๆ ที่ไร้เครื่องสำอางที่ยืนอยู่คู่กับเขาด้วยความสงสัย “จะมาทำอะไรก็ไม่เห็นจะเกี่ยวกับคุณนะ” ชัชวาลจงใจใส่น้ำเสียงกระแทกนิด ๆ “แหมเราสองคนเป็นเพื่อนเก่าเพื่อนแก่กันนะคะ ชัชจำไม่ได้หรือคะว่าเมื่อก่อนเราสองคนก็เคยมาอยู่ที่นี่ด้วยกัน” เธอพูดโต้ตอบ แต่หางตากลับตวัดมองมายังหญิงสาวที่ยืนนิ่ง ๆ อยู่ข้างกายของเขาอย่างจงใจ ชัชวาลยิ้มเยาะ และหัวเราะออกมาดังหึ ๆ “นั่นสินะ แต่ผมไม่ค่อยจำอดีตที่ไร้สาระนั้นเท่าไหร่หรอก ผมอยากจะจดจำในสิ่งที่ควรจะจำมากกว่า ช่วงนี้สมองไม่ค่อยว่างให้จำเรื่องอะไรที่มันแย่ ๆ เสียด้วย” เขาก็ตอกกลับทันควัน เขมจิราหน้าเสียลงไปในทันที “เข็มดีใจนะคะที่ได้พบกับชัชอีกครั้ง ถ้าชัชไม่รังเกียจไปพักที่โรงแรมของเข็มไหมละคะ” “โอ๊ะ ๆ อย่าเลย ไม่รบกวนดีกว่า พอดีเราสองคนจองโรงแรมเอาไว้แล้ว” ชัชวาลพูดพลางหันไปกระชับมือที่สอดรัดเอวของลลนาเอาไว้ “แฟนชัชหรือคะ จะไม่แนะนำให้รู้จักเพื่อนเก่าคนนี้สักหน่อยหรือคะ” “ไม่ใช่แฟน เมีย...” เขาย้ำคำหลังชัด ๆ “เขมจิราค่ะ หรือเรียกพี่เข็มก็ได้” เขมจิรายกมือขึ้นส่งตรงไปที่หน้าของหญิงสาว “ลีนค่ะ” เธอกำลังจะยื่นมือไปจับ แต่ชัชวาลกลับดึงมือเธอไปจับเอาไว้เอง “ขอโทษนะ เราสองคนต้องขอตัวก่อน หวังว่าคงไม่เจอกันอีก” เขาพูดไม่ไยดี “ชัชคะ ยังโกรธเข็มอยู่หรือคะ” เธอพูดพร้อมส่งสายตาอ้อนวอน “ผมลืมแล้ว คุณล่ะลืมหรือยัง” เขาจับกระเป๋า แล้วฉวยมือของลลนาให้เดินตาม สถานการณ์นี้ลลนานึกไปถึงคำพูดของวทัญญู ‘ผู้หญิงคนนี้ละมั้ง ที่หักอกคุณชัช’ เขมจิรามองตามหลังสองคนนั้นไปจนลับตา พาดข่าวในอินเทอร์เน็ตของเว็บไซต์ชื่อดังเมื่อสามเดือนก่อน “เขมจิรา มหัถยา สวยสง่ามาก ๆ หนุ่ม ๆ คนไหน อาสามาดามใจเถ้าแก่หญิงคนนี้บ้าง วันนี้เป็นวันทำบุญครบรอบหนึ่งร้อยวันของการจากไปของสามีมหาเศรษฐีของเธอ อิฉันได้แต่อิจฉาตาร้อนผ่าว ๆ อยากถามนักว่า คุณเขมจิรา ทำบุญมาด้วยอะไรคะ” “ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครคะ” ลีนขยับปากถามเขา เพราะเห็นชัชวาลเงียบ ๆ ไป “ผู้หญิงคนหนึ่งที่เห็นเงินมีค่ามากกว่าทุกสิ่งในโลก” คำพูดของเขาบาดลึกเข้ามาถึงข้างในหัวใจ สายตาคมที่ฟาดมองใบหน้าของลลนาแบบจงใจ ทำให้เธอรู้สึกอึดอัดได้พิกล ‘ลีนและครอบครัวลีนก็รวมอยู่ในคนจำพวกนั้นเหมือนกันใช่ไหมคะ คุณชัช’ เธอคิดอยู่ในใจ พูดแบบนี้หมายรวมไปถึงครอบครัวของเธอด้วยหรือเปล่า ชัชวาลค่อยคลี่ยิ้มออกมา ก่อนจะใช้ฝ่ามือแตะลงไปที่ปลายคางของลีน แล้วบีบเบา ๆ “อย่าไปใส่ใจเลยนะ อดีตมันก็คืออดีต เรามาทำวันนี้ให้ดีที่สุดด้วยกันไหม” พูดจบเขาก็ก้มลงมาประกบริมฝีปากบนกลีบปากสีสด เธอยกมือขึ้นยันหน้าอกเขาเอาไว้ เพราะตอนนี้ไม่ได้อยู่กันเพียงลำพัง จุ๊บ... เขาทำเสียงดัง ลลนาหน้าแดง ได้แต่ขยับปากงึมงำ “อายคนขับรถค่ะ” “หื้อ...” ชัชวาลทำหน้ายิ้ม ๆ “แวะร้านปูดำด้วยนะ ผมจะกินข้าว” ชายหนุ่มส่งเสียงบอกคนขับรถไป ตอนนี้รถค่อย ๆ เคลื่อนตัวออกมาจากสนามบิน สองข้างทางที่เปลี่ยนไปจากเดิมมาก แต่ก็ยังคงธรรมชาติเอาไว้ ลลนาทอดสายตามองออกไปข้างนอกหน้าต่าง เธอไม่เคยนึกเลยว่าตัวเองจะตกมาอยู่ในสภาพแบบนี้ มือหนาใหญ่กอบกุมจับมือของเธอเอาไว้แสดงความเป็นเจ้าของ หญิงสาวค่อย ๆ เหลือบตามองไปที่ใบหน้าของเขา ชัชวาลหลับตานิ่ง คงจะเหนื่อย เพราะเมื่อคืนโหมเล่นเกมรัก เล่นงานลีนบนเตียงหนักไปหน่อย “พักสายตาหน่อยนะ” เขาพูดโดยไม่ลืมตาขึ้นมามอง ใช้มือดึงร่างเธอเข้ามากอด ลลนาหลับตาลงซบหน้าลงไปบนไหล่กว้างของเขา ถอนหายใจออกมาเบา ๆ ‘อะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิดยายลีน’ หญิงสาวบอกกับตัวเอง รถแล่นเข้าไปจอดที่หน้าร้านปูดำ คนขับรถวิ่งลงมาเปิดประตูให้ “กินปูกันดีกว่า ร้านนี้ขึ้นชื่อมาก ๆ จะได้มีแรงนะ” ชัชวาลหยอกเธอ ลีนยกมือขึ้นไปทุบที่หน้าอกเขาเบา ๆ ก่อนจะทำหน้าย่น ๆ แบบน่ารัก ชายหนุ่มก็ได้แต่ยิ้มกว้าง เมนูที่ทำมาจากปูสด ๆ ต่างถูกส่งมาตรงหน้า ชัชวาลสั่งทุกอย่างแบบเอาอกเอาใจลลนา เขาแกะปูให้ทำเหมือนเธอเป็นคนรักก็ไม่ปาน “กินเยอะ ๆ สด ๆ อร่อย ๆ” “ขอบคุณค่ะ” ลลนายิ้มแบบสุขใจ คงเป็นครั้งแรกในชีวิตที่มีคนทำแบบนี้ให้ หลังจากพ่อกับแม่ได้ตายจากไปแล้ว “เราจะอยู่ที่นี่สักกี่วันดี” เขาชวนคุย “แล้วแต่คุณชัชค่ะ” เธอยิ้มอ่อนหวานให้ “ได้ไง ก็ต้องแล้วแต่ลีนซิ” “คุณชัชต้องกลับไปทำงานไม่ใช่หรือคะ” “อื้อ... พักบ้างจะเป็นไรไป นานแล้วที่ไม่ได้มาพักผ่อนแบบนี้” เขาเริ่มเอนหลังและทำตัวผ่อนคลาย บริกรหนุ่มเดินเข้ามารินเบียร์เย็น ๆ ให้ ชัชวาลดูมีความสุขที่สุด เอี๊ยด... โครม... เสียงดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วดังมาจากลานจอดรถ จากนั้นเสียงโหวกเหวกก็ดังขึ้น “เกิดอะไรขึ้นคะ” ลลนาถามเด็กเสิร์ฟคนหนึ่งที่เพิ่งเดินออกไปดูเหตุการณ์ด้วยความตื่นเต้น “รถแหกโค้งชนเข้ากับรถตู้ของคุณทั้งสองที่นั่งมานะครับ ท้ายรถยุบเข้ามาเลย “อุ้ย...” ลลนาอุทานขึ้นมาทันที “มีใครได้รับบาดเจ็บมั่งไหม” “คนขับแท็กซี่ครับ แต่หัวแข็ง เห็นบาดเจ็บเล็กน้อย” ชายคนนั้นเล่า “กระเป๋าและข้าวของของเราละคะ” หญิงสาวนึกเป็นห่วงไปหมด “ลีนนั่งรอนะ เดี๋ยวคุณชัชออกไปดู” “ให้ลีนไปด้วยนะคะคุณชัช” เธอลุกขึ้นยืนและเดินตามเขาไปในทันที สภาพรถตู้ท้ายพังยับ โชคเหมือนช่วย กระเป๋าสัมภาระของชัชวาลและลลนาไม่เป็นอะไรมาก เพราะราคาที่แพงเอาการ และอาจจะเป็นเพราะแรงกระแทกทำให้มันกระเด็นกระดอนขึ้นไปตกอยู่ข้างหน้า “ตำรวจกำลังมาครับ ผมหารถไปส่งคุณสองคนนะครับ ผมแจ้งทางโรงแรมแล้ว” คนขับรถ รีบบอกกับชัชวาลหน้าตื่น “คุณไม่เป็นอะไรนะ” ชัชวาลถามคนขับรถด้วยความเป็นห่วง และหันไปมองสภาพรถเก๋งที่มาทำเป็นแท็กซี่ แต่เห็นคนขับถูกนำมาปฐมพยาบาลด้านล่าง ลลนาหน้าซีด เพิ่งเห็นอุบัติเหตุจัง ๆ ครั้งแรก “ลีนหน้าซีดจัง คุณชัชบอกแล้วว่าให้รออยู่ข้างใน” เขาเดินมาโอบไหล่เธอ แล้วพาเดินเข้าไปข้างในร้านอาหารเหมือนเดิม รอรถของโรงแรมที่กำลังจะมารับอีกที มีรถตำรวจวิ่งเข้ามาจอดในที่เกิดเหตุ เสียงวิทยุสื่อสารดัง และกู้ภัยก็ตามมา ตำรวจหนุ่มก็เริ่มสอบสวนถึงสาเหตุ บริกรวิ่งเข้าไปตามชัชวาลและลลนาถึงด้านใน บอกกล่าวว่ามีรถมารับแล้ว เมื่อทั้งสองคนเดินออกมา “อะ... อ้าว... พี่ชัช” สารวัตรหนุ่มส่งเสียงเรียกชัชวาลทันที เขารีบจ้องหน้าก่อนจะรับไหว้ “บาส...” บดินทร์ เด็กรุ่นน้องสมัยเรียน ม. ปลาย นับศักดิ์ก็เป็นญาติกันกับชัชวาลด้วย “มาทำอะไรที่นี่ครับพี่ชัช ไม่เจอกันเสียนานเลย” สารวัตรหนุ่มทักทายด้วยความสนิท สายตามองสบกับหญิงสาวน่ารักที่เดินเคียงข้างมากับชัชวาลด้วยความเป็นมิตร “มาฮันนีมูนหรือครับ แต่งงานไม่บอกน้องนุ่งเลย” “อยู่ใกล้ ๆ ให้บอกไหมล่ะ” ชัชวาลยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เขาไม่ได้ปฏิเสธ บทสนทนาของสองหนุ่มทำให้ลลนาสะท้อนในหัวใจ เธอยกมือไหว้สารวัตร เพราะดูแล้วบดินทร์คงจะแก่กว่าเธอแน่ ๆ “ไว้มีโอกาสขึ้นไปกรุงเทพฯ เร็ว ๆ นี้แล้วครับ ผมเพิ่งมีคำสั่งให้ย้ายไปประจำเขตสายไหม” “เหรอ ใกล้บ้านอีกนิดนะ” “ครับห่วงพ่อกับแม่ ท่านแก่มากแล้ว” “แต่งเมีย หาเมียสักคนสิ จะได้พาไปดูแลพ่อแม่ได้ เอ๊ะ...หรือหาได้แล้วพี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน” คุณชัชแซว “หาง่าย ๆ เหมือนพี่ชัชก็ดีสิครับ แล้วอยากได้สวย ๆ น่ารักเหมือนคุณ....” “อะ...ลืมแนะนำเลย นี่สารวัตรบดินทร์ หรือเรียกพี่บาสก็ได้นะ ลีน” “ค่ะ” เธอส่งยิ้มให้เขา “ยินดีที่ได้รู้จักครับ เที่ยวกันให้สนุกนะครับคุณลีน” สารวัตรอวยพร “มาเที่ยวทั้งที ไม่น่ามีอุบัติเหตุ แต่ยังดีนะครับ พี่ชัชกับคุณลีนไม่ได้อยู่ในรถ” “ใช่ ๆ โชคดีจริง ๆ เออ... บาสไว้ได้ไปกรุงเทพฯ แวะหาพี่นะจะเลี้ยงข้าวนาย” “ได้เลยครับพี่ชัช” ทุกคนร่ำลากัน ลลนาฝืนยิ้มให้ทั้งคู่ตลอดการสนทนา ชัชวาลทำเหมือนเธอเป็นเมียเขาจริง ๆ ทั้ง ๆ ที่มันไม่ใช่ ‘เธอมันแค่เมียขัดดอก’ หญิงสาวบอกตัวเองย้ำคำนี้อีกครั้ง โรงแรมส่งรถคันใหม่มารับชัชวาลกับลลนาเพื่อเข้าที่พักในทันที ชาเล่ย์ที่คุณชัชเลือกพักห่างจากหลังอื่น ๆ พอสมควร โรงแรมนี้มีแต่ฝรั่งเท่านั้นที่เข้ามาพัก ชัชวาลกับลลนาคงจะเป็นคนไทยสองคนเท่านั้นที่เป็นแขก นอกนั้นคงเป็นพนักงานที่คอยให้บริการเป็นคนไทย "เหนื่อยไหม" คุณชัชทิ้งหลังลงไปนอนเหยียดยาวอยู่บนเตียง ลลนาเดินเข้าไปหาแล้วนั่งลงใกล้ ๆ เขารวบตัวเธอเข้ามากอดทันที "คุณชัชเมื่อยตรงไหนไหมคะ ลีนจะนวดให้" ชัชวาลส่งยิ้มกว้าง มองใบหน้าเนียนที่ลอยเด่นอยู่ตรงหน้า ฟอด...เขาประทับจูบลงบนแก้มนั้นหนัก ๆ "น่ารักจัง ลีนรู้ตัวไหมว่าน่ารัก" เธอสบสายตาหวาน หัวใจมันเป็นอะไรไปไม่รู้ มันอ่อนไหวไปทุกการกระทำของคุณชัช ลลนาเธอโหยหาความรักความอาทรอย่างนี้มายาวนาน พอได้รับความอบอุ่นจากอ้อมกอดของเขา มันอุ่นในหัวใจมาก ๆ เธอซุกหน้าลงไปกับแผ่นอกกว้าง ไม่มีเจตนาออดอ้อน แต่เธอทำเพราะรู้สึกอยากทำ "คุณชัชมีความสุขไหมคะ" ลลนาเอื้อนเอ่ย "มีสิ คุณชัชมีความสุขที่สุด" เธอยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างน้อยก็ทำให้ชัชวาลพอใจได้

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more