Chapter 17

2100 Words

Zylie's POV "Sigurado ka Ma'am, iiwan na kita dito?" Pangatlong beses nang tinanong ni Esteban sa akin 'yon. And didn't I told him na ayaw ko siyang makita buong maghapon? Wala rin, naabutan ko pa rin siyang parang modelong nakasandal sa sasakyan at naghihintay sa akin sa tapat mismo ng agency. Sa tapat mismo ng agency, ha. At hindi siya pinapaalis ng mga gwardiya kahit nakaharang sa siya sa daanan dahil ang sabi niya lang naman, sa tapat mismo siya naghintay. At utos ko daw 'yon. Paladesisyon rin masyado e. "Ma'am Zylie--" "Esteban, kaya ko na ang sarili ko. I wasn't born last night." Nagsisismula na akong mairita. Sana pala, hindi ko ipinilit ang gusto niya at nagpahatid dito. I can always call a cab naman. "Pero Ma'am," "Pwede ba? Anong akala mo naman sa akin, batang paslit na h

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD