Kalbim ve beynim sürekli bir çatışma içinde. Bu zıt düşünceler arasında kaldığımda genellikle beynimi dinlerim. Beyin çünkü... Ne diyordum? Unuttum. Kalbim, "Uyku mükemmel bir şey, hadi yat uyu kızım," diye fısıldarken beynim hiç durmaz. "Kalk, daha yapacak çok şey var. Geceler bizim," der.
Yatağın üzerinde, sadece iç çamaşırlarımla bağdaş kurarak oturuyorum. Belki de bunu tuhaf buluyorsunuz, utanmıyor musun diye düşünüyorsunuzdur. Hayır, utanmıyorum. Sanki üzerimde bikini varmış gibi hissediyorum, çıplaklık benim için fazla anlamlı bir şey değil.
Duhan tuvaletten çıktığında beni bu şekilde gördü ve bir an duraksadı. Bakışları bana takıldı, ama sonra hızla gözlerini kaçırdı. Kendimden emin bir şekilde ona doğru eğilip gülümsedim.
“Ne oldu? Şaşırdın mı?” dedim. O ise hemen toparlanıp ba
