หลินหลินคิดในใจขณะเริ่มต้นก้าวเท้าวิ่งให้เร็วยิ่งขึ้นเพราะว่ากลิ่นอายของใครบางคนที่กำลังแอบตามเธอมากำลังเข้มข้นอยู่ทางด้านหลังของเธอ
“จะรีบไปไหนละจ๊ะน้องสาว” เสียงทุ้มต่ำน่าเกลียดพลันดังขึ้นอยู่ทางด้านหลังของหลินหลิน
หญิงสาวไม่เสียเวลาหันหน้าไปมอง เธอรีบสาวเท้าก้าวฉับๆอย่างไม่คิดชีวิตด้วยสัญชาตญาณ
แต่เหมือนกับว่าตัวอันตรายที่อยู่ทางด้านหลังของเธอจะเป็นนักวิ่งมืออาชีพ เพราะว่ามันก้าวเท้าตามเธอจนทัน
กลิ่นน้ำเมาที่ส่งกลิ่นเหม็นมาจากตัวของมันทำหลินหลินถึงกับแสบจมูก
“จะหนีไปไหน” เสียงน่าเกลียดยังคงดังขึ้นแต่ทว่ามันดังอยู่ใกล้หลินหลินมากกว่าเดิม
จู่ๆ แขนของหลินหลินพลันกระตุก
มันกระชากแขนของเธอจนได้
“กรี๊ดดดด” หลินหลินร้องเสียงหลง
“โอ๊ว...ว้าว” เส้นเสียงทุ้มใหญ่ของผู้ชายแปลกหน้าร้องขึ้นเมื่อแว่นตาของหลินหลินหลุดกระเด็นตามด้วยมือหยาบกร้านของมันดึงหน้ากากปิดหน้าของเธอออก “สวยมากเสียด้วย”
