My Poison Lover (Filipino)

Chapter 4

My alarm clock struck at 5 in the morning. Gising na ko pero hinayaan ko lang mag-ring ang cellphone hanggang sa tumigil ito, mag-snooze, at tumunog uli. Sa pangatlong ring ay padaskol ko na 'yong inabot para i-dismiss ang alarm. I stared at the Jasmine white paint of my studio type condo's ceiling before finding the energy to leave the bed.

There at the dining table was my domestic fuzzy pet cat, Chubs, waiting to be fed. Imbis na lambingin siya ay dumiretso ako sa food and water dispenser niya para pakainin siya. Para siyang malaking walking cotton ball; maputi at bilugan.

He meowed loudly with fangs exposed before digging in. I shouldn't mistake it as his way of saying "thank you, Mom". In fact, kapag ganyan siya ay uma-attitude siya. He might not liked the aura I'm giving off this morning. Felines are sensitive to specie and human emotional signals after all.

After my morning rituals, I dressed up in a sheer ivory blouse and a fancy belt paired with a pencil skirt. Habang pumipili ng isusuot ko sa paa ay nakita ko ang heels na niregalo sa'kin ni Dion. I remember how it gave me a hard time working on the emergency room and causing my feet awful heel friction blisters. The things I endured for him.

Kumuha ako ng ballet flats at 'yon na ang sinuot. Mabilis kong binlow dry ang dyed black hair ko. I had it cover my natural caramel brown locks in perfect contrast with my hazel eyes. Ayokong nakakakuha ng atensyon kapag napapansin ng mga tao na kamukha ko ang Mexican actress na si Thalia. Uso pa naman noon ang telenovela na Marimar.

Pagkatapos mag-ayos ay kinuha ko lahat ng short skirts, heels, at lingeries na regalo sa'kin ni Dion. Pagbaba ko sa parking lot ay tinapon ko 'yon lahat sa trash bin bago ako umalis at mag-drive papunta sa Highland Medicenter.

"That felt good. Dapat pala matagal ko na 'yong tinapon," usal ko sa sarili habang minamaniobra ang steering wheel gamit ang isang kamay.

Pagdating ko sa hospital ay abala na ang nurses sa ER at ang office staff sa non-professional services tulad ng admitting, accounts, at purchasing department. Ang housekeeping personnel na ang ilan ay kilala ko sa mukha ay nagmo-mop na rin sa bawat pasilyo ng ospital.

It's another busy day. However, it's still can't be compared to how congested the out patient department or OPD is on the other building. Last month lang nando'n ako for rotation. The training was overwhelming even for me so I prefer this side of the hospital.

Dumiretso ako sa resident's work area para ayusin ang patient charts na dadalhin ko bago ako mag-rounds. The work station appears more like a modern lounge more than a doctor's office because if its light warm colors. May round tables sa gitna, kitchen pantry sa kabila, at on-call room sa apat na sulok na tulugan ng mga doctor na naghihintay ipatawag.

Nadatnan ko sa seating area ang ilang mga doktor na ka-team namin ni Karina at kapareho kong na ka-day shift.

Pagkapwesto ko sa isang desk ay may naglapag ng Seattle coffee sa table ko. Pag-angat ko ng tingin ay nakita ko ang chief resident namin at ob-gyn na si Dr. Adriel.

"I heard you cut your break short for a patient. At least have this coffee, deserve mo 'yan," aniya sa nakangiting paanyaya.

"Are you sure? Because I was forced to take the job and I clearly am not happy with it. My work attitude was rather undesirable." paninigurado ko.

"Alam kong may dahilan ka. Regardless of how you feel about it, ginawa mo pa rin naman ang tama at tinanggap mo ang pasyente na nag-request sa'yo kaya kunin mo na 'yang coffee. Sige ka baka magbago pa isip ko." His beard quivered along with his accentuated facial muscles as he smiles.

He looks so fine for a man in his 30s. Not just that, he offers great companionship and is almost as reliable as a supervising physician. Honestly, he's the only man I tolerated.

Before I can even thank him for the coffee, Dr. Ivan in his button down shirt butted in.

"Pampalubag loob niya 'yan kasi hindi ka pinansin ni Dra. Noelle kahapon. Sabi ng nurses na nakakita umiyak ka raw, eh. Nag-worry tuloy 'tong isa." Natatawa niyang kwento.

"Huh, ako umiyak? H-Hindi, ah! 'Yang chismis na nasasagap niyo mas baluktot pa kay Doc. Tory!" Tinuro ko ang nananahimik na doctor sa isang sulok.

Natigilan siya sa pagge-gel ng buhok niyang naka-boy cut; bagong gupit 'yon at pinagmamalaki niya pa sa'min last week. Hawak pa ang lid ng gel bottle ay tinuro niya ko pabalik.

"Calixta, stop stereotyping! Sabi nang hindi ako tomboy, eh. I mean, tomboy in a sense that I enjoy rough activities customarily associated with boys, but I don't date girls."

"Pa'no kung si Jennifer Lawson?" Doc. Ivan lured her in, mentioning her favorite Hollywood actress.

"Jennifer is an exception. But until I see her in person, which definitely is impossible, I won't date girls," pinal na sagot ng doktora.

"Why not?" I asked, they were surprised at my sudden interest. "A-Ah, curious lang. There's nothing wrong dating another female, I guess?"

They all chuckled in unison. Pati ang ibang residents na kakapasok lang sa work area ay inintindi ang sinabi ko bilang biro. I was scared for a moment when I saw some of them whispering to each other just right in front of me. At the back of my head, I caught glimpse of how the De La Sierras mocked me a long time ago.

"Someone so stunning, popular to the masses, and accomplished in her career won't understand," Doc. Ivan remarked.

"Exactly. Hinding-hindi ka naman papatol sa babae kaya 'wag mo na alamin, Doc." nangingiting segunda ni Dra. Tory.

That was close. Thankfully, I was saved by their naivety and incapacity to see beyond who I portray myself to be.

I SPENT THE rest of the morning seeing my patients. I have each of their diagnostic tests with me and depending on how they are responding to the medications, me and my supervising physician will do some alterations on their treatments. Kapag napapadaan ako sa emergency room ay nabibilang ko na kung ilang pasyente ang madadagdag sa'kin. It never ends.

Huli kong pinuntahan si Yvon dahil ayokong makunsumi ng maaga. Pagpasok ko sa private room niya ay naabutan ko siyang tiimbagang na binabali ang stainless fork gamit lang ang isang kamay. Beside him is the overbed table where the hospital provided breakfast based on the diet I gave him was placed. Nilapitan ko siya bago niya pa baluktutin ang natitirang kutsara.

"Nahihirapan ka kumain dahil may bali ang left at dominant arm mo. Kaya nga naka-arm sling 'yan dahil hindi mo siya dapat ginagalaw. Bakit hindi mo papuntahin dito ang parents mo para maalagaan ka?" I nagged, taking the bended fork from his undoubtedly strong hand.

"Papuntahin ang parents? What am I to you, a grade schooler?"

Hindi ko siya pinansin at chineck na lang ang IV niya. Sabi ng nurse hindi raw siya masyadong umiinom ng tubig. A 500 ml 0.9 normal saline solution should be enough to hydrate him.

"I may not look like it but I have a double degree in commerce and economics." he went on. Honestly, that shocked me.

Double degree in his age? Kung totoo 'yun that's really impressive. Hindi ako nagpahalata.

"Weird flex but okay. Kamusta na pakiramdam mo? Maliban sa mga pasa, may sumasakit pa ba sa'yo?"

"I'm fine. Buti pa imbis na magtrabaho ka sa oras ng rounds mo sa'kin, maupo ka na lang dito sa tabi ko at magpahinga." He gently moved aside, giving me enough bed space to sit on.

Sa ganitong pagkakataon hindi ko alam kung nakikipaglokohan ba siya o ano. Unang-una, bakit ako uupo sa tabi niya? Pangalawa, saan ka nakakita ng doktor na nagpahinga sa hospital bed ng pasyente niya?

"Mr. Helix, I'm not allowed to rest while on duty. Now, if you may just lift your patient gown so I can perform an auscultation, maybe then I'll finish early and I'll have more time rest." I managed to keep a straight face despite my foul temper.

"Oh," he mumbled. "Sure, pero ngumiti ka muna."

Buong kaplastikan akong ngumiti. I made sure to show my teeth and to smile with my eyes just so I can further satisfy his playful whims.

"Ngiti ba 'yan o may LBM ka at naiire? Ayusin mo."

Napakagat ako sa labi. This is why I hate seeing him! Nanggigigil na ko sa kanya pero nanatili pa rin akong nakangiti.

"Pa'no ako magsa-smile ng genuine kung wala namang nakakatawa? Kapag ako ngumiti na lang basta-basta 'wag mo na ko hanapin, wala na ko no'n dito nasa psychiatric facility na."

He burst out laughing as if it's the funniest joke he has ever heard. Maganda na nakakatawa na siya ng walang sumasakit sa abdominal area niya pero sa tagal bago siya maka-recover sa pagtawa ay nainis na naman ako.

"The gown, Mr. Helix? I don't have the entire day to wait for you," pagpaalala ko sa kanya na itaas na 'yong damit.

He did, or so I thought. Ang sabi ko iangat lang pero ang lalaking 'to talagang naghubad pa. Na-conscious ako na baka biglang may pumasok at makita kami kaya halos mabali ang leeg ko sa bilis ng paglingon ko sa pinto.

"I forgot to lock it."

"Bakit mo ila-lock ang pinto, Calixta?" His eyes darkened by masked lust.

"Narinig mo 'yon?" That wasn't supposed to come out of my mouth!

"Loud and clear." He smirked.

At the sight of Yvon's youthful and incredibly carved physique, you'll immediately see why he's so confident in his own skin. Aaminin ko na. Gwapo siya at malakas ang appeal pero hanggang do'n lang. What's important is he's being obedient, matatapos ko agad ang patient visit ko sa kanya.

"May mga pasyente na nahihiyang maghubad kapag hindi naka-lock ang pinto." palusot ko na lang. "Hingang malalim," usal ko pagkalapat ng diaphragm ng stethoscope sa didbib niya. Napaungot siya nang malamigan siguro sa chest piece no'n.

I can't seem to concentrate now that I'm almost learning over his body. His wide chest is on eye level and so is his n*****s. Nagbaba ako ng tingin para umiwas pero tumambad naman sa'kin ang umbok sa ilalim ng manipis niyang pajama pants. His shaft is enlarged and hard I can swear it's erected.

Tumayo ako ng tuwid at tinigil na ang ginagawa. It's no use, I'm completely distracted. I don't know what's wrong with me. Ilang pasyente naman na ang nakita kong hubad at wala lang 'yon sa'kin.

"Anong problema? Nakita mo naman na 'to dati." he bantered, reminding me of that one mistaken night.

"Hindi ko alam ang sinasabi mo."

"You were great."

"Stop."

"Your mouth feels so good swallowing it whole, Calixta."

He got the best of me with that. The way he mentioned my name is filled with unsolicited s*xual desire it's disrespectful and I hated every bit of it. Pumihit ako para umalis na pero mabilis niya kong napigilan sa pulsuhan at napapirmi pabalik sa kinatatayuan ko kanina.

Bago pa ko makapagprotesta ay hinila niya ang tubing ng stethoscope at tinapat sa dibdib ko ang diaphragm ng instrument. Hindi niya 'yon inalis sa leeg ko kaya halos magdikit ang tip ng ilong namin habang nakasuksok sa tainga niya ang isang piraso ng earpiece. He listened to what I already know is a an irregular rhythm of my heart.

"Kahit subukan mong kalimutan, hindi mo maiaalis ang katotohanan na may nangyari sa'tin at ako ang nakauna sa'yo, Calixta. Do you not remember how much you liked it?"

"Lasing lang ako no'n, naiintindihan mo? Wala 'yong ibang ibig sabihin kaya tigilan mo na 'tong ginagawa mo," mariin kong sagot.

"Drunk actions are sober thoughts. At some point ginusto mo rin 'yon huwag mo ng i-deny."

I didn't know which way to look. He then lifted my chin so our eyes would meet. My heart beat even faster I'm experiencing light-headedness and dizziness. The discomfort made me think I'm having a myocardial infarction or a heart attack.

"Ano ba talagang kailangan mo sa'kin?" suko ko ng tanong.

"Gusto kong maulit ang gabing 'yon."

"Gusto mo ba ko mawalan ng trabaho?"

Hindi siya sumagot at sa halip ay siniil ako ng malalim na halik. Hindi ko mapigilan ang pagsinghap tuwing kakalas ang labi niya at babalik sa'kin. Kasunod kasi no'n ay ang mapanghalina niyang ungol na para bang nagpoprotesta siya dahil nakukulangan pa siya sa ginagawa namin.

Tinulak ko siya pero masyado siyang matibay at parang walang injury sa katawan. Sinubukan ko umatras palayo pero hinabol niya pa rin ang mga labi ko, ngayon ay pisil-pisil niya pa pati pisngi ko na ayaw niyang pakawalan. Hindi ko akalain na ganito siya kalakas.

Nanghihina na ang tuhod ko sa matalas na pakikipag-espadahan ng dila niya laban sa'kin na paminsan-minsan ay hinuhuli niya pa para kagatin. Ayokong pumikit dahil unti-unti ng nanunumbalik sa'kin kung pa'no ako nawala sa sarili no'ng gabing 'yon.

Napakapit ako sa kanya at hindi na siya nakapagpigil. Bumaba siya sa hospital bed para tumayo sa harap ko at palalimin pa ang mapusok niyang paghalik. I have to stop this somehow or I'll lose myself in the process.

Sobrang tangkad niya, kinailangan niya kong patingalain para magpang-abot pa rin kami. Sa pananabik ay humagod sa'kin ang ari niya at sabay na kaming napadaing.

Kahit kasagsagan ng init ay alerto ako kaya narinig ko ang biglang pagbukas ng pinto ng kwarto. Humiwalay ako agad sa kanya, hindi maharap ang kung sino mang pumasok dahil hinihingal pa ko sa pinagsaluhan naming halik. Malapit pa rin kami sa isa't-isa pero hindi ako pwede biglang kumilos dahil mas magmumukha kaming kaduda-duda.

"Ms. Montalvo," anang may katandaang boses ng supervising physician ko. Nagulat ako dahil hindi siya madalas sumasama sa rounds.

"Sir?" I turned around to face him as calmly as possible.

Tinanggal ko sa tainga ang earpiece ng stethoscope para magmukhang katatapos ko lang i-examine si Yvon. Napalunok ako nang salubungin ng tingin si Dr. Romualdo. Matikas pa siya kahit namumuti na ang mga buhok dala ng pagiging beterano. Lahat ng intern at residents ay nasisindak sa kanya.

"Gather for the assembly at 13 o'clock," he simply said, the resonance of his deep modulated voice sent chills down my spine.

"Yes, Doc."

Umalis din agad siya pagkatapos no'n. Bago ko siya sundan palabas ay nilingon ko pa si Yvon na napatigagal sa'kin.

"Wag ka ng umasa na makikita mo pa ko bukas dito. I'll have you transferred to another doctor. Kapag tinanggihan mo siya, magre-resign ako. I mean it." after saying that, I immediately closed the door shut.