ขอคุยด้วยหน่อย 1

931 Words
เช้าวันทำงานที่แสนสดใสของใครหลายคน แต่ไม่ใช่เธอ นีรนาราเดินสะบัดตูดไปมาตามทางเดินระหว่างตึกภายในโรงพยาบาล มือข้างขวาของแพทย์หญิงคนสวยถือแก้วกาแฟ ส่วนข้างซ้ายถือเจ้าเครื่องสี่เหลี่ยมที่คนสมัยตั้งชื่อให้มันว่าไอแพด ดวงตากลมโตมองตรงไปข้างหน้า แต่ทว่าก็ยังคอยมองซ้ายแลขวาราวกับกวางป่ากำลังระวังตัวจากพญาราชสีห์หนุ่ม “จ๊ะเอ๋!” ให้ตายเถอะ! ทำไมซื้อหวยไม่ถูกแบบนี้บ้างนะ อะไรที่เธอคิดไว้ ไม่ผิดเลยสักนิด “กรี๊ด! คุณมาได้ไง เอาไอแพดฉันคืนมานะหมออธิวรรธน์” นีรนาราผู้มีหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้ม แต่ยามนี้กลับบูดบึ้งราวกับ.. “ทำหน้าบูดเป็นตูดหมูไปได้ คนอุตส่าห์มีน้ำใจจะช่วยถือ แทนที่จะขอบคุณ” “ใครใช้ให้ช่วย สะเหล่อ!” ดวงตาหวานตวัดมองคนที่กำลังยืนยิ้มแฉ่งอยู่ข้างๆ “ขอโทษนะ เผอิญว่าพี่หน้าด้านน่ะ ไม่สะทกสะท้าน” “กรี๊ด! ไอ้หน้ากาวตราช้างผสมคอนกรีต เอาไอแพดฉันคืนมานะ” “เอ๊ะ! พี่บอกแล้วไงว่าจะถือไปส่ง เดี๋ยวนี้พูดไม่ค่อยรู้เรื่องน่ะเรา” นีรนารากำลังจะอ้าปากด่าผู้ชายตรงหน้า ทว่าอธิวรรธน์กลับทำปากบุ้ยใบ้ให้หันไปมองรอบข้าง แล้วนั่นก็ทำให้เธอรีบงับปากตัวเองเอากลับมาไว้อย่างเดิมทันที แหม.. สายตาเป็นสิบคู่ที่กำลังจ้องมองมาอย่างอยากรู้อยากเห็น ขืนพูดอะไรออกไป มีหวังคนได้เอาไปเม้าท์มอยซอยเก้ายาวเป็นหางว่าวแน่ๆ ถ้าอยู่ในชุดธรรมดาก็จะไม่คิดมากเท่าไหร่หรอก แต่นี่ทั้งเธอและอธิวรรธน์ ดันใส่ชุดกาวน์สีขาวซึ่งปักชื่อบริเวณหน้าอกว่านายแพทย์และแพทย์หญิงนี่สิ “อยากไปก็ไป” อธิวรรธน์มองตามเจ้าของร่างบางซึ่งเดินนำหน้าเขาไปได้ประมาณสามก้าว เรียวปากหยักลึกที่สาวๆ ต่างกล่าวขานว่ามีเสน่ห์นักหนา ยิ้มกว้างจนกลัวว่าจะฉีกถึงรูหู “เปลี่ยนไปมากจริงๆ” เขาพึมพำกับตัวเอง นีรนาราไม่ใช่คนเดิมที่เขารู้จัก ไม่ใช่ผู้หญิงอ่อนหวานเหมือนอย่างวันวาน แต่นั่นกลับทำให้เขาอยากค้นหาว่าจริงๆ แล้วเจ้าหล่อนเป็นอย่างไรกันแน่ อ่อนหวานเหมือนกับตุ๊กตากระเบื้อง หรือ.. สวย เด็ด เผ็ด ดุ! นีรนาราส่งรอยยิ้มให้ทุกคนที่กำลังมองมาด้วยแววตาฉงน แน่ละสิ! ไม่สงสัยใคร่รู้ก็บ้าแล้ว ก็ไอ้คนข้างๆ ที่ยืนฉีกยิ้มแฉ่งแข่งกับดวงตะวันมันประวัติดีซะที่ไหน นี่หวังว่าป้าๆ พยาบาลและบุคลากรทางการแพทย์ทั้งหลายที่อยู่ในห้องนี้ คงจะไม่คิดว่า.. “หมอจี๊ปกับหมอเบลล์.. รู้จักกันเหรอ” นั่นไง! คำถามจุกๆ จากคุณป้าพยาบาล “ใช่ครับ ผมกับเบลล์..” “ฉันกับคุณหมอเคยรู้จักกันน่ะค่ะ แต่ไม่สนิท” อธิวรรธน์หันมามองเธอด้วยสายตาที่บ่งบอกว่าไม่พอใจนิดๆ แหม! พ่อคุณ แต่ก่อนตอนที่มีสัมพันธ์สวาทแสนลึกซึ้งกับชะนีหัวใจใสซื่อ พยายามปิดบังแทบตาย ขนาดเพื่อนสนิทมิตรสหายยังไม่มีใครรู้ วันนี้ทำมาเป็นอยากเปิดเผย “ไม่สนิท?” เธอใช้เพียงแค่หางตามองเจ้าของคำถาม ก่อนจะยื่นมือไปดึง ไอแพดที่ชายหนุ่มอุตส่าห์อาสาถือมาส่งถึงห้องทำงาน “ขอบคุณนะคะ แต่วันหลังไม่ต้องลำบากถือมาส่งหรอกค่ะ เสียเวลาเปล่าๆ” “แค่นี้เอง ไม่ทำให้พี่เสียเวลาหรือลำบากอะไรมากมายหรอก” นีรนาราแสยะยิ้ม ก่อนจะเอ่ยประโยคที่ทำให้อธิวรรธน์แทบทรุด “ฉันหมายถึงฉันต่างหากที่ลำบากและเสียเวลา การคบค้าสมาคมกับคุณนี่มันเสียทั้งเวลาชีวิตและสุขภาพจิตสุดๆ” เขาไม่ได้หัวใจด้านชาขนาดที่ว่าจะไม่รู้สึกรู้สากับคำพูดของ  เจ้าหล่อน แต่กระนั้นก็พยายามท่องไว้ว่าสิ่งที่นีรนารากำลังเป็นหรือแสดงออกมา นั่นเป็นเพราะเรื่องราวในอดีตที่เขาเองก็ยอมรับว่าทำผิดเอาไว้มาก เพราะฉะนั้นวันนี้.. เธอจะเปลี่ยนไปก็คงไม่แปลก “ขอคุยด้วยแป๊บหนึ่งได้ไหม” “ถ้าตอบว่าไม่?” “ขอร้อง” นีรนาราใช้เวลาตัดสินใจเพียงครู่ ก่อนที่เจ้าหล่อนจะพยักหน้าตอบตกลง ไม่ใช่ว่าใจอ่อนอะไร แค่อยากรู้ว่าผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเลวไม่มีที่ติ จะสรรหาคำโกหกหรือถ้อยคำหวานๆ อะไรมาหว่านล้อมเธออีก “เก็บของแป๊บ คุณไปรอที่สวนหย่อมตรงนู้นก็ได้ เดี๋ยวฉันตามไป” อธิวรรธน์พยักหน้า ก่อนจะหันหลังแล้วพาตัวเองเดินไปนั่งรอตามที่สาวเจ้าบอก ดวงตาคมปนหวานที่ยามปกติมันจะฉายแววขี้เล่นและวิบวับอยู่เป็นนิจ หากแต่ว่าตอนนี้กลับนิ่ง ไม่ไหวติงแม้แต่น้อย ชายหนุ่มทอดมองไปข้างหน้า เวลาปีกว่าที่นีรนาราหายไปจากชีวิต เป็นช่วงที่ชีวิตเจอกับคำว่ามรสุมและบทเรียน หัวใจที่คิดว่าจะไม่มีทางรักใครได้ และชีวิตของผู้ชายคนนี้ที่เคยคิดว่าผู้หญิงคือบ่วงรัดคอ แต่ความคิดทั้งหลายมันเปลี่ยนไป เมื่อผู้หญิงที่เป็นความสดใสและหัวใจของเขา.. จากไป “คุณมีอะไรจะคุยกับฉัน” เสียงหวานเอ่ยถาม ก่อนที่เธอจะหย่อนสะโพกงามลงนั่งบนเก้าอี้ตรงข้ามอธิวรรธน์
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD