ย้อนยุคมาเป็นสตรีใกล้ตาย

บทที่ [8] ออกเดินทาง

บทที่8

เช้าวันต่อมา

''แม่นางเนี่ยเฟย'' เสียงเรียกของอ้ายเสินดังขึ้นมาภายในห้องทำงานทำให้สตรีที่กำลังนั่งคัดลอกเอกสารอยู่ถึงกับต้องเงยหน้าขึ้นไปตามเสียง

''ท่านเรียกข้ามีอะไรอย่างนั้นหรือเจ้าคะ''

''พอดีว่าข้าจะมาบอกแม่นางว่า วันพรุ่งนี้สำนักบุปผาแห่งนี้จะพาลูกศิษย์คนโตไปที่หมู่บ้านชิงตรงภูเขาสูงๆ ลูกนู้นน่ะเพื่อหาประสบการณ์เจ้าก็ต้องไปด้วยนะ''

เนี่ยเฟยได้พยักหน้าตอบตกลงไป ไปหมู่บ้านชิงก็ไม่เลวเพราะว่าที่นั้นในนิยายบรรยายไว้ว่าหมู่บ้านชิงเป็นหมู่บ้านเล็กๆ ในแถบเทือกเขาสูงมองลงมาก็พบกับแม่น้ำไหลผ่าน มีพืชพรรณหายาก

เผื่อว่านางเจอดอกไม้บุปผาสีทองเข้าล่ะ ร่างบางพลางคิดในใจแต่สีหน้าของนางเต็มไปด้วยความหวัง จนทำให้อ้ายเสินมองลงมาที่นางอย่างสงสัย

''แม่นางมีอันใดหรือ''

เนี่ยเฟยได้ยินเสียงเรียกจึงได้สติพลางส่ายหน้าว่าไม่มีอะไร

⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯

ยามเช้า

ร่างบางได้ทำการเตรียมตัวเพื่อที่จะขึ้นเขานางรีบเดินทางออกมาจากบ้านแล้วตรงไปที่สำนักบุปผา กว่านางจะมาถึงทุกๆ คนก็ทยอยเดินทางกันมาก่อนแล้ว

''เอาล่ะวันนี้คิดซะว่ามาเที่ยวก็แล้วกัน เราจะไปหมู่บ้านชิงที่อยู่ติดกับภูเขาสูงลูกโน้น'' พลางชี้ไปที่ภูเขาสูง

''ข้าอยากให้ทุกคนได้เห็นธรรมชาติเสียบ้าง พวกเรามีเวลาในการมาเที่ยวครั้งนี้สิบห้าวัน ขอให้พวกเจ้าพักผ่อนให้เต็มที่หลังจากกลับมาพวกเจ้าจะได้มีแรงในการเตรียมสอบ เข้าใจหรือไม่'' อ้ายเสินเอ่ยออกมาเสียงดังทำให้ลูกศิษย์ตั้งใจฟังบางคนตื่นเต้นจนเก็บสีหน้าเอาไว้ไม่อยู่

''เข้าใจขอรับ / เจ้าค่ะ''

นางเองก็ตื่นเต้นไม่น้อยเหมือนกับว่าได้มาพักผ่อนหย่อนใจกับเหล่าตัวเอกในนิยายสักครั้งถึงแม้ว่าตอนนี้จะเริ่มไม่ชอบไป๋อิงกับแม่นางเอกเข้าแล้วก็เถอะโดยเฉพาะแม่นางเจียวจูตั้งแต่วันนั้น

''แม่นางเนี่ยเฟยเจ้าก็ไปกับเขาด้วยอย่างนั้นหรือ'' เสียงของอันจือฮวาดังขึ้นพร้อมกับแสยะยิ้ม

เนี่ยเฟยที่ได้ยินเสียงเรียกจึงได้หันหน้าไป พลางคิดในใจ ใครอีกล่ะเนี่ยนางอ่านนิยายมานะไม่ใช่เว็บตูนจะได้มีรูปคนแล้วจำได้เสียหน่อย ร่างบางมองไปที่อันจือฮวาแต่ก็ไม่ได้เอ่ยอันใดออกมา ทำให้คนที่เอ่ยถามนางรู้สึกโกรธ

''เนี่ยเฟยเหตุใดเจ้าจึงไม่ตอบข้า!'' อันจือฮวาพลางตะโกนออกมาเสียงดังด้วยความโมโหทำให้คนแถวนั้นถึงกับมองมาที่พวกนาง

''จือฮวาเจ้าอย่าได้โมโหไปบางทีแม่นางเนี่ยเฟยอาจจะไม่ได้ยินที่เจ้าถามนางก็ได้นะ'' เสียงของสตรีหน้าหวานเจียวจูดังขึ้นมา ทำให้เนี่ยเฟยรู้ทันทีว่าคนข้างๆ นางคือ อันจือฮวาเพื่อนนางเอกนี่เอง

''แล้วเหตุใดข้าจะต้องตอบคำถามของเจ้าด้วยล่ะข้าจะตอบไม่ตอบมันก็เป็นเรื่องของข้า'' เนี่ยเฟยเอ่ยออกมานิ่งๆ พลางมองไปที่สตรีทั้งสองที่ยืนนิ่งพลางมองมาที่นางด้วยความโกรธ

''เจ้า!!'' อันจือฮวาตะโกนออกมาด้วยความไม่พอใจพร้อมกับชี้หน้าของเนี่ยเฟย

ร่างบางที่กำลังจะเอ่ยออกไปก็เหลือบไปเห็นว่าพ่อพระเอกกำลังเดินตรงมาหาพวกนาง เนี่ยเฟยจึงได้เดินหนีออกไป ทำให้ไป๋อิงได้มองแผ่นหลังเนี่ยเฟยที่เดินหนีเขาออกไปด้วยความไม่เข้าใจเหตุใดนางจึงได้หลบหน้าเขากัน

ใช้เวลาเดินทางมาครึ่งวันก็ถึงที่หมายที่เต็มไปด้วยหมู่บ้านเล็กๆ ในแถบเทือกเขาสูงมองลงมาก็พบกับแม่น้ำไหลผ่าน คลื่นลมพัดผ่านไปมาจนรู้สึกเย็นสบาย

เนี่ยเฟยเดินชมหมู่บ้านแห่งนี้ด้วยความพอใจ โห่สวยมากอ่ะถ้ามีโทรศัพท์ก็คงจะดี

''ยินดีต้อนรับสู่หมู่บ้านชิง'' เสียงของหญิงชราดังขึ้นมาเนี่ยเฟยจึงได้เดินไปรวมตัวกับพวกเขา

''ที่พักของพวกท่านอยู่ฝั่งนั้นเชิญพวกท่านตามสบายเถิด อ่อแล้ววันนี้ที่หมู่บ้านของพวกเรามีเทศกาลโคมไฟด้วยนะอย่าลืมมากันล่ะ'' หญิงชราเอ่ยจบก็ได้เดินออกไป

เหล่าลูกศิษย์ที่ได้ยินว่าวันนี้มีเทศกาลโคมไฟก็อดที่จะตื่นเต้นไม่ได้รวมถึงเนี่ยเฟยด้วยเช่นกัน

''ว้าว! ข้าจะได้เห็นเทศกาลโคมไฟสมัยโบราณก่อนตายหรือเนี่ย'' ร่างบางได้บ่นพึมพำคนเดียวแต่ไม่ทันคิดว่ามีสายตาจ้องมองมาที่นางก่อนอยู่แล้ว

⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯

คำถาม!

- ใครที่กำลังจ้องมองน้องงง?