ชีวิตอิสระที่เด็กดื้อต้องการ
376 Words
เช้าวันต่อมา
"ป๊า ม๊า สวัสดีคะหนูไปแล้วนะคะ"ฉันเอ่ยลาพ่อกับแม่ เพราะอาทิตย์หน้าเปิดเทอมแล้ว
"อย่าดื้อกับเฮียมากนะลูก เฮียบอกอะไรก็ฟัง"
เสียงม๊าย้ำบอกรอบที่100
"ค่ะ ม๊าหนูจะเชื่อฟังเฮีย ม๊าไม่ต้องห่วงนะคะ"
พอฉันพูดจบเฮียมันที่ยืนพิงรถ ก็กรอกตามองบน
"ม๊าาา ดูเฮียดิ"ฉันฟ้องแม่
"ไป ไปได้แล้วลูกขับรถดีละ คุณพระคุ้มครอง"
ฟ้อดดดด ฟ้อดดดด
"รักป๊ากับม๊านะคะ"ฉันหอมแก้มทั้งสองก่อนเดินไปขึ้นรถ
"ป๊าม๊า หวัดครับ"
และพวกเราก็มารับข้าวหอม พร้อมออกเดินทาง
"เฮียจะถึงกี่โมง"ฉันเอ่ยถามผู้เป็นพี่
"น่าจะ11โมง ทำไม"พี่ชายถามกลับ
"ไปส่งหนูที่คอนโดเลยนะขี้เกียจย้ายไปย้ายมา"ฉันกับเฮียพักอยู่คนละที่เพราะคอนโดเฮียว่างห้องเดียวฉันเลยเสียสละให้ข้าวเพื่อนรักได้อยู่ใกล้ชิดแฟน ส่วนคอนโดที่ฉันอยู่เห็นเฮียมันบอกว่าเพื่อนเฮียพักอยู่ที่นั่นเฮียจึงฝากฝังให้เพื่อนช่วยดูแลเป็นหูเป็นตาให้
"ถึงซักทีเฮ้ยปวดก้นหมดแล้ว"
ข้าวของเครื่องใช้ที่ขนมาไม่ได้มีมากมายอะไรส่วนมากในคอนโดคือมีพร้อมครบจบ แต่ที่ฉันขาดไม่ได้ก็น่าจะเป็นกีตาร์นี่แหละเพื่อนคู่ใจไปไหนไปกัน
"งั้นเฮียกลับก่อนนะ ไว้เดี๋ยวเฮียแนะนำเพื่อนเฮียให้รู้จัก มันพักห้องข้างเรานี่เองแต่ตอนนี้มันยังไม่กลับมา ไว้วันหลัง"
"ห๊ะ คอนโดมีตั้งหลายห้องเฮียทำไมต้องให้หนูมาอยู่ข้างๆ เพื่อนเฮียขนาดนี้เนี่ย น้องเป็นผู้หญิงนะเฮีย"
"เฮียควรต้องห่วงเพื่อนมากกว่ามั้งฮ่าาา"
"เฮียอ๊า "ฉันพูดพร้อมหน้าหงิกหน้างอ
"ฉันกลับก่อนนะแก"ข้าวหอมบอกกับฉันพร้อมจูงมือเฮียเดินไปยังลิฟต์ ฉันรอจนเฮียและข้าวหอมหายไปในลิฟต์จึงกลับเข้าห้องไปจัดแจงข้าวของ
"เฮ้ยยยย หายใจโล่งจัง "ฉันชอบอยู่แบบนี้ไม่มีใครคอยบังคับฉันไม่เกเรแต่ฉันรู้สึกไม่โตสักที
- Writer
