ลองคบกันอีกครั้ง
2816 Words
“ก็เหมาะออก คนก็สวย ชุดก็สวย ได้ข่าวว่าโสดด้วย พี่จีบนะ”
แมททิวเป็นคนอารมณ์ดี เขาก็หยอดไปทั่วนั่นแหละ มาดามน้องสาวของเขาหวงวาริชจะตาย และอีกคนที่ดูหวงเธอก็กำลังยืนหน้าบึ้งอยู่ข้างหลังวาริชนั่นแหละ
“จีบได้นะคะ วาโสดมาก”
หยอดมาหยอดกลับ วาริชชินแล้วกับนิสัยพี่แมท ใครๆก็รู้ว่าพี่แกมีตัวจริงแล้ว ก็แค่พูดเล่นกัน ไม่มีใครจริงจังหรอก
“ไม่โสด”
ร่างสูงนั่งลงข้างๆ ทั้งยังยกมือมาโอบไหล่วาริชอีกด้วย ตอนที่เลือกแบบชุดเขาชี้ไปมั่วๆ แต่ตอนนี้รู้สึกดีที่เลือกแบบชุดนี้ให้เธอตัด เพราะเดรสเกาะอกสีแดงของเธอ มันเปิดไหล่ขาวเนียนให้เขาได้สัมผัสอยู่ตอนนี้ยังไงละ
“อะไร วาโสด อย่ามากันท่านะ ไม่ชอบ”
คชาก็ไม่ชอบเสียงแวดๆของวาริชเหมือนกัน กับคนอื่นทำไมพูดดีๆได้ กับเขานี่ใช้เสียงแหลมจนปวดแก้วหู
“ไม่ได้กันท่า แต่พ่อบอกว่า ถ้าเราคบกันได้เกินสามเดือน พ่อถึงจะปล่อยให้ทำตามใจ”
คชาไม่เคยมีความลับกับเพื่อน และตอนนี้พวกเขาก็นั่งอยู่นอกบริเวณงานด้วย ไม่กลัวใครมาได้ยินหรอก
“วาไม่เอาด้วยหรอก เสียเวลา ถ้าอยากพิสูจน์ตัวเอง หรือหนีจากคอกของพ่อ ก็หาคนอื่น วาไม่ช่วย จ่ายค่าชุดกับค่าส่งมาเลย เร็วๆด้วยวาจะกลับแล้ว นี่ยังไม่ได้นอนเลยตั้งแต่เมื่อวาน”
ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับคชา เธอไม่เห็นประโยชน์อะไรเลย มีแต่เรื่องให้ปวดหัวไม่จบไม่สิ้น
“แค่สามเดือนเองวา พ่อยื่นคำขาดมาแล้ว”
เพื่อนๆได้แต่ยิ้มขำ ก่อนจะมองหน้าอย่างรู้กัน แต่ไม่มีใครกล้าพูดอะไร พวกเขารู้จักคชาดีที่สุด ปล่อยมันละกัน
“จ่ายเงินมาก่อน ง่วง ขอกลับไปคิดก่อน วาเหนื่อยสมองไม่แล่นเลย”
“สองล้านอะวา ช่วยหน่อย”
“วาไม่ได้ขัดสนเหมือนเมื่อก่อน ไม่ต้องเอาเงินมาล่อให้วากินเบ็ดที่คชาเอามาหลอก ถ้าวาเห็นประโยชน์จากการคบกับคชาตลอดสามเดือน วาจะตกลง”
คิดได้แค่นี้แหละ ตอนนี้วาง่วงจนจะร่วงไปกองที่พื้นแล้ว กาแฟที่กินไปตอนหัวค่ำไม่ช่วยอะไรเลย
“เดือนหน้าจะมีงานเปิดตัวแฟชั่นวีคที่ปารีส ถ้าคบกันจะพาไป”
“ตกลงคบก็ได้ กลับแล้วนะง่วง โอนค่าชุดมาละกัน 3 หมื่นนะ ส่วนงานวันนี้ ถือซะว่าชดเชยเงินสองแสนที่คชาเคยให้ละกัน”
วาริชพูดจบก็ยกมือไหว้เพื่อนๆของคชาอีกครั้ง ก่อนจะโบกมือให้เพื่อนตัวเอง วาฝืนไม่ไหวแล้ว เหนื่อยและง่วงมาก เมื่อกี้แอบจิบไวน์ไปนิดๆด้วยแหละ มันเลยง่วงหนักกว่าเดิมอีก
“ไม่ไปส่ง?? สภาพนั้นได้รถคว่ำตายก่อนถึงบ้านหรอก” เอเดนมองตามร่างวาริชไปจนเธอลับสายตา เห็นได้ชัดเลยว่าเธอไม่ไหว ไม่รู้จะไปแอบหลับหรือแหกโค้งที่ไหนหรือเปล่า
“ตามไปก็ไม่ยอมหรอก ถ้าไม่ไหวก็คงนั่งแท็กซี่กลับนั่นแหละ”
คชาไม่ได้ใจเย็น เป็นห่วงนิดๆ แต่เขาก็พอจะรู้นิสัยของวาดี บังคับยังไงก็ไม่ยอมหรอก ถ้าวาริชไม่คิดจะยอมเอง
“คิดจะทำอะไรกับเพื่อนมาร์อะ” มาดามถามคนที่นั่งฝั่งตรงข้ามอย่างอยากรู้ แต่เธออะรู้ดีที่สุด
“ไม่ได้คิดอะไร”
“หราาาาาาาาา” คนทั้งสี่อุทานพร้อมกัน ก่อนจะส่ายหน้า ไอ้คนปากแข็งเอ้ย!!
“เดี๋ยวมาละกัน”
ร่างสูงกึ่งเดินกึ่งวิ่ง ไปตามทางที่วาริชเพิ่งจะเดินผ่านไป ได้แต่หวังในใจว่าเธอจะยังอยู่หน้าคอนโด แอบเป็นห่วงว่าการที่เขายื้อเธอไว้ในงาน จะทำให้เธอขับรถคว่ำตาย เพราะหลับในหรือเปล่า
ก๊อกๆๆ
คชาเดินมาเคาะรถของวาริชที่จอดอยู่หน้าคอนโด รถของเธอถูกสตาร์ทเครื่องแล้ว แต่มันยังจอดนิ่งอยู่ที่เดิม และตอนนี้ข้างในก็เงียบสนิท ไม่มีการตอบรับจากคนข้างในเลย แถมฟิล์มติดรถเธอยังมืดจนเขามองด้านในไม่เห็นอีกด้วย
ก๊อกๆๆๆๆๆ
“วาริช” คชาเคาะกระจกแรงๆ ทั้งยังตะโกนเสียงดังเพื่อเรียกให้เธอได้ยิน
“อะไรอีกเนี๊ย” ใบหน้าเล็กๆ ลดกระจกลงก่อนจะตะคอกคนที่มันมาเคาะกระจกรถเธอ คนกำลังงีบ จะเคาะทำไมนักหนา
“ลงมา จะไปส่ง”
วาริชตีหน้าตัวเองเบาๆ เพื่อเรียกสติ เธอไม่ถูกกับไวน์ที่มีรสติดไปทางหวาน มันเมาเร็ว ตอนนี้เธอง่วงและก็เมานิดๆนั่นแหละ กินไวน์ทีไร เมาตลอด
“คชา??” วาริชยังคงใช้เสียงสูงถามคนที่เธอมองเห็นเขาเพียงแค่เสี้ยวหน้า เพราะเธอลดกระจกลงมาเพียงนิดเดียว ก็นึกว่าเป็นพวกโจรมาเคาะรถอะ
“เมารึไง ขยับไปจะไปส่ง”
ร่างสูงมองใบหน้าที่อยู่ในรถ แสงไฟจากหน้าคอนโดมันส่องเข้าไปจากช่องกระจกที่เธอเลื่อนลง เห็นชัดเลยว่าสีหน้าเธอไม่เหมือนเดิม มันดูเซ็กซี่เพราะตาฉ่ำๆ กับน้ำเสียงที่มันแหบพร่า
“……” วาริชปลดล็อกประตู และเปิดมันออกกว้างๆ ชั่งใจนิดๆว่าจะเดินลงไปนั่งอีกฝั่งไหวไหม ก่อนจะตัดสินใจปีนข้ามไปนั่งเบาะหลังทันที อยากนอนอะ เบาะหลังมันเหมาะกับการนอนที่สุด
คชาได้แต่สายหน้าให้คนที่ปีนไปเบาะหลังด้วยความทุลักทุเล เดรสสีแดงที่มันเป็นแบบเกาะอก มันจะดูปกติกว่านี้ ถ้ามันไม่ผ่าจนถึงต้นขาของเธอ ยิ่งเธอขยับแบบนี้ เขาจึงได้เห็นขาขาวๆของเธอผ่านรอยแยกของผ้าได้อย่างดี
ร่างสูงของคชาขึ้นไปนั่งประจำที่คนขับ แล้วขับรถออกไปนิ่งๆ ไม่สนใจงานเปิดตัวของตัวเองด้วยซ้ำ สนใจเพียงคนที่นอนส่ายไปมาอยู่เบาะหลัง
ถ้ารู้ว่ากินไวน์แล้วเมาก็ไม่รู้จะไปกินมันทำไม ในงานมันก็มีน้ำอย่างอื่นอยู่เยอะแยะ เสือกไม่กิน อยู่ในสภาพนั้นก็สมควรแล้วล่ะ
“วา กุญแจห้องอยู่ไหน”
ตอนนี้ร่างสูงของเขา แบกเธอมาอยู่หน้าห้องแล้ว ถามชั้นกับห้องเธอ จากนิติของคอนโดเรียบร้อย เพราะสภาพวาริช ตอนที่อุ้มออกมาจากรถ นิ่งสนิทเหมือนคนที่กินยานอนหลับไปสักสิบเม็ด
“กาเป๋า อา” เสียงยานคางตอบพอให้เขารู้เรื่อง
คชาค้นกระเป๋าก่อนจะเจอคีการ์ดที่ใช้เปิดประตู เขาใช้เวลาไม่นานก็พาร่างของวาริชมาโยนลงบนเตียง สายตาคู่คมมองสำรวจห้องของเธอจนทั่ว คอนโดใหม่ก็ดูหรูดี ถือว่าใช้ได้ กับความสามารถที่พาตัวเองไต่มาได้ถึงขนาดนี้
“กลับแล้วนะ อย่าลืมเก็บไปคิดทบทวนอีกรอบ”
ไม่รู้เธอจะได้ยินไหม ได้ยินก็ดี ไม่ได้ยินเดี๋ยวค่อยถามใหม่อีกทีละกัน
“นอนด้วยกันไหม”
ร่างสูงที่กำลังจะเปิดประตูออกไป ชะงักงันพร้อมกับหันมามองคนที่เขาคิดว่าหลับ แต่ตอนนี้วาริชกำลังนั่งมองเขานิ่งๆ ใบหน้าสวยหวานนั่น ไม่รู้หลับหรือละเมอ และไม่รู้เธอคิดอะไรอยู่ ถึงถามออกมาแบบนี้
“พูดเล่น?”
“พูดจริง”
“อย่าเสียใจทีหลังนะวา”
“วาแค่อยากรู้อะ ว่าเวลาที่นอนด้วยกันมันรู้สึกยังไง” วาริชไม่ได้เมาขนาดนั้น วาริชมีสติดี
เมื่อกี้ได้นอนพักสายตาแปปนึงด้วย คอนโดใหม่ที่เพิ่งเปิดตัวของเขา กับคอนโดเธออยู่ห่างกันเยอะ แถมรถก็ติด กว่าจะมาถึงนี่ เธอมีเวลาให้นอนเกือบชั่วโมง เพราะอย่างนั้นตอนนี้วามีสติทุกอย่าง ตอนที่คชาแบกขึ้นมาก็ด้วย
แค่แกล้งหลับเพราะขี้เกียจเดินขึ้นมาเองแค่นั้นแหละ
“งั้นถอดชุดดิ”
“ถอดบ้านแกดิ คนนอนที่ไหนเขาถอดเสื้อผ้ากันละ” ใบหน้าสวยเอียงมองคนที่สั่งให้เธอถอดเสื้อผ้า
“ไม่ถอดมันจะทำอย่างนั้นได้ไงวะวา”
“ปกติวาก็นอนแบบนี้นะ” วาริชแอบขำกับท่าทางของคชาตอนนี้มากๆ เขาคงคิดว่าเธอหมายถึงนอนเอากัน แต่เปล่าเลย วาหมายถึงนอน นอนอะ นอนหลับพักผ่อน
“กวนตีนแล้ววา”
คชาเดินมาชิดปลายเตียง มองใบหน้าสวยที่กลั้นขำด้วยสายตากรุ่นโกรธ อย่ามาล้อเล่นเรื่องนี้ดิเห้ย คนมันพร้อมจะทำจริงตลอดเวลาไม่รู้เหรอ
“ถ้าไม่นอน วานอนแล้วนะ ล็อกห้องให้ด้วยละ”
วันนี้วาริชแอบมีความสุขนิดๆที่ได้แกล้งคชาให้หัวปั่น เพราะทั้งวัน เธอนั่งปั่นชุดที่สวมอยู่ตอนนี้ ให้เขาจนเหนื่อยล้า เอาคืนนิดหน่อยอย่าว่ากันเลย ลงโทษที่ให้วาหอบสังขาร เอาชุดไปประเคนให้ตั้งไกล
“อาบน้ำก่อนไม่ชอบนอนแบบนั้นอะ เหม็นสาบคนไม่อาบน้ำ”
ใครบอกว่าคชาจะไม่นอน ตั้งใจจะนอนด้วยตั้งแต่ทีแรกอยู่แล้ว
วาริชมองตามแผ่นหลัง คนที่คว้าผ้าเช็ดตัวเธอเข้าห้องน้ำอย่างอึ้งๆ คชามันเอาจริงเหรอ แต่ก็ไม่เป็นไรหรอก คอนโดเธอมีสองห้อง วานอนอีกห้องก็ได้ ไม่ใช่ไว้ใจคนแบบคชาหรอก แต่เธอรู้ว่า คชาไม่ชอบบังคับให้ใครนอนด้วยอยู่แล้ว
ร่างบางในชุดราตรีเกาะอกสีแดง เดินเข้ามาห้องนอนอีกห้อง ที่มีห้องน้ำในตัวเหมือนกัน ก่อนจะจัดการตัวเองในอ่างน้ำที่เล็กกว่าอีกห้อง
แช่น้ำอุ่นสักพัก วาริชก็ออกมาด้วยสภาพพร้อมนอน แต่เธอไม่นอนหรอก ช่วงนี้งานเธอยุ่งมาก เพราะต้องออกแบบและตัดเองทุกชุด มันจึงยุ่งยากพอสมควร
มือเรียวเล็กหยิบกระดาษที่ใช้ทำแพทเทิร์น ออกมาวาง ห้องนี้เธอเอาไว้ทำงานอยู่แล้ว จึงไม่เป็นปัญหาถ้าเธอจะนั่งทำงานต่อให้เสร็จ คืนนี้น่าจะได้สักชุดสองชุดแหละ ค่อยนอนก่อนเข้าร้านสักชั่วโมงน่าจะไหว
“ทำอะไร ไม่มีชุดใส่อะ หาให้หน่อยดิ”
ร่างสูงของคชา เดินออกมาด้วยกางเกงชุดเดิม ส่วนข้างบนเขาไม่ใส่อะไร ปล่อยให้หน้าอกเปลือยเปล่าท้าทายสายตา คนที่มองมันด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ อาบน้ำแล้วอะ ใครเขาใส่ชุดเดิมกัน
“ทำงานสิ ก็บอกว่าช่วงนี้วายุ่ง มันมีเสื้อที่วาได้มาฟรีอยู่ในตู้ ลองไปเลือกดู น่าจะใส่ได้ ห้ามรื้อมั่วนะคชา ขี้เกียจเก็บ”
วาริชเบือนหน้าหนีจากอกกว้าง มือเรียวขยับร่างแบบตามที่ได้ดีลงานกับลูกค้าไปแล้ว ก่อนจะนึกขึ้นได้ จึงวิ่งตามแผ่นหลังกว้างไปที่ตู้ของตัวเองด้วยความรวดเร็ว
“วาหาเอง รออยู่ตรงนั้นแหละ” วาริชรีบหยิบเสื้อที่เธอได้แจกมาฟรี ก่อนจะเก็บกระเป๋า ที่เคยวางทับอยู่ข้างบนเข้าไปด้านใน อย่างไม่ต้องการให้ใครเห็นอะไรทั้งนั้น
“ห้ามมากวนตอนทำงาน” วาริชโยนเสื้อยืนใส่ใบหน้าคมคายที่มองเธอนิ่งๆ อย่างสงสัย ร่างแบบบางจึงเบี่ยงตัวเดินออกมาจากตู้ ที่มีคชายืนขวางทางอยู่
“คชาทำอะไร”
วาริชที่คิดจะเดินผ่านไปเงียบๆ ถามเสียงเบาอยู่บนเตียง ส่วนร่างสูงของคนที่โยนเธอขึ้นมาบนเตียง กลับเอาแต่ยืนมองนิ่งๆเธออยู่ปลายเตียง
“นอนซะ งานค่อยทำต่อพรุ่งนี้”
คชามองสำรวจชุดที่วาริชใส่เร็วๆ มองนานไม่ได้ เพราะชุดที่ใส่มันเซ็กซี่ ชุดนอนสายเดี่ยว เข้าชุดกันกับกางเกงขาสั้น ปกติวาใส่แบบนี้นอนเหรอ? ถ้าใส่นอนกับเขา มันจะไม่ได้นอนมากกว่านะ
“วาชินแล้ว ได้งีบสักหน่อยก็ทำงานได้หลายชั่วโมงเลย”
เธอไม่ได้พูดเกินจริงหรอก เหล้าแค่นั้นทำอะไรวาไม่ได้ เมื่อก่อนวาก็ดื่มหนักพอสมควร ร่างกายมันเลยชินแล้วละ
“ไม่เอา ชวนมานอนด้วยไม่ใช่รึไง จะทิ้งกันไปไหนอีกละ”
เธอเป็นคนชวนเขามานอนด้วยนะ เพราะงั้นก็มานอนอยู่ข้างๆเขาซะดีๆ อย่าให้บังคับ
“ก็นี่ไง ยกให้ทั้งห้องเลย วาไม่ง่วง”
ใครมันจะนอนลงละเห้ย แกนอนอยู่ข้างๆแบบนี้ ฉันเป็นผู้หญิงนะ ทำใจกล้าชวนเพราะหวังจะกวนตีนเฉยๆ ไม่คิดว่าคชาจะบ้าจี้อยากนอนกับเธอจริงๆ
“อย่าเรื่องมาก”
ร่างสูงทิ้งตัวลงนอนข้างๆ วาริชยังใช้น้ำยาปรับผ้านุ่มกลิ่นเดิม กลิ่นที่เขาเองก็ชอบ แถมกลิ่นสบู่ก็ยังกลิ่นเดิม อะไรก็เดิมๆ
“คชาจะมุดมาทำไมวะ”
มือเรียวเอื้อมไปผลักหัว คนที่กำลังซุกหน้าเข้ากับหลังคอของเธอ เขาทำแบบเดิมอย่างที่ชอบทำตอนคบกัน
แม้จะแค่ช่วงสั้นๆ แต่เขาก็ทำแค่นั้นจริงๆ ตลอดเวลาที่คบกัน ที่จริงเขาก็คงอยากทำมากกว่านั้น แต่โดนวาด่าจนถอย และทำแค่ซุกหน้ากับซอกคอวาทุกคืนเท่านั้น
“ชุดสวยนะ”
ที่จริงวาริชวันนี้สวยมาก แต่เขาไม่อยากชมหรอก ยัยนี่ไม่เคยยินดีกับคำชมของเขาเท่าไหร่
“ชอบเหรอ เดี๋ยวซักแล้วจะส่งไปให้”
ร่างของวาริชไม่กล้าขยับเลย ได้แต่นอนนิ่งๆให้คชากอด ไม่เข้าใจตัวเองสักนิด ว่าทำไมถึงยอมให้เขาทำแบบเดิม หรือเพราะข้อตกลงนั่นเหรอ
คบกันสามเดือน เธออยากรู้ความรู้สึกของตัวเอง ว่ารู้สึกกับเขาแบบไหน เธออยากลองพิสูจน์มันอีกครั้ง
“ไม่อยากได้ชุด ชุดนั้นตั้งใจซื้อให้ ตอบตอนนี้เลยได้ไหม ว่าจะยอมคบกันอีกครั้ง”
ใบหน้าคมพูดอยู่ใกล้ๆหูด้วยเสียงแผ่วเบา เขากำลังพยายามอย่างหนักให้หยุดร่างกายทุกส่วน แต่มันทำไม่ได้ มือที่กอดร่างนุ่มนิ่มบอบบาง เริ่มขยับไปมาช้าๆตามส่วนเว้าส่วนโค้งของร่างกาย ที่มีชุดนอนบางๆกั้นอยู่ ริมฝีปากหน้าไล่พรมจูบไปตามลาดไหล่ของเธอเบาๆ
“แค่สามเดือนนะคชา ถ้ามันไปไกลกว่านี้ไม่ได้ วาจะเลิก”
“…….”
“หยุดจูบสักที วาจะนอน”
คชาไม่อยากตอบเรื่องที่เธอพูดมาเมื่อกี้ เขาจึงกดจูบลงไปแรงๆตามลาดไหล่ของเธอ เมื่อกี้เธอตกลงคบกับเขาแล้ว เขาทำได้ถ้าเธอไม่ห้าม
“แต่คชาไม่ง่วงอะ”
เขาตื่นเต็มที่เลย น้องชายเขาก็ด้วย มันตื่นตั้งแต่เห็นชุดวานั่นแหละ และยิ่งทำแบบนี้น้องชายเขายิ่งตื่น ตื่นจนเขาอึดอัด เพราะมันกำลังขยายตัวภายใต้กางเกงของเขา อยากปลดปล่อยจะแย่
“ไม่ง่วงก็แล้วแต่ วาง่วงแล้ว” วาริชเลื่อนมือไปจับมือปลาหมึกที่มันดิ้นไปมาอยู่บนตัวเธอ เธอต้องหยุดคชา ไม่งั้นมันจะไม่หยุดจริงๆ
“คบกันเฉยๆนะคชา จะไม่มีการเอากันเป็นอันขาด”
“น่าเบื่อวะวา ยอมคนอื่น ยกเว้นคชาเหรอ”
เท่าที่สอบถามมาจากมาดามเมื่อวันก่อน วาริชมีแฟนมาแล้วหลายคนในช่วงเวลา 5 ปี แต่ละคนก็คบนานพอสมควร และพวกมันก็คงได้เธอไปแล้ว เพราะมีบางคนที่เขาพอจะรู้จัก เห็นมันพูดกันไม่ขาดปากว่า วาริชเด็ดมาก
“จะเลิกไหมละ”
ชินแล้วกับคำนี้ แต่ได้ยินจากปากหมาๆของคชาแล้วมันเจ็บจี๊ดๆยังไงก็ไม่รู้
“นอนเหอะ” คชาหยุดทุกอย่างลง แล้วนอนหันหลังให้วาริช ถ้าเขาไม่พาตัวเองหนีจากร่างน่าฟัดของเธอ เขาได้จับเธอขย่มจมเตียงจริงๆแน่ ผู้หญิงอะไรน่าฟัดชิบหาย
ไม่โกรธและไม่ถือที่เธอเคยผ่านใครมา แต่อยากให้เธอยอมเขาบ้าง เพราะเขาไม่ชอบบังคับเอากับใคร
- Writer
