คุณอาอ้อนรัก

EP.1 เด็กหญิงปริศนา

EP.1 เด็กหญิงปริศนา

กระเป๋าเดินทางใบใหญ่ถูกยกขึ้นใส่ท้ายรถเอสยูวีสีดำ เมื่อนายมิ่งคนขับรถจัดแจงขนสัมภาระของพ่อเลี้ยงหนุ่มเจ้าของปางไม้เก่าแก่ทางภาคเหนือจนเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็เดินมายืนอยู่ข้างรถเพื่อรอเปิดประตูให้เจ้านายที่เขาทั้งรักและเคารพ คิดแล้วก็ใจหายที่เจ้านายจะเดินทางไปเรียนต่อดุษฎีบัณฑิตสาขาการจัดการสิ่งแวดล้อมที่ประเทศอเมริกาถึงห้าปี ปางไม้วงศ์ภูริคงจะเงียบเหงาน่าดู สาวสวยระดับนางงามที่เคยเดินเข้าเดินออกมาหาพ่อเลี้ยงที่ปางไม้ก็คงจะหายเงียบกันไปหมด

และที่คนของปางไม้หวั่นกลัวยิ่งกว่านั้นก็คือ กลัวว่านายหญิงของปางไม้จะกลายเป็นแหม่มแก้มแดง พูดฟุตฟิตฟอไฟจนเขาวิงเวียนเพราะอ่อนภาษาอังกฤษเสียเหลือเกิน นายมิ่งตื่นจากภวังค์ความคิดเมื่อเห็นเจ้านายเดินลงมาจากบ้านไม้ทรงไทยล้านนาที่ทำจากไม้สักทองทั้งหลัง

บ้านไม้สักทองหลังนี้สร้างขึ้นโดยปู่ทวดของพ่อเลี้ยงน่านฟ้า ซึ่งเป็นเศรษฐีปางไม้ในสมัยก่อน สืบทอดรุ่นต่อรุ่น จนมาถึงรุ่นเหลนซึ่งก็คือพ่อเลี้ยงน่านฟ้านั่นเอง ตัวบ้านและปางไม้ยังคงถูกอนุรักษ์เอาไว้ ทว่าปางไม้กลับมิได้สัมปทานตัดไม้อย่างสมัยก่อน เนื่องจากพ่อเลี้ยงน่านฟ้าได้ผันตัวจากการค้าไม้มาทำรีสอร์ตและเลี้ยงช้าง เพราะพ่อเลี้ยงเล็งเห็นและให้ความสำคัญกับสิ่งแวดล้อมมากกว่าจะทำลาย

แต่กระนั้นคนที่นี่และละแวกใกล้เคียงก็ยังเรียกที่นี่ว่า ‘ปางไม้’ ด้วยความเคยชินมากกว่า

“ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วใช่มั้ยมิ่ง”

เจ้าของปางไม้สูงถึงร้อยแปดสิบห้าเซนติเมตรหยุดยืนอยู่ที่บันไดขั้นสุดท้าย ก่อนจะเหลียวมองไปรอบๆ บริเวณบ้านที่ร่มรื่นไปด้วยต้นไม้น้อยใหญ่ บ้านตั้งอยู่ในปางไม้วงศ์ภูริสถานที่ที่เขาเติบโตและใช้ชีวิตอยู่ที่นี่มาถึงสามสิบปี ไม่เคยต้องจากบ้านไปไกลเท่าครั้งนี้มาก่อน ก่อนหน้านี้เขาเคยจะไปเรียนปริญญาตรีที่อเมริกาแต่บิดามารดากลับประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตทั้งคู่ เขาในวัย 18 ปีต้องรับช่วงดูแลกิจการปางไม้ จึงต้องเลือกเรียนมหาวิทยาลัยทางภาคเหนือแทนการเดินทางไปเมืองนอก

กว่า 12 ปีแล้วที่เขาดูแลบริหารธุรกิจรีสอร์ตแทนการค้าไม้ ทุกอย่างลงตัวและสามารถไว้วางใจคนเก่าคนแก่ที่ร่วมบุกเบิกเปลี่ยนปางไม้ให้เป็น ‘รีสอร์ตปางไม้วงศ์ภูริ’ มาด้วยกัน

“เดินทางปลอดภัยนะครับพ่อเลี้ยง นี่ครับ...” ชายวัยกลางคนยื่นถุงกระดาษให้เจ้านายหนุ่มพร้อมส่งยิ้มกว้าง ยื่นหน้าไปมองถุงกระดาษคล้ายพยักพเยิดให้พ่อเลี้ยงน่านฟ้าเปิดถุงดู “เมียผมถักผ้าพันคอมาให้ครับ กลัวว่าอากาศที่นู่นจะหนาวจนทำให้พ่อเลี้ยงไม่สบาย”

“ฝากขอบใจพี่เอื้องคำด้วยนะครับพี่สมบัติ” พ่อเลี้ยงยิ้มกว้างมองผ้าพันคอในมือก่อนจะส่งให้นายมิ่งนำผ้าพันคอใส่ลงในกระเป๋าเดินทาง

“ผมไม่อยู่คงต้องฝากปางไม้ไว้กับพี่สมบัติด้วยนะครับ” สมบัติคือผู้จัดการปางไม้วงศ์ภูริ เป็นคนเก่าแก่ทำงานมาตั้งแต่รุ่นบิดา ซื่อสัตย์และไว้ใจได้

“ไม่ต้องเป็นห่วงครับพ่อเลี้ยง ผมจะคอยรายงานเรื่องราวต่างๆ ในปางไม้ผ่านทางอินเทอร์เน็ตตามที่พ่อเลี้ยงสอนครับ” สมบัติรับคำแข็งขัน เรียกได้ว่าเขายอมทำงานถวายชีวิตให้กับพ่อเลี้ยงน่านฟ้า นั่นเพราะพ่อเลี้ยงหนุ่มเป็นคนโอบอ้อมอารี ไม่ถือยศถือศักดิ์ ให้ความเป็นกันเองกับทุกคนประหนึ่งว่าทุกคนคือญาติของพ่อเลี้ยง

พ่อเลี้ยงน่านฟ้าพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะก้าวขึ้นรถ รถแล่นผ่านต้นพญาเสือโคร่งที่แข่งกันชูช่อออกดอกสีชมพูเต็มต้นเรียงรายไปตามสองข้างทาง ถนนเส้นเล็กๆ ในปางไม้ปลูกต้นพญาเสือโคร่งจนแน่นขนัด นักท่องเที่ยวทั้งชาวไทยและชาวต่างประเทศล้วนชื่นชอบที่ได้เห็นต้นพญาเสือโคร่งสองข้างทางแผ่กิ่งก้านโน้มเข้าหากันจนคล้ายอุโมงค์ดอกไม้ก็ไม่ปาน

รั้วไม้ขนาดใหญ่ถูกเปิดออกก่อนที่รถเอสยูวีจะแล่นออกไปจากปางไม้วงศ์ภูริ

เอี๊ยด!

ทว่านายมิ่งกลับต้องเบรกรถจนตัวโก่ง เมื่อมีเด็กสาวคนหนึ่งเดินโซซัดโซเซออกมากลางถนน ก่อนจะล้มลงทำให้รถเกือบจะชนเธอ

พ่อเลี้ยงน่านฟ้าเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด เขาไม่รอช้ารีบปราดลงจากรถแล้วเข้าประคองเด็กหญิงที่มีเนื้อตัวมอมแมมสกปรก ตามเสื้อผ้าและลำตัวมีคราบเลือดชวนคลื่นเ**ยน “หนู! หนูเป็นอะไรหรือเปล่า” ชายหนุ่มพยายามเขย่าตัวเด็กสาวให้ได้สติ ทว่าใบหน้าซีดเผือดอิดโรยของเด็กสาวก็บอกได้เป็นอย่างดีว่าเธอคงไม่ฟื้นขึ้นมาตอนนี้แน่ๆ

เมื่อเห็นท่าไม่ดีแน่พ่อเลี้ยงจึงอุ้มเด็กสาวรูปร่างผอมกะหร่องขึ้นรถทันที “ไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้เลย” ชายหนุ่มพยายามสำรวจดูว่าเลือดมากมายเปรอะเปื้อนเสื้อผ้าของเด็กสาวจนแห้งกรังเป็นเลือดที่มาจากบาดแผลส่วนไหนของร่างกายเธอกันแน่ แต่กลับไม่พบ…

“แต่พ่อเลี้ยงครับ พ่อเลี้ยงต้องไปสนามบิน” นายมิ่งท้วงขึ้น

“เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน เดี๋ยวค่อยเลื่อนเที่ยวบินทีหลัง ชีวิตคนสำคัญกว่า” พ่อเลี้ยงสั่งเสียงเข้มจนคล้ายเสียงตวาดอยู่ในที เขามองร่างผอมในอ้อมกอดด้วยความเป็นห่วง

“ครับพ่อเลี้ยง”

รถเอสยูวีแล่นตรงไปยังโรงพยาบาลประจำจังหวัดด้วยความรวดเร็ว บุรุษพยาบาลเข็นเตียงมารับผู้ป่วยเข้าห้องฉุกเฉินทันที พ่อเลี้ยงถอนหายใจด้วยความโล่งอกที่เด็กสาวอยู่ในความดูแลของหมอเรียบร้อยแล้ว เขาก้มลงมองเสื้อผ้าเปรอะเปื้อนของตนเอง ก่อนจะโทรศัพท์ไปหาสมบัติเพื่อให้เปลี่ยนเที่ยวบินไปกรุงเทพฯ ให้เขา

โชคดีเหลือเกินที่เขาตั้งใจไว้ว่าจะเดินทางไปอเมริกาอีกสามวันข้างหน้า เพราะว่าจะแวะหาเพื่อนฝูงที่กรุงเทพฯ และพักผ่อนสักสองคืนก่อนเดินทาง แต่เมื่อเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันเช่นนี้ขึ้น เห็นทีเขาคงไม่ได้พบปะเพื่อนฝูงที่กรุงเทพฯ เสียแล้ว...

“ใครเป็นญาติของคนไข้ครับ”

หมอสูงวัยเดินออกมาจากห้องฉุกเฉินแล้วร้องถามหาญาติคนไข้ แต่กลับพบเพียงพ่อเลี้ยงน่านฟ้าและคนขับรถเท่านั้น คงไม่มีใครในจังหวัดนี้ไม่รู้จักพ่อเลี้ยงน่านฟ้า นักธุรกิจหนุ่มเจ้าของรีสอร์ตชื่อดัง อีกทั้งยังเป็นขวัญใจของสาวๆ ทั้งจังหวัด ไม่เว้นแม้กระทั่งสาวๆ จังหวัดใกล้เคียง กิตติศัพท์ความหล่อ รวย ขจรไปไกลถึงสาวในเมืองกรุง ที่ยังไม่วายเพ้อถึงพ่อเลี้ยงทรงเสน่ห์ และที่น่าปวดหัวที่สุดก็คือบุตรสาวคนเล็กของเขา ที่ตามเทียวไล้เทียวขื่อพ่อเลี้ยงน่านฟ้าอยู่หลายปี แต่พ่อเลี้ยงหนุ่มกลับไม่แสดงท่าทีใดๆ ออกมา ยิ่งคิดยิ่งอายที่บุตรสาววิ่งตามผู้ชาย ทำตัวราวกับไม่มีค่าเช่นนี้

“ผมรับเป็นผู้ดูแลค่ารักษาทั้งหมดครับคุณหมอ ส่วนญาติของเด็กผมจะรีบให้คนออกตามหาให้เร็วที่สุดครับ” พ่อเลี้ยงหนุ่มอธิบาย คิดว่าหากเธอฟื้นคืนสติก็คงได้ทราบรายละเอียดว่าเธอเป็นลูกเต้าเหล่าใคร แล้วเหตุใดจึงวิ่งถลามาตัดหน้ารถยนต์จนเกือบโดนชนเช่นนี้