Eve gidip düşünmeye başladığımda kafamın içindeki karmaşa daha da büyüdü. Arzu, Emir ’in sadece bir arkadaşı olduğunu söylemişti. Kadın ve erkeklerin arkadaş olmasında bir sorun görmüyordum; İtalya ’da benim de erkek arkadaşlarım olmuştu. Ancak Arzu’ nun, “Ben oyuncuyum, doğum yapacak değilim.” demeleri beni huzursuz etmişti. O kadar kesin ve net bir şekilde konuşuyordu ki bu, onun çocuk sahibi olma fikrine tamamen kapalı olduğunu düşündürüyordu. Eğer öyle olmasa, hamile olduğunu söyleyebilirdi. Daha mantıklı bir espri olurdu şaka olsa bile. Emir ise bambaşka bir adamdı. Buz gibi, duygularını göstermeyen, ama ne istediğini çok iyi bilen biri. Onun tek istediği bir çocuk sahibi olmaktı. Evliliğin onun için anlamı bu kadar basitti; eş olmak, bir yuva kurmak gibi dertleri yoktu.
Bu düşüncele
