เมียนักเลง

สร้างภาพ

“หวัดดีค่ะ พี่ฉลาม”

เค้กสาวสวยที่ใครๆก็ต่างพากันมองเมื่อเธอเดินผ่าน หน้าอกหน้าใจไซส์พิเศษที่เสียเงินไปหลักแสนโชว์เด่นใต้เสื้อรัดรูปสีเนื้อเสริมมากับกระโปรงรัดรูปแนบไปกับสะโพกงอนๆของเธอจนเห็นขอบกางเกงในนูนเด่นชัดเจน

เดินโยกย้ายส่ายสะโพกผ่านผู้ชายทุกคนในผับโดยไม่ชายตาแลใครเลย ตรงมายังโต๊ะเล็กๆตรงมุมเงียบที่สุดของผับที่มีเจ้าของผับนั่งอยู่

“หน้าด้านหน้าทน ไล่ออกแล้วยังจะเสนอหน้ามาทำอะไรที่นี้อีก”

พนักงานสาวสวยดาวเด่นที่ทำเรื่องฉิบหายไว้กับเขา เค้กเป็นแม่เล้าที่แอบมาสมัครงานที่นี้เพื่อหาลูกค้าให้กับเด็กในสังกัดของเธอ ด้วยความที่เธอสวยและดูดีทำให้เขารับเข้าทำงานโดยไม่สงสัยอะไรเกี่ยวกับเธอเพื่อจะได้ใช้หน้าตาของเธอเรียกแขกเข้าร้าน แต่เมื่อสามวันก่อนเรื่องมันแดงขึ้นมาเพราะดันมีลูกค้าของเธอป่าวประกาศลั่นผับเพื่อช่วยเธอหาลูกค้า อันที่จริงคงป่าวประกาศมานานแล้วแต่เป็นแค่การทำเงียบๆแต่คืนนั้นมันเสือกเมามากขาดสติถึงได้แหกปากออกมาอย่างดัง และเขาก็ไม่ใจดีประณีตประนอมอะไรกับใครทั้งนั้น เขาเกลียดเรื่องนี้ไล่แม่งออกไปทั้งแม่เล้าทั้งลูกค้าตอนนั้นเลย

“เค้กก็แค่แวะมาเที่ยว ไม่ได้เหรอคะ มาเป็นลูกค้าของพี่ฉลาม”

“ไปให้พ้นๆ ก่อนที่กูจะแจ้งตำรวจจับ พวกค้าประเวณี”

อันที่จริงเขาควรแจ้งเลยไม่ควรจะรอเวลา แต่ก็เพราะกลัวว่ามันจะมากระทบกับผับของเขาถึงได้อดทนไว้เพราะถ้าเกิดการสอบสวนกันเกิดขึ้น ผับของเขาก็เป็นหนึ่งในสถานที่ที่เธอพาเด็กในสังกัดของเธอมาขาย เสียชื่อเสียงกันหมดล่ะคราวนี้ เขาก็จำต้องทนรับรู้เรื่องผิดๆนี้โดยไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่าการไล่ออก

“ก็แค่หารายได้เสริม อีกอย่างพวกผู้ชายเขาก็ต้องการที่ระบายกันทั้งนั้น”

“แต่ไม่ใช่ที่ผับของกู ไปสะถ้าเจอมึงเข้ามาในผับกูอีก กูจะไม่แค่ขู่”

“ไปก่อนนะคะ”

หญิงสาวดีดดิ้นราวกับไส้เดือนโผล่ขึ้นมาจากดินแล้วโดนมดไล่กัด เข้าไปหาฉลาม ประทับริมฝีปากบนปกเสื้อสีขาวของเขา หนึ่งที่ ลิปสติกของเธอสีแดงสดติดชัดในทันที

“สกปรก”

“ว้าย ทำไมต้องทำรุนแรงอย่างนี้ด้วยค่ะ สักวันเถอะอีเค้กคนนี้จะจับพี่ทำผัวให้ได้ คอยดู”

ร่างอวบอั๋นลมหงายไปกองกับพื้นด้วยฝ่ามือพิฆาต เขาผลักเธอเต็มแรงด้วยเพราะรังเกียจ ดีเท่าไรแล้วที่ไม่ถีบก็เพราะยังคิดว่าคนทุเรศนี้เป็นผู้หญิงเดี๋ยวเกิดมาไส้ทะลักในผับลูกค้าได้แตกตื่นกันหมดอีก

เค้กลุกขึ้นจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่ และเอามือลูบก้นตัวเองระบายความเจ็บที่กระแทกลงไปแรงขนาดนั้น เดินจากไปด้วยความอาฆาต ไม่มีใครทำกับเธอร้ายขนาดนี้ มีแต่ผู้ชายต้องการให้เธอเข้าหา สักวันผู้ชายคนนี้จะต้องเจอดีจากเธอ เอาให้แบบกระอักเลือดตายต่อหน้าเธอเลยคอยดู

“โธ่โว้ย ชบาเป็นคนซักผ้าซะด้วย”

มองสำรวจเสื้อผ้าของตัวเองแล้วก็ต้องตกใจถึงกับอยากจะบ้าตาย เขาอาจไม่ใช่คนสะอาดเสื้อผ้าอาจจะมีเลอะเทอะได้และคนซักก็ไม่เคยบ่นเพราะเธอคนนั้นขันอาสาดูแลหน้าที่นี้เอง แต่ที่ทำเอาเขาไม่รู้จะพูดยังไงถ้าเธอซักเสื้อตัวนี้แล้วเกิดมีคำถามขึ้นเพราะรอยลิปสติกนั้นเด่นแดงมาแต่ไกล งานนี้มีแต่ตายกับตาย

“บ่นอะไรลูกพี่”

ไวน์องครักษ์พิทักษ์ประตูของผับ วิ่งตรงดิ่งมาแอบอยู่หลังเจ้านายผู้จ่ายเงินเดือนเงียบๆ มาแอบฟังว่าเจ้านายกำลังพูดอะไรคนเดียว งึมงำๆ แต่อดไม่ได้ที่จะถามเพราะเสียงรอบๆค่อนข้างดังฟังไม่รู้เรื่อง

“บ่นมึงนั่นแหละ ปล่อยให้เค้กเข้ามาในนี้ได้ยังไง เฝ้าหน้าผับประสาอะไรของมึงไอ้เวร”

“ผมชื่อไวน์ครับ”

เจ้านายเขาเป็นคนความจำไม่ค่อยดี จำชื่อเขาไม่เคยได้ เรียกผิดเรียกถูกทุกทีจนเขาต้องพูดบอกอยู่บ่อยๆ แต่ก็ไม่ได้ลำบากอะไรเพราะดีกว่าไม่มีงานทำ

“โดนตีนสักทีสองทีดีไหม”

รองเท้าผ้าใบสีดำยกลอยหาก้นของคนที่ยียวนกวนประสาทไม่เลิก อารมณ์ที่เริ่มคุกรุ่นนิดๆเริ่มอยากหาที่ระบายจริงๆถ้าไอ้คนตรงหน้ามันยังไม่เลิกย้ำชื่อของมันกับเขาอีก

“ผมก็เห็นเขาเดินออกไปแล้ว และก็ไม่ได้เกิดอะไรขึ้น ไม่ได้พาใครมาขาย”

ตอบออกไปตามสิ่งที่เห็นบวกกับแววตาใสซื่อ สบตาผู้เป็นเจ้านายปิ้งๆ หวังในความดีครั้งนี้จะทำให้เจ้านายถูกใจเพราะเขารู้ความเคลื่อนไหวของเค้กตั้งแต่เดินเข้ามาจนเดินออกไป

“คราวหน้าถ้ามีอีก กูไล่มึงออกแน่ไอ้เวร”

“ไวน์ครับ ผมชื่อไวน์”

“แล้วมึงเสือกมาทำอะไรตรงนี้”

อดรนทนไม่ไหวรับไม่ได้กับความห่วงชื่อห่วงแซ่เสียเหลือเกินของลูกน้องที่เหมือนจะทำงานดีตรงหน้า ยกมือตบกระบาลไปหนึ่งป้าป ความจริงอยากจะตบอีกด้วยเพราะไอ้ความกวนบาทาเบื้องล่างของมันมีน้อยซะที่ไหน แต่พอเห็นหน้าตาสำนึกผิดปนเจ็บของมันก็ทำอีกไม่ลง

“คนที่ลูกพี่บอกเอาไว้มาถึงแล้วครับ”

ยกมือขึ้นลูบหัวที่เจ็บปอยๆระบายความเจ็บ ในหัวก็พลางนึกขึ้นได้พอดีว่าเดินมาทำอะไรตรงนี้ กลุ่มคนมีอายุหรือเกือบแก่กลุ่มใหญ่เดินเข้ามาแล้วและหยุดรอตรงแถวๆหน้าประตูตามคำสั่งที่เจ้านายผู้มีจิตใจเมตตาตบกระบาลเขาไปแค่ที่เดียวไม่ได้เบิ้ลสั่งเอาไว้

“ไอ้เวรแล้วไม่เสือกบอกกู ไล่ออกจริงๆซะดีไหม”

มือหน้าตบกระบาลลูกน้องตัวดีไปอีกป้าปใหญ่ สั่งอะไรไม่ได้เรื่อง งานง่ายงานยากทำพังหมด ถ้าไม่ติดสงสารมันที่มีแม่มีพ่อให้ต้องดูแลไล่ออกตั้งแต่วันแรกที่มันมาทำงานแล้ว คิดแล้วก็ปวดหัวน่าจะย้ายมันไปเฝ้าหลังร้านจะได้ไม่ต้องเห็นหน้ามันสักพัก

“เชิญครับอา ผมนึกว่าอาจะมาดึกกว่านี้เสียอีกครับ”

ฉลามเดินตัวตรงหน้ายิ้มรับแขกมาแต่ไกล ยกมือไหว้เพื่อนของว่าที่พ่อตาทุกคนอย่างสุภาพราวกับเขาหลุดออกมาจากในรั้วพระราชวัง และพาขึ้นไปยังโซนวีไอพีที่คืนนี้กันเอาไว้ไม่ให้ลูกค้าคนไหนไม่ว่าขาจรหรือขาประจำเข้าไปจับจองนั่งทั้งนั้น จัดโซนตรงนี้เอาไว้เป็นพิเศษสำหรับว่าที่พ่อตาของเขาและก็บรรดาพวกเพื่อนๆ มาจัดเตรียมเองตั้งแต่หัววันเพื่อให้ตรงนี้ดูดีจนสะท้อนมายังตัวเขา

“คนแก่เขาไม่นอนดึกกันหรอก นี่กะจะมาดื่มแค่แก้วสองแก้วแล้วก็แยกย้ายกันกลับบ้าน อาฝากฉลามเป็นธุระจัดแจงเครื่องดื่มมาให้ด้วยนะ ขอแบบไม่ต้องแรงเพราะเดี๋ยวต้องขับรถกลับกันอีก”

ช้างมองไปรอบๆอย่างพอใจ ถึงที่นี้จะเป็นผับสถานที่ที่คนรุ่นเขาไม่เข้ามานั่งกันแล้วแต่ก็นับว่าดูดีกว่าที่คิดเอาไว้มากพอๆกับเจ้าของผับที่นับวันก็ดูดีขึ้นจนเขาวางใจให้ดูแลลูกสาวของเขาได้ตามลำพัง

“อาจะกลับใต้เลยเหรอครับ”

ได้ยินคำว่ากลับบ้านคนฟังหูผึ่ง ดีใจจนแอบยกยิ้มที่มุมปาก ไอ้ฉลามคนนี้จะได้กลับมาเป็นตัวของตัวเองเสียที อึดอัดจวนเจียนจะบ้าตายอยู่แล้ว

“ยังหรอก อีกสามวันนะพอดีนู้นๆคนนู้นเพื่อนอาน่ะ” ชี้ไปหาเพื่อนที่เพิ่งจะไปเข้าห้องน้ำกลับมาพอดี “เขาจะทำบุญบ้านพอดี เดี๋ยวอยู่ทำบุญกับเขาก่อนค่อยกลับ”

“อ๋อครับ”

คอตก หัวตก หมดแรงจะยืน ข่าวร้ายชัดๆแทบกดปากที่ยกยิ้มขึ้นไปแล้วลงแทบไม่ทัน แค่วันเดียวจะบ้าตายแล้วนับต่อจากนี้อีกสามวันสภาพเขาจะเป็นยังไงไม่อยากจะคิด

“ฉลามมีอะไรหรือเปล่า”

“เป็นห่วงนะครับ นึกว่าจะกลับตอนดึกๆเลย”

“เปล่าๆ”

“ผมขอตัวไปสั่งเครื่องดื่มให้ก่อนนะครับ”

ฝืนยิ้มแย้มจนทำให้สีหน้ากลับมาเป็นปกติจากอาการผิดหวังที่เกิดขึ้นกลางอากาศ และหาเรื่องพาตัวเองออกมาจากวงสนทนาตรงนั้นก่อนที่ว่าที่พ่อตาของเขาจะถูกอกถูกใจอะไรเข้าแล้วอยากอยู่ต่อจนครบวันลาหนึ่งอาทิตย์ตามที่ชบาบอกมา

“ลูกพี่จับไข้หรือเปล่า พูดเพราะเชียว ที่กับผมกับไอ้พวกนี้ๆๆไม่เคยเห็นครับๆๆบ้างเลย”

ไวน์ไม่ได้ไปไหนยังคงอยากรู้อยากเห็นเหมือนเดิม เดินตามเจ้านายไม่ห่างหรือแทบจะสิงร่างของเจ้านายเลยก็ว่าได้ เวลาเจ้านายพูดอะไรกับใครก็คอยฟังอย่างตั้งใจ

“เสือก ไม่ต้องมาถามมาก แล้วมึงก็ไม่ต้องเสือกมาเดินตามติดกู คอยแอบฟังกูคุยด้วย ไปดูหน้าร้านนู้น”

“ครับๆๆ”

มือหนายกขึ้นอีกครั้งแต่ครั้งนี้วงสวิงดูจะกว้างขึ้นกว่าครั้งแรก แรงตบคงมหาศาลน่าดู คนจะโดนตบเลยรีบวิ่งแทรกผู้คนที่เริ่มหนาตาเพราะเริ่มดึกคนเที่ยวก็เริ่มเยอะขึ้นออกไปยังหน้าผับเพื่อประจำตำแหน่งทำงานของตัวเอง เก็บเรื่องอยากรู้อยากเห็นเอาไว้ก่อน

ฉลามได้แต่ส่ายหน้าอย่างเบื่อหน่ายให้กับความอยากรู้อยากเห็นของลูกน้องตัวดี แต่มันก็คงแก้ไขอะไรไม่ได้แล้วเพราะมันเป็นสันดานของไอ้ไวน์ไปแล้ว เขาเป็นเจ้านายก็จำใจต้องยอมรับข้อเสียของมันต่อไป

“ตามสบายนะครับ”

เหล้าขบวนใหญ่ก็ถูกยกมาเสิร์ฟยังโต๊ะวีไอพีที่โคตรพิเศษโดยพนักงานที่เป็นผู้ชายและมีเจ้าของผับเดินคุมมาด้วย ด้วยต้องการให้เป็นทางการมากที่สุดไม่มีสตรีมาเกี่ยวข้องประเดี๋ยวว่าที่พ่อตาจะหาว่าเขาทำตัวไม่เหมาะสม และเขาก็จัดเหล้ามาแต่อย่างล้วนรสชาติดีและดีกรีแรง ก็ไม่ได้หวังผลอะไรเลย นอกจากอยากให้คนที่รักและเคารพทุกคนในโต๊ะนี้มีความสุขที่สุดเท่านั้นเอง

“ขอบใจๆ”

หนุ่มใหญ่วัยใกล้เกษียณทั้งโต๊ะที่ส่วนมากมักทำงานหนักเพื่อลูกหลานยิ้มขอบคุณฉลามกันทั้งโต๊ะ นานๆพวกเขาจะได้สังสรรค์กันแบบนี้ และก็นานมากแล้วที่ไม่ได้กลิ่นเหล้าที่หอมรุนแรงชนิดที่แตะจมูกตั้งแต่ยังไม่ถูกวางที่โต๊ะเลยด้วยซ้ำไป นับว่าเขยคนใหม่ที่ถึงแม้จะอายุเยอะน่ารับเข้ามาเป็นเครือญาติเอามากๆเลย รู้ใจคนทำงานหนักจริงๆ

เหล้าถูกปาก บรรยากาศถูกใจ คนต้อนรับก็ดูแลดี โต๊ะวีไอพีที่โคตรพิเศษก็เลยสนุกกันยกใหญ่ กระดกเหล้าเข้าปากกันจนลืมอายุ และไม่นานก็เมายกวงจนวงแตกต้องรีบแยกย้ายกันกลับบ้านก่อนที่จะขับรถกันเองไม่ไหว

“กลับบ้านกันเถอะครับ อาช้าง”

แต่เห็นจะมีเมานักอยู่หนึ่งคนคือว่าที่พ่อตาของเขา นั่งคุยกับโต๊ะอยู่คนเดียวทั้งที่บรรดาเพื่อนร่วมรุ่นกลับกันหมดแล้ว อาการของว่าที่พ่อตาทำให้เขานิ่งนอนใจอยู่ไม่ได้ต้องรีบพากลับบ้านไปพัก ถึงจะไม่ค่อยอยากเจอว่าที่พ่อตาแต่ก็ไม่เคยคิดจะทอดทิ้งไม่ดูแลเพราะยังไงอาช้างก็เปรียบเสมือนพ่อของเขาอีกคน ชบารักใครเขาก็รักคนนั้นด้วย ก็คนมันรักแฟนอ่ะนะ