เพื่อน
2332 Words
ร่างของวาริชขึ้นมานั่งรอในรถแล้ว แต่คชายังคุยอะไรงุ้งงิ้งอยู่กับเฮียริวก็ไม่รู้ ก่อนวาริชจะเห็นว่าคชาดึงเงินของเธอกลับมา แล้วยัดเงินตัวเองลงไปแทน ไอ้นี่ลีลาเยอะอีกแล้ว
“มีเงินทำไมไม่จ่ายตั้งแต่ทีแรกละ”
“หมั้นไส้วาอะ”
“คชา หึงก็บอกอย่าเล่นตัว??”
“ไม่ใกล้เคียงเลยวา ไปส่งที่คอนโดนะ วันนี้มีนัด”
คชาขับรถมุ่งหน้าไปที่คอนโดของวาริช วันนี้เขาต้องไปรับคนสำคัญที่สนามบิน ไม่อยากชวนคนไม่ค่อยว่างแบบวาริชไปด้วยหรอก ชวนก็โดนบ่นอยู่ดี
“เลิกได้เลิกนะ ไอ้การคบซ้อนเนี้ย ไม่ต้องจริงจังกับวาจนครบสามเดือน แต่ให้เกียตริวาบ้างก็ดี”
ใบหน้าสวยเมินหน้าหนีไปทางอื่นเมื่อพูดจบ จะไปหาใครก็ไม่ว่าหรอก แต่ตอนนี้คนทั้งประเทศกำลังสนใจข่าวของเขากับเธอ จากข่าวเมื่อวันเปิดตัวคอนโดของคชา มันดูไม่ดีนักถ้าไม่ถึงอาทิตย์จะมีข่าวว่าเขาควงคนใหม่
“เพื่อนจะมา”
“ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่ แค่บอกไว้ เผื่อครั้งอื่นไม่ใช่เพื่อน”
วาริชพูดจบก็หยิบโทรศัพท์มานั่งทำงานเงียบๆ ขี้เกียจจะคุยอะไรแบบนี้
“พรุ่งนี้อาจจะต้องไปงานเปิดตัวธุรกิจใหม่ด้วยกัน เตรียมตัวไว้หน่อยก็ดี”
คชาจอดรถลงหน้าคอนโด เขากับเธอไม่มีจุดเชื่อมอะไร ที่พอจะคุยกันได้เลยรึไงนะ ทำไมมันถึงได้ดูอึดอัดตลอดเวลาแบบนี้
“ไม่ว่าง” ไม่อยากไปจบไหมคชา
“แต่ต้องไป เดี๋ยวจ่ายค่าชุดวันนี้ กับชดเชยให้ เอาเวลาไปนอนบ้างเถอะวา ทุกวันนี้น่าจะมีเงินเหลือใช้แล้วนะ”
คชาเอื้อมมือไปปัดเส้มผมออกจากใบหน้าของเธอแล้วเลื่อนมือข้างนั้นมาบีบคางเธอ จับไปซ้ายทีขวาทีอย่างสำรวจ ยัยนี่นอนวันละกี่ชั่วโมงอะ นี่ขนาดแต่งหน้า ผิวหน้ายังโทรมทะลุเครื่องสำอางออกมาเลย
“จ่ายมาเลยหนึ่งแสน”
“เยอะไป ไม่เห็นได้อะไรเลย ไม่คุ้มไม่จ่ายหรอก” ฝ่ามือหนาตีมือลงไปที่มือเล็กของวาริชแรงๆ แบมือเหมือนขอเงินผัวไม่มีผิด ไม่ให้หรอก เยอะไป เนื้อตัวก็ไม่ได้โดนสักนิด เงินตั้งแสนไม่คุ้มค่าสักนิด
“มันเจ็บนะ ไหนบอกจะจ่ายให้ช่วงที่คบกันไง” ถ้าไม่จ่ายก็ไม่ไปหรอกนะ ไม่เห็นประโยชน์อะไรเลยจากการคบกับคชา
“จูบก่อนแล้วจะโอนให้” มันต้องได้อะไรบ้างสิ ขนาดเด็กเอนฯสวยๆ เขายังไม่เคยจ่ายแพงขนาดนี้เลย แถมยังได้ทำอะไรมากกว่ายัยนี่ด้วยซ้ำ
“เลขบัญชีมีแล้วใช่ไหม” มือเรียวยกขึ้นดึงใบหน้าคมเข้มของคชาเข้ามาใกล้ เอ่ยถามตอนที่ริมฝีปากของเธอ อยู่ใกล้กับริมฝีปากของเขา จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจที่เจือกลิ่นบุหรีี่อ่อนๆ
เมื่อเขาพยักหน้า เธอก็จูบลงไปอย่างรวดเร็ว จูบที่เหมือนกับจะหยุดทุกอย่างในร่างกายเธอ
สายตาคมมองสบตากับเธอนิ่งๆ เธอจูบเขาและไม่ยอมหลบตา จนเขาเห็นแววตาวาบวามจากเธอชัดเจน วาริชกำลังท้าทายเขาอยู่ เป็นผู้หญิงห้าวๆที่ชอบท้าทายเขาตลอด มันน่าตีแรงๆ
“อื้อ อ่อย อืม” คชายึดหน้าวาริชไว้แน่น ก่อนจะเปลี่ยนจูบแผ่วเบาของเธอให้มันเร่าร้อนขึ้น แม้เธอจะดิ้นขัดขืนเขาก็ไม่ยอมปล่อย
ร่างแบบบางหยุดดิ้นรนขััดขืน เพราะพยายามแทบตาย คนที่ตัวใหญ่กว่าก็ไม่ยอมปล่อย บอกตามตรงว่านี่คือจูบแรก เธอเคยมีแฟน แต่ไม่เคยปล่อยตัวกับใครเลย และนั่นก็คือเหตุผลที่เธอถูกทิ้งมาตลอด
“อืม” คชาปล่อยให้วาริชเป็นอิสระ จูบของเธอให้ความรู้สึกดีกว่าที่คิด แม้มันจะดูอ่อนประสบการณ์ แต่มันช่างหอมหวานและน่าหลงไหล
“โอนมาเลยนะ แสนห้า ใครเขาให้สอดลิ้นเข้ามากัน เหม็นบุหรี่” มันไม่ได้เหม็นอย่างที่ปากพูดหรอก มันหอมละมุนติดลิ้น จนหัวหมุนไปหมดแล้ว
วาริชเปิดประตูเตรียมลงจากรถ อยากจะซ่อนใบหน้าตอนนี้จากคนทั้งโลก ใบหน้าสวยหวานที่มันเห่อร้อน จนขึ้นสีแดงระเรื่อจากอารมณ์วาบวาบอ่อนไหว ที่เกิดจากจูบกระชากวิญญาณ ของคนที่นั่งยิ้มหน้าบานอยู่ตอนนี้
“ขึ้นไปข้างบนด้วยได้ไหม”
คชา ไม่อยากหยุดแค่จูบ ยิ่งสัมผัสร่างกายเธอ ยิ่งมีความต้องการมากขึ้นกว่าเดิม
“ไหนบอกว่ามีนัดไง” วาริชรีบลงไปจากรถ ก่อนจะปิดประตูแรงๆ แต่พอมองไปอีกฝั่งก็เจอร่างสูงของเขายืนยิ้มอยู่แล้ว ไอ้นี่นิ เรื่องแบบนี้ไวยิ่งกว่าอะไรซะอีก
“อย่าตามมานะคชา วาเรียกรปภ. จริงๆนะเว้ย” วาริชขู่คนที่ตั้งท่าจะขยับตามเธอเข้าไปในคอนโด คชาจึงยกมือยอมแพ้
“กลับก็ได้ ถ้าอยากให้ทำก็บอก” ใบหน้าคมคายยกยิ้มกรุ่มกริ่ม เขามั่นใจว่าจูบเมื่อกี้เธอก็รู้สึกไม่ต่างกัน แม้มันจะไม่เท่าเขา แต่เธอต้องอยากจะทำแบบเดียวกันกับเขาแน่ๆ
“ไม่มีวันหรอกคชา”
ใครจะไปบ้าเสียตัว ให้คนที่จะต้องเลิกในอีกสามเดือนเล่า แค่คิดก็ผิดแล้วไหม??
วาริชเดินขึ้นห้องมาอย่างเร่งรีบ กลัวคชาตามมาทำเรื่องต่อจากจูบเมื่อครู่มากๆเลย
“บ้าไปแล้วอีวา บ้าตั้งแต่เคลิ้มไปกับจูบของมันแล้ว โอ้ย!!” วาริชตบหน้าตัวเองแรงๆ จูบแรกกับคชา แค่คิดก็ยี้แล้ว ปากคชามันจูบใครมาบ้างก็ไม่รู้
แหยะ ใบหน้าหวานเห่อร้อน ทั้งยังถูกปากแรงๆจนมันแดงไปหมด อยากจะลบทุกสัมผัสของไอ้บ้านั่น แต่ทุกอย่างยังตึดตรึงอยู่ในใจ ทั้งกลิ่นบุหรี่จากเขา ไหนจะลิ้นนุ่มๆที่เกียวรัดกวาดต้อนกับลิ้นเธออีก หัวใจวาริชมันไม่ปลอดภัยอีกครั้งแล้ว
“มันต้องไม่ใช่แกสิ คชา”
เหมือนจะหลอกตัวเองเข้าไปทุกวัน แต่คนที่รักไม่ได้ ก็คือรักไม่ได้นั่นแหละ ต่อให้รักไปแล้วก็ต้องบอกตัวเองทุกวัน ว่าให้เลิกรักเลิกคิดถึง เลิกคิดถึงคชาสักทีสิวาริช
วันรุ่งขึ้น
วาริชมาทำงานตามปกติ อะไรที่คชาบอก วาริชไม่อยากจดจำหรอก ไม่รู้เขาจริงจังกับเธอมากแค่ไหน รอบตัวเขามีผู้หญิงมากมาย และเธอไม่อยากเป็นหนึ่งในนั้น
“เหมือนจะบอกไปแล้วนะว่าวันนี้ต้องไปงานเปิดตัวธุรกิจใหม่”
ร่างสูงในชุดสูทแบบเดิม เดินมานั่งลงโซฟาที่ประจำ โทรหาเธอก็ไม่รับ ไปหาที่คอนโดก็ไม่อยู่ จนเขาต้องถ่อมาหาถึงร้าน แล้วก็มาบ่นว่าเขามาหาบ่อยๆ ก็มันติดต่อไม่ได้เลยต้องมาหาถึงที่ไง
“เหมือนจะบอกไปแล้วนะ ว่าไม่ว่าง” ร่างบางหยุดมือที่กำลังร่างแบบลงบนแพทเทิร์น ไม่สนใจใบหน้าหล่อเหลาที่มองมาด้วยแววตากรุ่นโกรธ แต่เลือกหยิบงานตัวอื่นออกมาทำต่อเงียบๆ
วาต้องทำงานหาเงินนะ ที่บอกจะโอนให้เมื่อคืนหลังจูบเสร็จก็ไม่โอน วาริชโดนคนตรงหน้าโกงค่าตัวเห็นๆ
“โกรธอะไร”
วันนี้วาริชมีสีหน้าบึ้งตึงผิดปกติ เหมือนเธอพยายามขีดเส้นระหว่างเขากับเธออีกครั้ง และเขาเองก็พยายามจะข้ามเส้นนั้นของเธอตลอดเวลา เหมือนคนบ้ายังไงก็ไม่รู้
“ก็คชาโกงอะ บอกว่าจูบแล้วจะโอน” ใบหน้าสวยหวานงอง่ำ และแดงก่ำกว่าเมื่อครู่
เหมือนวาริชตอนนี้จะน่ามองกว่าเมื่อกี้ วาริชก็หน้าแดงเป็นด้วยเหรอ
“มันแพงอะ จูบอีกแล้วจะจ่าย”
คชาเดินไปใกล้ ยื่นใบหน้าไปหาคนที่กำลังนั่งหน้าแดง ถ้าแกล้งแล้วมีสีหน้าแบบนี้บ้าง มันก็น่าแกล้ง
“มะเหงกนี่ ถอยไปเลย วาขอทำแพทเทิร์นแปปนึงได้ไหมละ”
วาริชเข้าใจบทบาทของตัวเองพอสมควร ถ้าว่างก็จะไปตามที่เขาต้องการนั่นแหละ ตอนนี้เธอเหมือนไม้กันหมา หรืออะไรก็ไม่รู้ ไม่เข้าใจคชาเหมือนกันว่าทำไมต้องเป็นเธอ
ร่างสูงถอยไปนั่งมองวาริช ที่ง่วนกับการร่างแบบชุด และตัดแพทเทิร์นต่อ ยัยนี่ขยันมากเกินไปหรือเปล่า เอาเงินไปทำอะไรนักหนา ไม่เห็นวาริชใช้ของแพงๆเลย รายรับของเธอน่าจะซื้อของพวกนั้นได้ แต่เขาเห็นเธอยังทำตัวแบบเดิม เหมือนเมื่อ 5 ปีก่อน
Truuu Truuuuu
“ว่าไงม๊า”
วาริชหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่ข้างๆขึ้นมากดรับสาย เห็นชื่อที่โทรมาชัดแจ๋ว เธอเลยเปิดโหมดสปีกเกอร์โฟนคุยกับมาดาม
[คืนนี้เพื่อนๆนัดรวมตัว ไปไหม] เสียงมาดามพูดอย่างอารมณ์ดี
เพื่อนๆไม่ได้เจอวาริชหลายเดือนแล้ว เอาแต่คะยั้นคะยอ ให้เธอมาตามวาริชคนสวยไปเจอให้ได้
“ไปสิ!! สามทุ่มนะ”
คชาถลึงตาใส่คนที่บอกเขาว่าไม่ว่าง แต่พอเพื่อนเธอโทรมาชวนกลับตอบตกลง แถมนัดเวลาเองเสร็จสรรพ สองมาตรฐานชัดๆ
[งานนี้คนโสดเพรียบ เราอาจจะเจอคนดีๆสักคนก็ได้วา]
“หยุดเลยมาร์ วันนี้วาไม่ว่างแล้ว” คชาพูดแทรกไปทันที เขาจองตัววาริชแล้ว คนมาทีหลังจะมาแย่งเธอไปไม่ได้
[คชาเหรอ มาด้วยกันสิ จะหวงวาไว้ทำไม ไหนๆอีกไม่กี่เดือนก็จะเลิกแล้ว]
มาดามสุมไฟใส่อกเพื่อนพี่ชายทันที อยากรู้นักว่าคนปากแข็งทั้งคู่ จะเป็นยังไงกันต่อ
“พูดมากอะมาร์ ถ้าเสร็จงานแล้วจะปล่อยวาไป”
เขาหมายถึงปล่อยจากงานคืนนี้ ส่วนเรื่องคบกัน ไม่ได้คิดจะปล่อยเธอไปสักนิด แต่กำลังหาทางออกให้ความสัมพันธ์ของเขากับเธออยู่ ถ้ามันชัดเจน เขาจะคุยกับเธอใหม่อีกรอบ
[แน่ใจว่าจะปล่อยมา งั้นคืนนี้เจอกันที่ xx นะวา ขอชุดแซ่บๆ]
“จัดไปเลยม๊า หาผู้ไว้ให้ด้วย ไปถึงวาจะได้นัวเลย”
มันก็ปกติ การมีใครสักคนมานั่งให้ลวนลามมันก็ดีต่อใจไม่น้อยเลย เธอกับมาดามเป็นพวกนิยมเด็กเอนฯ คุยสนุกแต่ไม่ผูกพันธ์
“แรด” คชาเบะปาก ด่าคนที่นั่งหน้าระรื่นเบาๆ ลืมไปรึไงว่าเธอรับบทแฟนเขาอยู่
[อย่าเทนะเว้ยอีวา แล้วเจอกัน] ตูดๆๆ
มาดามเอ่ยกำชับอีกครั้ง ก่อนจะกดวาง วาริชจึงรีบลงมือทำงานของตัวเองให้มันเสร็จ ชีวิตคนเรามันก็ต้องเจอเพื่อนบ้าง
“ต้องไปงานเปิดตัวของคชาก่อน อย่าลืมมันสำคัญมาก” คชาย้ำอีกครั้ง เพราะยัยคนที่นั่งทำงานอยู่ ทำท่าที เหมือนจะเทเขาไปหาเพื่อนของเธอ
“เสร็จแล้วไปต่อนะ” ใบหน้าสวยมองด้วยสายตาออดอ้อนอย่างไม่รู้ตัว คชาจึงพยักหน้าให้ ก็ถ้าอ้อนแบบนี้ใครมันจะใจแข็งได้ละ
“งานเปิดตัวโรงแรมของ ภูมิภัคร แต่งตัวให้เป็นผู้เป็นคนหน่อยล่ะ”
ชื่อที่ออกจากปากคชา ทำให้มือที่กำลังตัดแพทเทิร์นชะงักลง ไม่ได้ยินชื่อนี้นานมาก เหมือนจะเป็นช่วงก่อนที่เธอจะคบกับคชาเมื่อ 5 ปีก่อนด้วยซ้ำ
“พี่ภูมิกลับมาแล้วเหรอ” ร่างบางพูดเหมือนละเมอ อย่างไม่ได้ตั้งใจจะถาม แต่คนที่ได้ยินถึงกับทำหน้าสงสัย ยัยนี่รู้จักพี่ชายต่างแม่ของเขาได้ยังไง
“อืม กลับมาแล้ว ไปรับเมื่อคืน”
เหมือนคชาจะเห็นแววตาวูบไหวจากวาริชเป็นครั้งแรก ทำไม??? เขาพลาดอะไรไปตอนไหน ทำไมไม่เคยรู้เลยว่า วาริชรู้จักกับ ภูมิภัคร พี่ชายต่างแม่ของเขาด้วย
“วาไม่ไปนะ วาขอร้อง” วาริชยกมือที่มันเริ่มสั่นเทา มาเกาะแขนร่างสูง ที่เดินมาหยุดอยู่หน้าโต๊ะทำงานของเธอ
“มันเคยเป็นแฟนวาใช่ไหม” ใบหน้าคมขยับปากเอ่ยถามด้วยเสียงนิ่งๆ น่าแปลกที่เขากับพี่ชาย ชอบผู้หญิงแบบเดียวกัน ไม่แปลกใจถ้าเธอกับพี่ชายจะเคยคบกัน แต่มันแปลกที่เขาไม่เคยรู้เลย
“วาไม่อยากพูดถึง” วาริชเบื่อนหน้าหนีสีหน้าของเขา ตอนนี้ใบหน้าคมคายดูหน้ากลัวกว่าตอนที่เขาขอเลิกกับเธออีก
“งั้นไปต้องไปแม่งละ ไปแต่งตัวดิ อยากแดกเหล้าวะ”
ร่างสูงที่มีใบหน้าเรียบเฉย เดินไปนั่งรอที่เดิมหลังจากพูดจบ หงุดหงิดกับท่าทีของวาริชตอนนี้ชิบหาย ทำไมต้องทำสีหน้าเจ็บปวดเมื่อพูดถึงมัน รักมันอยู่รึไง มันแต่งงานแล้วนะ
ภูมิภัครแต่งงานมีครอบครัวแล้ว และผู้หญิงคนนั้นก็เป็นเพื่อนของคชา แล้ววาริชละยังรักภูมิภัครอยู่หรือเปล่า
วาริชวางทุกอย่างลง ก่อนจะเดินไปแต่งตัวเงียบๆ ตอนนี้เธอไม่อยากทำอะไรเหมือนกัน รู้ว่าต้องเจอกันสักวัน แต่ไม่คิดว่าจะเจอในสภาพแบบนี้
- Writer
