İçimin içime sığmadığı anlar vardı.
Sanırım şu an o anlardan birindeydim.
Hep beraber aşağıya İndiğimizde fark ettiğim yegane nokta kaçkınlar grubunun üyelerinden biri bana baya yürümüştü. Hani bahsettiğim, telefon isteme numarası vardı ya! Tam olarak içlerinden biriyle olmuştu.
Şimdi ise onların tam karşısındaydım.
Hangisiydi bana yavşayan bilmiyorum ama bir şey itiraf etmek gerekirse aşırı yakışıklıydı ikisi de. Anlaşılan o ki birileri, sadece bilgisayar başında oturmak yerine spor yapmayı da akıl edebilmişti. Vücudu aşırı derecede iyiydi.
"Ne kestin be Ezgi." Dedi Duman huysuzca homurdanarak.
"Herifler yakışıklı, bu da Allah'ın bakmak için verdiği göz. Ben ne yapayım?" dediğimde yüzüme ters ters baktı. Ona şirince sırıttım. "Ama sen daha yakışıklısın abiş, merak etme." dememle
