รักนะครับ ยัยเด็กดื้อ

เลี้ยงส่ง

โรงเรียนเอกชนชื่อดัง

จูเนียร์ เด็กสาววัยใสโปรไฟล์ดี เป็นนักร้องนำวงดนตรีของโรงเรียน วันนี้เป็นวันปัจฉิมจบการศึกษาของม.6 ร้องเพลงเพราะและที่สำคัญเล่นกีตาร์เก่งอีกด้วย วันนี้จูเนียร์ต้องขึ้นร้องเพลงเป็นวันสุดท้าย เพราะหลังจากนี้ทุกคนต้องแยกย้ายกันไปเรียนตามสถานศึกษาที่ตนสอบติด

"จูเนียร์ ร้องเพลงเสร็จแล้วไปกินเลี้ยงต่อบ้านไอ้เตกัน"เสียงไอ้เฟิร์สเพื่อนในกลุ่มเอ่ยชวน

"อืม ไปดิมีใครไปบ้าง ข้าวไปป๊ะ"ฉันหันไปถามข้าวหอม เพื่อนสนิทและพ่วงตำแหน่งว่าที่พี่สะใภ้ของฉันด้วย

"จูเนียร์ แต่พรุ่งนี้เฮียเดนส์จะพาเดินทางแต่เช้านะ"เฮียเดนส์ที่ว่านี่คือพี่ชายฉันเองแหละ

"อืม งั้นแกไม่ต้องไปก็ได้"ฉันเข้าใจเพื่อนนะเพราะเวลาเฮียโกรธก็เอาเรื่องเหมือนกัน

"อืม ข้าวแกกลับบ้านเถอะฉันรับปากเพื่อนไว้แล้วไม่ไปมันน่าเกลียดฝากบอกเฮียด้วย"

"แกอย่ากลับดึกนะเนียร์ เดี๋ยวเฮียโกรธ"

"เคๆ ไม่ดึก"ฉันหันไปรับปากข้าวหอมทั้งที่เวลาดื่มก็แทบจะไม่มีคำว่าแปบหรอก

ฉันดื่มกับเพื่อนๆห้องเดียวกันจนเวลาล่วงเลยมาถึง22.00

"เนียร์ มึงเอากีตาร์ มาดีดดิ๊ พวกกูอยากร้องเพลง "ไอ้เตเจ้าของบ้าน พูดด้วยเสียงยานไม่บอกก็รู้ว่าเมา ฉันก็ไม่ชอบขัดใจเพื่อนด้วยสิ

ฉันและเพื่อนๆ เล่นกีตาร์ร้องเพลงกันอย่างสนุกสนานจนเวลาล่วงเลยมาอีกนิดหน่อย

00.00

"จูเนียร์ ใช่รถเฮียเอเดนส์รึป่าววะ"เสียงไอ้เฟิร์สโพล่งขึ้นอย่างแรง ทุกสายตาจ้องไปที่รถสีดำคันหรูของเฮียเดนส์

"เชี่ย กี่โมงแล้ววะ"ฉันถามขึ้นอย่างลืมเวลา

"แม่งแปบเดียวเที่ยงคืนแล้วเหรอวะ "เสียงไอ้มาร์คเอ่ย

ไม่นานร่างสูงของเฮียเดนส์ก็เดินเข้ามา พร้อมกับฉันที่หยัดตัวยืนขึ้น พร้อมมากที่จะกลับบ้าน

เพื่อนๆของฉันยกมือไหว้เฮียอย่างสงบเสงี่ยมเจียมตัว แต่เฮียแม่งหน้านิ่งมาก เพื่อนฉันพร้อมใจกันมองต่ำ เพราะกลัวรังสีอัมหิตจากเฮีย

"อ้าวเฮียมารับหนูเหรอ "ฉันเอ่ยถามเฮียทำลายบรรยากาศความเงียบซะหน่อย

"คิดว่าไงหละ"ดูเฮียมันตอบดิ แม่งอายเพื่อนชิป

"เอ่อ พวกแก ฉันกลับแล้วโชคดีทุกคน ไว้เจอกันใหม่นะ"ฉันเอ่ยลาเพื่อนๆ

"โชคดี/โชคดี"

ปั้ง!!!

เสียงประตูรถปิดลง

"เฮียอะ เห็นไหมเพื่อนหนูมันกลัวอะ"ฉันพูดกะเง้ากระงอด เพราะอายเพื่อน

"แล้วทำไมกินดึก ไม่รู้จักกลับบ้านรู้ไหมป๊ากับม๊าเป็นห่วงแค่ไหน"เฮียพูดน้ำเสียงปนหงุดหงิด

"หนูโตแล้วนะเฮีย อย่าบ่นนักเลย"

"หึ แบบนี้ไม่เรียกโตหรอก"

"หนูขอโทษ ต่อไปไม่ทำแล้ว"

แล้วฉันก็ตวัดแขนไปกอดแขนเฮียมันไว้ ทำผิดแล้วอ้อนนี้แหละท่าไม้ตายของฉัน