ไอหมอกรับไม่ได้กับความผิดหวัง คาดไม่ถึงว่าตนเองจะพลาดการมีลูกจึงทิ้งตัวลงบนเตียงแล้วหลบอยู่ในผ้าห่มทำตัวเหมือนเด็กมีปัญหา สายรุ้งเห็นอาการของสามีก็สงสารจับใจ แต่จะทำอย่างไรได้ในเมื่อลูกไม่ยอมมาเกิด หล่อนจึงเอ่ยปลอบประโลมคนตัวโตด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลอ่อนหวานอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อนในชีวิตพร้อมกับข้อเสนอ
“พี่หมอกขา อย่าเสียใจเลยนะ เอาไว้ประจำเดือนหมดเราค่อยมาผลิตลูกกันใหม่ไหม”
“...”
“หนูก็เสียใจ แต่ถ้ามองอีกมุมมันก็ดีไปอีกแบบ เราสองคนยังไม่ได้แต่งงานกัน ถ้าท้องขึ้นมาคนต้องเอาไปพูดเสีย ๆ หาย ๆ แน่ ถึงแม้หนูจะไม่แคร์ แต่ถ้าต่อไปในอนาคตมีคนเอามาพูดกับลูกมันจะเป็นยังไง”
“ก็ลองพูดให้ลูกของพี่เสียใจสิ โดนดีแน่” ผ้าห่มผืนหน้าถูกเปิดออกก่อนที่จะได้ยินเสียงไม่พอใจของชายหนุ่ม
“โธ่ พ่อทูนหัวของน้อง ไม่ต้องเสียใจไป ไว้รอบหน้าแล้วกันนะ หนูจะช่วยผลิตลูกสุดความสามารถ ตกลงไหม อย่าเศร้าเลยนะคะ”
“เฮ้อ ก็ได้
