His Obsession

Chapter 7

I'd be lying if I said I wasn't nervous -- scared even -- of what was going to happen to me tonight. Beads of sweat are starting to form on my scalp and on my back, even though the air is somewhat chilly in this dead night.

I am aware of the possible danger I am throwing myself in tonight. But if I ever got murdered, at least the cops would know who killed me.

Pag-alis ni Jaica kanina ay tumawag na ako ng pulis. Agad naman silang rumesponde dito. Ipinakita ko sa kanila ang picture at iyong sulat ng baliw na lalaki. Pati iyong kustilyo at iyong marka sa bedside drawer.

Sinabi ko rin sa kanila ang tungkol sa mga text messages na natatanggap ko mula sa hindi ko kilalang numero. Ngunit ang problema nga lang ay hindi ko na naipakita sa kanila ang laman ng mga text messages. Pero dahil may sapat nang ebidensya dahil doon sa sulat, pwede nang umusad ang pag-iimbestiga nila tungkol sa lalaking iyon. Kinuha ng isang pulis iyong kutsilyo at larawan para ma-imbestigahan raw mabuti. Pati iyong numero ng lalaki ay kinuha rin niya para ma-trace.

And how bold of that psycho to inform me that he'll come back tonight. Akala niya siguro ay hindi ako gagawa ng paraan para pigilan siya sa kahibangan niya.

The policemen who came earlier told me that it would be better if I had someone here with me or that I should leave this apartment for my safety if ever that guy was true to his words for coming back tonight.

Ikinonsidera ko iyong sinabi nila, ngunit hindi pa rin ako umalis. Some may call me stupid. Or maybe I am really that stupid, but my stubborn ass doesn't want to leave this apartment, and I don't freaking know why!

Kaya naman heto ako ngayon at nakaupo sa labas ng apartment malapit sa bukas na pintuan. Patay ang lahat ng mga ilaw sa loob habang hinihintay ang pagdating ng abnormal na lalaking iyon -- kung darating nga ba siya.

Mas pinili kong abangan siya rito sa labas kasama ng butcher knife at cell phone para makita ko mismo ang pagdating niya at ma-alerto ang mga pulis. Wala naman siyang ibang pwedeng daanan kung hindi dito lang. Mayroong pintuan sa may kusina tungo sa maliit na backyard ngunit sinigurado ko na naka-double lock iyon. Kung doon man niya maisipan na dumaan, siguradong maririnig ko ang pag-click ng doorknob.

But it's almost 1 a.m and I'm waiting for him since 10 p.m! Ni isang senyales niya ay wala akong makita magpahanggang sa ngayon. Posible kaya na hindi siya darating? O baka nalaman niya na nagsumbong na ako sa mga pulis?

Dapat sana ay makaramdam ako ng tuwa dahil mukhang hindi na siya darating ngunit hindi ko maintindihan kung bakit nakakaramdam ako ng disappointment. And I'm growing more frustrated as the time goes by!

"One more minute," wika ko sa sarili. Tinambol ko ang tsinelas na suot ko sa semento.

"Nope. Let's not waste any more minute, love," pahayag ng isang malalim na tinig mula sa likuran ko na siyang nagpataas ng mga balahibo ko sa balat, at nagpakabog nang husto sa dibdib ko.

Malakas akong napamura at mabilis na lumingon sa likuran ngunit isang malambot na bagay na ang sumalubong sa bibig at ilong ko.

Bigla akong nakaramdam ng matinding antok, at kahit ayokong ipikit ang mga mata ko, unti-unting bumibigat ang mga talukap kasabay nang pagiging magaan ng katawan ko.

Naramdaman ko ang isang kamay na sumalo sa likuran leeg ko. Gustong-gusto kong tingnan ang lalaki ngunit hindi ko na magawa dahil sa tuluyang pagdidilim ng paningin ko.

Isang mainit na haplos sa pisngi ko ang gumising sa sistema ko. Mabilis akong nagmulat ng mga mata ngunit madilim ang nakikita ko. Muli akong pumikit saka nagmulat ngunit wala pa rin akong makita. No, I didn't go blind. There's obviously something that covering my eyes! At alam ko kung sino ang may gawa nito.

Ginalaw ko ang mga kamay ko para sana tanggalin ang blindfold ngunit hindi ko nagawa. Binalot ako ng matinding takot nang mapagtanto kong nakakulong ang mga kamay ko sa may bandang itaas ng ulo ko.

I tried to free my hands from what I thought were leather handcuffs, unsuccessfully. Ilang malulutong na mura ang napakawalan ko, at ilang beses ko ring isinipa-sipa ang mga paa ko sa kung saan. Ipagpapasalamat ko ba na hindi niya itinali ang mga ito?

Mahinang tawa ang nagpatigil sa akin sa paggalaw ko sa mga paa ko. At sa way ng pagtawa niya, para itong namamangha.

"Let me go, you f*cking psycho!" I spat.

"Look at you, love. Still so f*cking beautiful," the devil says. "And helpless." He chuckled like the madman that he is.

"Where the hell am I? What did you do to me?" Galit kong tanong.

Alam kong nakahiga ako sa malambot na kama ngunit hindi ako sigurado kung kaninong kama ito. Ilang oras na ba ang ang lumipas simula nang makaramdam ako ng antok? Simula noong takpan niya ng panyo ang ilong at bibig ko?

"We're in your bedroom, love. And aside from restraining your hands, I haven't done anything to you. Yet," tugon nito. "N*crophilia isn't my thing. I want you conscious when I f*ck you. Thoroughly."

"You're a f*cking coward! You couldn't even show me your face!" Sigaw ko kahit na alam kong nasa may gilid ko lang siya.

Malakas na kumakabog ang dibdib ko dahil sa galit. Hindi lang sa kanya, kundi sa sarili ko na rin. Dahil sa katangahan ko, nangyayari sa akin ito ngayon! Paano ba niya nagawang makapasok sa loob ng apartment kahit na nandoon na ako mismo sa harapan?

How did he get past me? Why didn't I feel his presence earlier, and I didn't even have the slightest idea that he was just right there behind me? I want to question why I was born this way. Why it seems like all my decisions in life are pretty f*cked up like this man!

There must be something wrong with me. I know there is. Because a normal girl wouldn't do this if she knew she was in danger. She will no longer stay in the place where her stalker said he would return. She wouldn't wait for him to come.

Bakit ba hindi ako nakinig sa sinabi ng mga pulis kanina? Hanggang kailan ba magiging matigas ang ulo ko? I should have known better not to poke fate because sometimes, the b*tch pokes back. And when she did, it's going to be worse. And this is it.

"As long as my mouth and tongue can do the work, you won't be needing my face," aniya. At alam kong may iba siyang ibig sabihin doon. "But okay. Since I don't want to be unfair."

Naramdaman ko ang isang kamay na humawak sa blindfold. Biglang nahaluan ng excitement iyong galit at takot na nararamdaman ko. May mali nga talaga sa akin. Ngayon pa lang ay inaamin ko na.

Suminghap ako nang unti-unting umangat ang blindfold hanggang sa tuluyan iyong matanggal. Ilang beses akong kumurap para mawala ang panlalabo ng vision ko dahil sa pagkakapiring.

Nang maayos na ang paningin ko ay hindi na ako nag-aksya ng segundo at agad na ibinaling sa taong kasama ko dito sa kwarto ang ulo ko. Alam kong makikita ko ang hitsura niya kahit na hindi bukas ang main light. Tama na ang liwanag ng mga nightlamp na siyang nagbibigay ng liwanag dito sa buong silid.

Halos lumuwa ang mga mata ko sa sobrang gulat nang makita ang lalaking nakatayo sa tabi ng kama habang nakangiting nakatungo sa akin. Nakataklob man ang hood ng hoodie jacket niya sa ulo, at kahit na mayroon pa siyang suot na ball cap, pamilyar na pamilyar ang histura niya. Hindi ako pwedeng magkamali!

"You..." pabulong kong sabi habang nakatingin sa kanya.

"Yes, Lorna. Me." Tinanggal nito ang hood at ang ball cap sa ulo kaya naging magulo ang buhok niya.

Hindi ako makapaniwala habang nakatingin sa mukha niya. Maraming tanong ang nabuo sa isipan ko kahit na literal ko siyang hindi kilala. I may have seen his face, but it was just one time and I don't know anything about him. Ngayon ko lang naalala na nakalimutan kong magtanong sa tatay ko tungkol sa lalaking ito nang i-presinta niya ang sarili niya bilang pang-eighteenth roses noong debut ko.

Sinundan ko nang tingin ang kamay niya nang ipatong nito ang ball cap sa ibabaw ng bedside drawer. Bigla akong nanginig nang makita ang isang beretta M9 na nakapatong rin doon.

"Why are you doing this?" Nanghihina kong tanong nang kunin niya ang baril. "What exactly do you want from me?" Gusto ko mang isigaw iyon ay hindi ko na nagawa.

Hindi ko alam kung bakit pakiramdam ko ay tinraydor niya ako. Hindi lang pala ako, kundi pati na rin ang daddy ko. Alam kong si Dad ang nag-imbita sa lalaking ito noong birthday ko! At sigurado akong pinagkatiwalaan siya ng ama ko subalit bakit niya ito ginagawa sa akin ngayon?

May lihim ba itong galit kay daddy at ngayon ay ako ang naisipan niyang gantihan? Sa akin niya naisipang gawin ang ganito? What exactly did I do wrong to him?

"I want nothing from you, Lorna." Umiling ito. "Because you are exactly what I want if your pretty head still doesn't get that until now." Ngumisi ito. "I want to own you, love. And I will." Marahan itong umupo sa tabi ko.

Pinilit kong iiwas ang ulo ko sa kanya nang akmang hahaplusin niya ang pisngi ko. Marahas akong napasinghap nang bigla niyang hinawakan ang panga ko para i-steady ang ulo ko paharap sa kanya.

Matatalim na tingin ang iginawad ko sa kanya. Tama siya noong sinabi niya na may hitsura siya. In fact, guwapo siya. He's got a sharp, slim nose, chiseled jawline, deep set of eyes, and stupid bow-shaped lips. His sharp canines did the trick of highlighting his damn smile. Ngunit hindi kayang takpan ng guwapo niyang mukha ang itim ng budhi niya.

Kailan ba nagsimula ang obsession niya sa akin? Noong debut ko? Naalala ko kung papaano niya ako tingnan noong naglalakad kami ni Daddy papasok sa ballroom. I could also recall how my chest heaved in those moments because of the way he was staring at me. Maybe my body already knew that this man was a danger.

"No! You won't!" Singhal ko habang masama pa ring nakatingin sa kanya.

"Tell me that when you're out of handcuffs, love," hamon nito saka na pinakawalan ang panga ko. "But for now, we have something important to talk about."

"Talk to yourself about it," I hissed. "And, oh! You can f*ck yourself too!"

Dapat sana ay hindi na lang ako magsalita para sa ikabubuti ko, ngunit hindi ko kayang manahimik na lang dito! At kung ano man ang importanteng pag-uusapan namin, hindi ako makikipag-cooperate. Sa tingin ko ay waste of time lang iyon kung baliw ang lalaking makakausap ko.

"Alright. Guess I should drop the topic about the kid named Brae Guzman," tamad niyang sinabi saka umalis sa tabi ko. Tumalikod ito sa akin saka inayos ang hoodie jacket na suot.

"Leave him alone!" I snarl.

And as stupid as I already am, I wiggled my hand harshly in the hopes I could get my hands off the handcuffs. But, of course, to no avail.

Nang muli itong humarap sa akin ay may isang nakakainis na ngiti ang naka-plaster sa bibig niya. Gustong-gusto kong punitin ang bunganga niya sa dalawa!

"Let's see how important he is to you." Mabilis na nagsalubong ang mga kilay ko sa sinabi niya. "Strip."

Saglit akong tumunganga sa mukha niya. Just what the hell did he say? Strip? He wants me to strip? This guy must have cracked in the f*cking head!

"You can't use Brae to get your way to me," mapakla akong tumawa.

Really? Ipapanakot niya sa akin si Brae? Kakakilala ko lang doon sa tao, at hindi pa siya gano'n ka-importante sa akin.

"Would you rather see your best friend's head? Perhaps your father's?" Ngumiti ito nang nakakaloko.

Napahinto ako sa paghinga at naramdaman ang lamig na bumalot sa katawan ko dahil sa pagbanggit niya sa dalawang taong importante sa buhay ko. Biglang nag-flash sa utak ko ang imahe ng pugot na ulo ng tatay at best friend ko.

Gaano ba kalaki ang kasalanan ko sa past life ko?

"W-what do you want?" Mahina kong tanong.

"I don't usually repeat myself, love. But I'll say it again. I want you to strip naked."

Ilang beses akong lumunok saka tumango. Hindi ko na kailangang pag-isipan kung gagawin ko ba ang gusto niya o hindi dahil wala naman akong choice kung hindi gawin iyon.

"It wasn't so hard, is it?" Isang matagumpay na ngiti ang sumilay sa mukha nito.

Ibinulsa nito ang baril na hawak sa likuran ng pantalon niya saka itinungkod ang isang tuhod sa kama. Pinanood ko siya habang tinatanggal niya ang leather cuff sa magkabila kong kamay. Naisip ko ring kunin ang baril sa likuran ng pantalon niya sa sandaling makawala ang mga kamay ko, ngunit mukhang naramdaman niya iyon dahil kahit nakawala na ang mga kamay ko sa leather handcuffs, mahigpit naman niyang hinawakan ang mga 'yon gamit ang isa niyang kamay.

"You can't outsmart me, love," aniya nang lumayo ito sa akin saka kinuha ang baril sa bulsa.

"Stop calling me that!" I grit my teeth.

"Strip, baby. Give me a good show." He pointed his gun at me.

Humugot ako ng isang malalim na hininga saka tumayo mula sa kama. What if I leap out from this bed toward his direction and strangle him to death -- do I stand a chance? Nope. Nothing. He's right when he said I'm helpless. He's holding a freaking gun!

Nanginginig kong hinawakan ang laylayan ng damit na suot ko saka marahang inangat hanggang sa maalis ko na sa katawan ko. Sunod kong tinanggal ang bra at narinig ko ang mahinang ungol niya habang nakatitig sa exposed kong dibdib. Gusto kong murahin ang sarili ko dahil biglang nabuhay ang init sa katawan ko nang marinig ko iyon.

Humawak ako sa headboard ng kama at tumingin nang diretso sa kanya habang tinatanggal ko ang pajama at underwear ko. Kitang-kita ko ang paggalaw ng adam's apple niya habang nakatingin sa kabuuan ko.

"So. F*cking. Beautiful," puri nito nang iangat niya ang paningin sa mukha ko.

Pumikit ako dahil ayokong makita ang mukha niya at ang mga mata niya na parang gustong-gusto niya akong kainin ng buhay. May kakaibang init na dumadaloy sa mga ugat ko.

I think I'm going crazy because even though I feel so humiliated, I still feel so f*cking turned on!

Hindi ko ma-control ang isip ko sa pag-iisip ng kung anu-ano habang nilulunod ako ng mga tingin niya. Bigla rin bumalik sa aalala ko iyong mga crude texts niya.

I suddenly feel like there is an itch in me that scratching it using my nails wouldn't be enough.

"Do you want me to touch you, Lorna?" He said, his voice low.

Biglang binalot ng ulap ang utak ko, at sa puntong ito, masasabi ko na may problema talaga sa akin dahil tumango ako. Parang may pumipigil sa aking umiling. Parang gusto ng katawan ko na maramdaman ang mga kamay niya.

Banayad itong humakbang palapit sa akin ngunit hindi niya ako hinawakan. Tumitig lang siya sa mukha ko na parang may himalang hinihintay.

"W-what?" Naguguluhan kong tanong.

"Say the words out loud, Lorna," he demands.

"Touch me," mahina kong sabi saka lumunok. "I want you to touch me."

God? Just how f*cking stupid I can be?