THEODORO RAVONTE III [SPG]

CHAPTER 3

From where I stand, I saw an open space with a fountain at the back of their house. Doon ako napunta at umupo sa damuhan.

I looked up in the sky and watched the stars when I noticed someone sat down besides me. Halos mahigit ko ang hininga nang makitang si Theo 'yon.

"God!" I hold my chest. "you scared me!"

He chuckled a little bit before he squat. "Didn't mean to," he said.

"Bakit wala ka sa loob? You should be there, it's your engagement party after all," wika ko bago rin umupo kagaya niya.

"I should be asking you the same question," his thick black eyebrows furrowed. "why are you here, Ms. Cohan?"

"Celeste na lang," sagot ko. "I got bored there. Hindi ako sanay sa mga ganitong event." I answered him.

His lips turned into an o-shape and nodded his head. "Same here. I don't like this. Boring masyado." he smiled and then looked at me.

Nag-iwas ako ng tingin. Nakakalula ang asul niyang mata niya. He's too handsome! I mean he has a mullet haircut, thick black eyebrows, hodded eyes, thin red lips and his jawline is very attractive too.

Hindi siya nagsalita kaya natahimik din ako. Natakot akong magsalita. Ayoko ring tingnan siya. But I know he's looking at me. Nakikita ko 'yon sa gilid ng mata ko.

"Boring!" I exclaimed. Humiga ako sa damuhan at tumingin sa mga bituin sa langit.

"Huwag kang humiga riyan!"

Pati boses niya gwapo rin! Malalim na buo!

"Hindi naman siguro madumi ito," usal ko.

"Kahit na!" seryoso na sabi niya bago hinubad ang pantaas na damit. "here, put it there bago ka humiga."

Ngumuso ako bago siya sinunod. "Fine!" I surrender.

Nang malagay niya 'yon ay agad akong humigang muli.

"Cute," he whispered, but I could still hear him.

"Dapat pala hindi na ako sumama dito," sabi ko maya-maya.

"Well, it's a good thing that you came," he said

Napatingin ako sa kanya na ngayon ay nakatingin ulit sa'kin.

Sumimangot ako. "Anong maganda? Wala akong magawa rito!" pagtataray ko.

"You wanna go somewhere?" his smile turned into a smirk.

Kumunot ang noo ko habang nakatingin sa kanya. "Where?" I asked, curiously.

He smirked even more. "Let's go," aniya bago hinawakan ang kamay ko at hinila kung saan.

I was shocked because of that. I felt something when our body touched.

"Likod tayo saan," he said as we walked inside their house. "our bodyguard might see us kung sa front door tayo dadaan."

Kagaya ng sinabi niya sa likod kami ng bahay nila dumaan. We entered two doors. Nakita ko agad ang dirty kitchen nila. Walang tao roon, siguro ay nasa labas lahat.

I found myself being dragged by him while he still holding my hand. Natigilan na lang ako nang makaakyat kami ng grand staircase nila at lumiko sa isang pasilyo. Pumasok kami sa isang malaking pintuan at bumungad sa'kin ang isang kwarto.

Malaki ang kwarto. Puro black ang makikita mo. From the ceiling, curtains, bedsheets, everything is black.

"Come here inside," he said as he walked inside the room.

Natigilan ako nang mapagtantong kanyang kwarto 'to! Mabilis kong niyakap ang sarili habang gulat pa rin na nakatingin sa kanya.

"W-why are we here? A-anong... anong gagawin mo sa'kin?!" I said, panicking.

He raised his one eyebrows. "C'mon Celeste, wala akong masamang gagawin sa'yo."

"Heh! Bakit tayo nandito?!" singhal ko sa kanya.

Humalakhak siya bago lumapit sa'kin ng kaunti. "Okay, I shouldn't scare you but I don't have any idea kung saan ka dadalhin para hindi ma-bored,"

he shrugged his shoulders. "ito lang ang lugar."

Umatras ako ng kaunti sa kanya. "T-talaga?" I asked.

Tumango siya bago ngumiti. "Yes," he said softly. "wala akong gagawin sa'yong masama kaya umupo ka tapos kukuha ako ng makakain natin. You can stay here for awhile."

I was staring at him for a seconds. Ngumuso ako bago naglakad papunta sa round table niya nang bumukas ang pintuan ng kwarto. Sa sobrang takot na makita kami ay mabilis akong tumakbo papuntang likod niya para magtago.

I held his white long sleeve while I looked like a puppy hiding at his back. I slightly tilted my head and I saw an old woman entering his room. Nagulat pa ang matanda nang makita ako sa likod ni Theo.

Her eyes went to Theo. "Jusko kang bata ka! Anong ginagawa—"

"Lola Mathilda, easy," Theo cut her off. "she got bored so I brought her here." he explained.

"Kahit na!" singhal nito kay Theo bago tumingin sa'kin. "Anak 'yan ng mga Cohan at pag nalaman ng Mommy mo na dinala mo 'yan dito sa kwarto mo, magagalit 'yon! Si Farah ang fianceé mo, 'di ba? Anong sasabihin ng iba pag nalaman nila na kasama mo ang kapatid niya sa mismong araw ng engagement party niyo!?"

Napayuko ako. Mukhang nakagawa na naman ako ng igagalit ni Mommy. The old woman was right, I shouldn't be here on his room in first place when my sister is his fianceé.

"Lola, wala po kaming ginagawang masama," paliwanag ni Theo.

"Ahm..." I cleared my throat. "she's right. I should leave now." I said.

"No!" he said and held my hand. "you can stay here, Celeste." dugtong niya bago tumingin sa matanda. "Lola Mathilda, just please don't tell Mom about this. Kakain lang po kami then we'll go downstairs."

Nagkatinginan silang dalawa. They looked like they're talking while looking at each other. Lola Mathilda smiled and then she looked at me.

"Magdadala ako ng pagkain dito. Basta bumaba agad kayo dahil hahanapin ka ng Daddy mo," anito bago lumabas ng kwarto.

Humarap ako kay Theo. "Dapat umalis na lang ako. Baka pagalitan ka pa ng Mommy mo tapos si Mommy ko rin. Tiyak na mamagalit 'yon sa'kin," sabi ko.

"Kumain ka muna bago bumalik sa labas. Puro dessert lang kinain mo kanina, hindi nakakabusog 'yon."

"Kahit na—" natigilan ako sa sinabi bago gulat na nagtaas ng tingin sa kanya. "h-how did you know that I only ate dessert?" I asked.

Ngayon, siya naman ang nag-iwas ng tingin. Tila ba nahuli siya sa isang kasalanan.

I furrowed. "So?"

He smile at me shyly bago kinurot ang ilong ko. "Stop talking. Kumain ka na pagdumating si Lola."

Sinalubong ko ang tingin niya kaso umiwas siya. I pouted my lips and rolled my eyes at him.

Umupo na ako sa round table niya sa kwarto. Maya-maya ay bumalik si Lola Mathilda na may dalang trey na may laman na pagkain. Nilapag niya 'yon sa lamesa at tumingin pa sa'kin bago lumabas.

"Thank you sa pagkain," I said as I started digging my food.

Busy ako sa pagkain nang umupo siya

sa tabi ko.

Nag-taas ako ng tingin at inangat ang kutsara sa kanya. "Kain ka rin." yaya ko sa kanya.

He just smiled. "Busog ako," sagot niya.

Nagkibit ako ng balikat bago pinagpatuloy ang pagkain. Sobrang busog ako nang maubos kinakain habang siya'y nakatingin lang sa'kin.

I looked at him seriously. "Kanina ka pa tingin ng tingin sa'kin, ah? May problema ba ako sa mukha?" tanong ko.

Tumawa siya ng bahagya. "Wala," simpleng sagot niya.

Ngumuso ako. "So, why are you staring at me?" I asked again.

"I just noticed something," he answered. "you and Farah are different."

"Different? Like what?"

"In any aspect," tugon niya. "I mean, I have known Farah since I was in high school and she's the kind of a serious, brave and strong woman. While you, on the other side, I noticed you looked jolly and innocent."

"Matalino kasi ang Ate ko. Beauty with brains 'yon, kaya mahirap lokohin 'yon," usal ko.

Nangalumbaba siya. "I know that she's smart," he said. "how 'bout you?"

Natahimik ako saglit sa sinabi niya. Ano ako? Ito bobo. Pero syempre, hindi ko pwedeng ipahiya ang sarili sa kanya.

"Anong akala mo sa'kin? Matalino ako, 'no? Top student ako tapos ngayong college mataas ang grades ko," taas noo kong sagot sa kanya.

"Wala akong sinasabing masama sa'yo," nagkibit siya ng balikat. "but seriously, you and Farah doesn't look like a siblings. Hindi kayo magkamukha." he said as he scanned me. "you looked more beautiful."

Nag-iwas ako ng tingin. Ilang beses ba akong iiwas ng tingin tuwing titingnan niya ako sa mga mata? Hindi ko kaya ang tingin niya! Nakakalula!

"Classmates ba kayo ni Ate Farah?" tanong ko.

He smiled. "No," sagot niya. "but we're in the same school and taking a BS Business Administration major in marketing management."

Tumango-tango ako. "Parehas kayo sa Ateneo nag-aaral kung ganoon. Sa UP Diliman kasi ako," saad ko ng nakangiti.

He just smiled again before nodding his head. Parang may iniisip na malalim.

Tumayo na ako. "Salamat sa pagkain, pero aalis na ako." pag-iiba ko ng topic.

"That fast?"

Tumango ako. "Yes," I said. "uuwi na lang ako. Baka matagalan pa sila Mommy, eh."

Tumayo rin siya bago ako hinawakan sa kamay. "Uuwi ka sa inyo? Anong sasakyan mo?" His furrowed.

"Malamang taxi!"

"Marunong ka? Ihatid kita?"

Ngumiti ako sa kanya at tinanggal ang pagkakahawak niya sa kamay ko. "I appreciate you for being generous, but no thanks. I can handle myself," sagot ko sa kanya.

His blue eyes looked at me again. Checking if I was sure. "Are you sure? Baka mapano ka sa daan. Gabi na."

Natawa ako. "Kaya kong umuwi mag-isa, Theo."

Tumango siya. "Okay, just be careful."

Ngumiti ako. Ayokong isipin na nag-aalala siya dahil unang beses pa lang kami nagkita ngayon. Maybe he just worried since I was his fianceé's sister.

I nodded my head before I tip toe and kissed him on his cheeks. Mabilis lang 'yon, but I noticed how he was stunned by my action.

"W-what was that?" he asked as he held his cheeks.

"That was a ‘thank you for entertaining me while I'm here so I don't get bored and for the food too,’" I said and smiled at him. "bye-bye, Theo! It was nice to meet you!" I said for the last time and waved my hand at him.