นางร้ายขอรัก

ตอนที่ 3 รักคนผิดชีวิตเปลี่ยน

“แค่กๆ น้ำๆ อึก” เสียงแหบแห้งเรียกหาน้ำก่อนจะรับรู้ว่ามีปลายหลอดจ่อหญิงสาวจึงดูดน้ำด้วยความกระหายจากนั้นค่อยๆ ลืมตาเห็นคนตรงหน้าเลือนลางจนต้องยกมือมาขยี้ตา

หญิงสาวลืมตาอีกครั้งก็ถอนหายใจโล่งอกเมื่อเห็นพยาบาลคนสวยส่งยิ้มให้ด้วยท่าทางเป็นมิตร

“คุณนาน่าอยากได้อะไรเพิ่มไหมคะ” พยาบาลสาวถามเมื่อคนไข้สาวนิ่งไม่แสดงท่าทางเกรี้ยวกราดแบบที่เคยเห็นมา

นาน่าภรรยาคุณปราณลูกชายคนโตตระกูลบวรรัตน์ เธอทั้งขี้เหวี่ยงหากใครทำอะไรพลาดขัดใจเข้าคงโดนไล่ออกทันทีจนพยาบาลคนอื่นไม่มีใครกล้ามาดูแล

“ไม่ค่ะ ขอบคุณนะคะ เออ ไม่ทราบใครพานาน่ามาส่งโรงพยาบาลคะ” หญิงสาวตั้งสติก่อนจะถามออกไปเพราะโรงพยาบาลเอกชนแห่งนี้เธอไม่เคยรู้จักชื่อมาก่อน

“คุณปราณสามีคุณนาน่าไงคะ” สีหน้าพยาบาลยิ้มแย้มแต่ก็แสดงความเกร็งออกมายามเธอมองหน้าตรงๆ

“สามี” ปราณไหนเนี้ย เธอโสดไม่มีแฟนมาตั้งแต่เกิดแล้วพยาบาลนี่ท่าจะจำผิดแล้วละมั้ง

“ค่ะ ตอนนี้คุณปราณไปซื้อของมาให้คุณนาน่าค่ะ” เธออดเผลอนึกถึงใบหน้าหล่อแสนเย็นชาที่นั่งเฝ้าภรรยาอยู่หลายชั่วโมงไม่ได้

“ออ ค่ะๆ” หญิงสาวพยักหน้ารับส่งๆ เพื่อตั้งสติและไม่รู้ว่าควรปฏิเสธอย่างไรเรื่องสามี

“พยาบาลขอตัวก่อนนะคะ” ทันทีที่พ้นร่างพยาบาลคนป่วยก็วิ่งมาดูป้ายชื่อผู้ป่วย ‘นางนิชาดา บวรรัตน์’

“ชัดมาก!” นิชาดา มันนางร้ายในนิยายชัดๆ เลย

เธอเข้ามาในนิยายเหรอเนี้ย เป็นไปได้ยังไงกันหรือว่ามันคือความฝัน

ปัง! ประตูห้องผู้ป่วยถูกเปิดออกอย่างแรงจนนิชาดาสะดุ้งเฮือกหันมองผู้มาใหม่ทันที

“นาน่า!” เสียงตวาดพร้อมกับเรือนกายสูงกำยำตรงเข้ามากระชากข้อมือเธอจนลอยไปปะทะกับหน้าอกเขา

“โอ๊ย!” กระชากทำไมวะ บอกดีๆ เดี๋ยวเดินไปหาเอง

ผู้ชายหน้าหล่อคนนี้ใครเนี้ยหรือจะเป็นปราณตัวร้ายของเรื่อง แต่จากการสำรวจก็ไม่เห็นว่าจะมีรอยสักตรงไหน ปราณมีรอยสักหลายแห่งแสดงว่าคนนี้ไม่ใช่สามีนิชาดาแน่นอน

“กล้ามากนะที่ทำแบบนี้” สีหน้าดุดันเหมือนอยากจะฆ่าเธอทำเอานิชาดาขนลุกซู่

“ทำอะไรนาน่าไม่รู้” เธอตอบเสียงอ่อยพร้อมกับประมวลข้อมูลในหัวว่าตอนนี้เธออยู่ช่วงไหนของนิยายที่อ่านจะได้รับมือกับมันได้ถูก

“เธอคิดว่าทำร้ายแพรแล้วฉันจะสนใจเธอเหรอ!” ผู้หญิงคนนี้กำลังคิดอะไรถึงได้เที่ยวระรานทุกคนที่อยู่รอบๆ ตัวเขา แพรดาวเป็นพนักงานในบริษัทนิชาดาก็ยังไปหาเรื่องจนอีกฝ่ายบาดเจ็บ

“ก็ไม่ได้อยากให้มาสนสักหน่อย” เธอไม่ได้สนใจหรอกว่าเขาจะมองเธอยังไง พระเอกหน้าโง่กล้ามาหาเรื่องเธอถึงที่เลยเหรอ

มาถึงด่าเอาด่าเอา เจอกูแน่ไอ้ปราบ!

พระเอกนิสัยเหี้ยหลอกนางร้ายไม่พอยังกล้าตามมาด่าถึงโรงพยาบาลอีก

“ผู้หญิงอย่างเธอใครเชื่อก็โง่แล้ว อย่าคิดว่าบ้านรวยแล้วจะเที่ยวตามระรานคนอื่นได้นะนาน่าเพราะฉันจะไม่ยอมให้เธอทำร้ายใครอีก” ปราบมองหน้าไร้เครื่องสำอางอย่างเกลียดชังอยากจะบีบคอขาวๆ นี้ให้ขาดอากาศหายใจนัก

“ออ จำไว้ด้วยว่าฉันไม่วันรักเธอนาน่า!” ร่างสูงผลักร่างเล็กลงบนโซฟาจนนิชาดานิ้วหน้าเมื่อรู้สึกว่าแรงกระแทกส่งผลให้เธอจุก

“เดี๋ยว!” เดินมาด่ามาทำคนอื่นเจ็บคิดว่าจะได้ออกไปง่ายๆ เหรอ

“เธอรั้งฉันไม่ได้หรอก” ต่อให้ต้องแตกหักกับพ่อเขาก็จะไม่ไว้หน้าผู้หญิงคนนี้อีก นิชาดาร้ายกาจเกินไป

“เดินมาด่าคิดว่าเท่เหรอ นึกว่าตัวเองเป็นใครถึงกล้ามาด่านาน่ากับแค่น้องผัวอย่าคิดว่านาน่าจะยอมนะ มาทางไหนไสหัวไปทางนั้นเลยคนจะพักผ่อน”

ปั่ก! ขวดน้ำข้างหัวเตียงลอยหวือปะทะท้ายทอยร่างสูง

“นาน่าเธอมันเกินเยียวยาจริงๆ” ปราบส่ายหน้าระอากับนิชาดา

“จำใส่หัวโง่ๆ คุณไว้ด้วยว่านาน่าไม่มีทางรักคุณเหมือนกัน! ไม่ มี วัน รัก ไอ้พระเอกควาย!” หญิงสาวมองความมั่นหน้าของพระเอกแล้วอยากจะอ้วก เธอไม่ใช่นิชาดาคนเก่านะคะที่จะทนให้ปราบไล่เหมือนหมูเหมือนหมาสุดท้ายก็ตามไปอ่อยเขาเหมือนทุกครั้ง

ร่างสวยชะงักก่อนจะออกจากห้องผู้ป่วยไม่สนเสียงด่าทอที่กำลังดังก้องอยู่ในหัว