24 คนไม่ใช่
@ รติมา
ฉันทุ่มตัวลงร้องไห้บนเตียง ทำตัวเหมือนนางเอกมิวสิกเพลงแบบที่เคยเห็นผ่านตา ฉันไม่ได้อยากจะเป็นแบบนี้ มันสุดแล้วจริงๆ
การได้พบกับแก้มใสกระตุ้นให้นึกถึงเรื่องราวเมื่อสามปีก่อนขึ้นมา ความน่ารักสดใสของแกบีบหัวใจฉันมาก แก้มใสทำให้ฉันคิดถึงลูกที่ไม่มีโอกาสลืมตาดูโลก ลูกที่ฉันเป็นคนทำร้ายแกกับมือเพราะความรักตัวเองน้อยเกินไป รักผู้ชายที่เป็นพ่อของลูกคนนั้นมากเหลือเกิน
นี่หรือเปล่าที่ใครๆ ชอบพูดนักว่า เราอาจหลอกผู้คนได้ทั้งโลกแต่หลอกตัวเองไม่ได้
คำว่ารักที่เคยอยากได้ยิน กลับกลายเป็นยาขม ขื่นและเฝื่อนคอ เหมือนลูกดอกที่อาบยาพิษ เผลอถูกสะกิดนิดเดียวเจ็บแสบปวดร้าวเหมือนหัวใจจะแตกเป็นเสี่ยง ฉันหลอกตัวเองว่าไม่รู้สึกอะไรกับไพนต์แล้ว ที่จริงไม่ใช่
เขายังคงมีอิทธิพลกับฉัน ทำให้ฉันเจ็บ วุ่นวาย กระสับกระส่าย กินไม่ได้นอนไม่หลับ แค่เขาทำอะไรให้ ใจก็หวั่นไหวอ่อนบาง นับวันยิ่งลนลานม
