“หิวอะไรล่ะคะเดี๋ยวพี่ไปซื้อให้”
“เดี๋ยวนิ้งจัดการเองค่ะ”
“นิ้งจะจัดการเองเหรอครับ”
“ค่ะ ถามทำไมคะทุกครั้งนิ้งก็จัดการของนิ้งเอง”
“อื้มมมมม โอเคครับพี่รู้แล้วว่านิ้งจัดการของนิ้งเอง แต่ถ้าใจอ่อนเมื่อไหร่...จัดการของพี่บ้างนะคะ”
“ไอ้...”
“ไอ้เลว ด่าคำเดิมๆ จนพี่จำได้ขึ้นใจแล้วคะนิ้ง ไปซื้อข้าวกันดีกว่าพี่หิวแล้ว” ฉันมัวแต่คิดคำด่าเขาก็พูดแทรกหน้าระรื่น แล้วก็กระดิกนิ้วเรียกฉันเหมือนเรียกเด็กเรียกลูกหมา สาบานว่านี่คือการกระทำของคนที่ตามจีบ
“ชิส์!” ฉันมองค้อนแล้วก็เดินไปอีกทาง ทีแรกจะกินข้าวตามสั่งร้านป้าไฝแต่มันเป็นทางเดียวกันกับที่อีตานั่นกระดิกนิ้วเรียกเพราะฉะนั้นคะนิ้งจะไม่กินค่ะ กินข้าวราดแกงชืดๆ แทนก็ได้
“จะกินอะไร”
“เรื่องของนิ้งค่ะ ซื้อเสร็จเดี๋ยวพี่กัสก็เห็นเอง” ฉันตอบคนที่เดินตามหลัง เดินตามจนแทบจะสิง อีพวกคนที่มองก็มองกันจังเลยไม่รู้มองอะไรกันนักหนา
“เดินมาทางนี้ต้องข้า
