“หากเพราะผม...ทำให้มีเรื่องบาดหมางกันในครอบครัว อย่าเลยครับคุณแม่”
หน้าเศร้าๆ สีหน้าสลดหงอย นักรบทำได้ดีจนน่าจะได้รางวัลนักแสดงดีเด่น ดังนั้นวิภาวีจึงรู้สึกสงสาร และหากนางดันนักรบขึ้นมาเป็นฐานได้ นางก็น่าจะมีอำนาจต่อรองกับนรสิงห์ เมื่อความเก่งกาจของนักรบ สูสี กับน้องชายของนาง
“ฉันรู้ดีว่าน้องชายฉันเป็นคนยังไง แม่คิดดีแล้วยัยตี รบจะมาเป็นฐานให้แม่...เมื่อแกทำไม่ได้ ก็ให้ผัวแกทำแทน”
นางโบกมือตัดบท เหมือนกับว่าไตร่ตรองถี่ถ้วนแล้ว ความจริงวิภาวีแค่หาคนที่มาเป็นฐานให้ตนเอง เพื่อคานอำนาจกับนรสิงห์ ทั้งที่นรสิงห์ไม่เคยคิดเช่นนั้นเลย เขาลงแรงทุกอย่างก็เพื่อกษิดิศชญาธร
คนที่ยิ้มย่องคงไม่พ้น...นักรบ...
ภูเก็ต...
สายลมเอื่อยๆ พัดพาความเย็นปนเค็มของไอทะเลขึ้นมา และคนที่เดินทอดน่องอยู่ริมทะเลก็ได้รับไอเย็นนั้นไปเต็มๆ สายลมแทรกผ่านปรอยผมสีดำสนิท
