นิยายมือสองเล่มน้อยถูกเปิดอ่านโดยหญิงสาวรูปร่างเพรียวบางของพนักงานขาย มือข้างหนึ่งหยิบขนมอบกรอบยี่ห้อดังเข้าปากพร้อมทั้งบ่นพึมพำเมื่อรู้สึกหงุดหงิดกับตัวละครนางร้ายเสียเต็มประดา เธออ่านมาจนจบยังไม่เห็นว่าพระเอกมันน่ารักตรงไหนนางร้ายถึงอยากได้นัก
นิยายเป็นเรื่องราวของสองพี่น้องคนละแม่ปราณกับปราบที่ต้องแย่งชิงกันเพื่อเป็นที่หนึ่ง ปราณเป็นตัวร้ายครองตำแหน่งประธานบริษัทมีภรรยาชื่อนาน่าไฮโซลูกคุณหนูขี้เหวี่ยงและเป็นนางร้ายที่อยากได้ปราบน้องสามีมาเป็นสามีตัวเองแต่ปราบกลับไม่สนใจไปชอบพนักงานในบริษัท เขาหลอกให้นาน่าหลงช่วยดันจนได้ตำแหน่งประธานสุดท้ายก็ถีบหัวส่งนางร้ายให้ตายอนาถไม่คิดเหลียวแล
“ชื่อเหมือนกันแต่นาน่าคนนี้ไม่โง่เหมือนหล่อนหรอกนะ สมองมีไว้ขั้นหูมีผัวอยู่แล้วไม่ชอบเสร่อไปช่วยพระเอกไม่รู้รึไงเขาหลอกหล่อนอยู่” หญิงสาวแอบเบ้ปากให้กับความหลงผู้ชายจนหน้ามืดตามัวของนางร้าย
นิยายอะไร๊ นางร้ายสวยกว่านางเอกแต่พระเอกดั๊นไปชอบของจืดชืด
นาน่าเป็นนางร้ายที่มีพร้อมทุกอย่างบ้านรวยสวยแซ่บแต่ในหัวมีแต่ความโง่เต็มไปหมดเที่ยววิ่งแรดออกไปยั่วน้องผัวให้เขาหลอกใช้ให้ผัวตัวร้ายต้องลงจากตำแหน่งประธานบริษัท
ปราณสามีสุดเลวที่เธอนั้นแสนเกลียดเป็นคนเดียวที่มีแก่ใจอุ้มร่างของเธอที่ถูกรถชนเพื่อนำส่งโรงพยาบาลผิดกับพระเอกน่าโง่นั่นที่สนใจแต่แม่นางเอกหน้าลอยทาแป้งผิดเบอร์อย่างทะนุถนอมไม่สนใจจะช่วยเธอกับปราณสักนิด
คนอื่นอาจคิดว่าตัวร้ายเลวที่สุดแต่สำหรับเธอเขาแค่เป็นคนนิสัยร้ายกาจ โหดเหี้ยม ปากหมา แต่ก็ยังเห็นค่าชีวิตผู้หญิงตัวน้อยๆ คนนึงอยู่บ้างทั้งที่เขาจะทิ้งเมียนิสัยชั่วแบบนาน่าไปก็ได้แต่เขาไม่ทำอยู่กับเธอจนนาทีสุดท้าย
ผัวสุดประเสริฐ…
ถึงจะไม่ได้รักกันปราณก็ยังเห็นแก่ฐานะภรรยาไม่เคยทำให้นาน่าต้องเสียใจเหมือนกับพระเอก ถึงผัวจะปากหมาแต่ว่าไม่เคยหลอกใช้นาน่าสักครั้งเพราะเขาคิดว่านาน่าโง่ชีวิตนี้ทำอะไรไม่เป็นเลยไม่ทันระแวงว่าเมียงูพิษจะคิดไม่ซื่อ
“ถ้าเป็นนางร้ายนะจะรักผัวคนเดียวเลย แค่กๆ อะไรเนี้ย แค่ก น้ำ” คนพูดไปกินขนมไปเริ่มไอเมื่อรู้สึกว่ามีบางอย่างติดอยู่ในคอหายใจไม่ออกสายตามองหาของเหลวที่พอจะช่วยให้อาการหายใจติดขัดนี้หายไปทว่ากลับไม่พบ
“แค่กๆ แค่กๆ” หญิงสาวควานหาน้ำรีบลุกเดินไปเปิดตู้เย็นก่อนจะพบกับความว่างเปล่า
ฮือๆ น้ำหมด!!!!!
หายใจไม่ออกอีนาน่าตายแน่ๆ งานนี้ ฮือๆ นาน่าร้องพระอย่าเพิ่งลงโทษนาน่าเลย ขอให้นาน่ามีชีวิตรอดเถอะนะคะ
หญิงสาวอ้อนวอนได้เพียงในใจก่อนสติจะดับวูบไปพร้อมกับหนังสือเล่มหนาถูกลมตีพัดจนมันเปิดออกปรากฏตัวอักษรสีดำลอยวนอยู่ในอากาศครู่หนึ่งจากนั้นหายวับเข้าไปในนิยายก่อนจะปิดสนิทวางอยู่ที่เดิม