Hayatımızda, tarif edemediğimiz ama içimizi kavuran birçok an olur. Geriye bakmaya bile korktuğumuz, yüzümüzü asan ve ruhumuzu ezen insanlar... O an, yüzlerimiz asıktı, şaşkınlıkla karışık bir şekilde. Biz Duman’a bakarken, o da bu duruma itiraz etmek yerine kabullenmişti. Biz de şimdilik bu sevgili konusunu kapattık.
Başak, bu gerginliğin ortasında Duhan’ı baştan çıkarmaya kararlıydı. Ortamı yumuşatmak için, “Bittin sen,” dediğinde Duhan’ın gergin yüz ifadesi yavaşça yerini şefkate bıraktı.
Hepimiz gözlerimizi Başak’a çevirdik. Başak, önce dudaklarını Duhan’ın boynuna götürdü ve iştahlı bir şekilde öpmeye başladı. Kafamı kaldırıp Duman’a bakmak istedim, ama onun zaten beni izlediğini fark edince içim bir hoş oldu.
*Aferin kerata,* diye düşündüm. *Arada bir de olsa, romantikliğin tutuyo
