“หิวอะไรล่ะคะเดี๋ยวพี่ไปซื้อให้” “เดี๋ยวนิ้งจัดการเองค่ะ” “นิ้งจะจัดการเองเหรอครับ” “ค่ะ ถามทำไมคะทุกครั้งนิ้งก็จัดการของนิ้งเอง” “อื้มมมมม โอเคครับพี่รู้แล้วว่านิ้งจัดการของนิ้งเอง แต่ถ้าใจอ่อนเมื่อไหร่...จัดการของพี่บ้างนะคะ” “ไอ้...” “ไอ้เลว ด่าคำเดิมๆ จนพี่จำได้ขึ้นใจแล้วคะนิ้ง ไปซื้อข้าวกันดีกว่าพี่หิวแล้ว” ฉันมัวแต่คิดคำด่าเขาก็พูดแทรกหน้าระรื่น แล้วก็กระดิกนิ้วเรียกฉันเหมือนเรียกเด็กเรียกลูกหมา สาบานว่านี่คือการกระทำของคนที่ตามจีบ “ชิส์!” ฉันมองค้อนแล้วก็เดินไปอีกทาง ทีแรกจะกินข้าวตามสั่งร้านป้าไฝแต่มันเป็นทางเดียวกันกับที่อีตานั่นกระดิกนิ้วเรียกเพราะฉะนั้นคะนิ้งจะไม่กินค่ะ กินข้าวราดแกงชืดๆ แทนก็ได้ “จะกินอะไร” “เรื่องของนิ้งค่ะ ซื้อเสร็จเดี๋ยวพี่กัสก็เห็นเอง” ฉันตอบคนที่เดินตามหลัง เดินตามจนแทบจะสิง อีพวกคนที่มองก็มองกันจังเลยไม่รู้มองอะไรกันนักหนา “เดินมาทางนี้ต้องข้า