Nikah günü…
Sade bir odada, yalnızca birkaç kişi vardı. Gösterişten uzak, neredeyse sessiz bir tören olacaktı. Odaya adım attığımda, içimdeki karmaşa daha da derinleşti. Büyük, süslenmiş bir salonda onlarca kişinin önünde olmaktan korkardım diye düşünürdüm hep; ama burada, yalnızca birkaç kişiyle bile, hissettiklerim daha hafif değildi. Demek ki evlenmek her türlü stresti. Seviyor olmasan bile.
Emir’ i gördüğümde, her zamanki soğukkanlılığıyla bir köşede beklediğini fark ettim. Şık bir takım giymişti, ama yüzünde hiçbir heyecan belirtisi yoktu. Onun duruşu, beni daha da gerdi. O an, bu nikahın bir anlaşma olduğunu bir kez daha anladım. Gerçekten evleniyor gibi hissetmediği belliydi. En ufak bir heyecan ya da stres belirtisi yoktu. Kendimi robot insan evliliği deneyinde kobay gibi hissed
