รัชชานนท์มองสองแม่ลูกซึ่งวันนี้แต่งตัวด้วยชุดสีชมพูที่ดูแล้วคล้ายคลึงจนเกือบจะเหมือนเป็นชุดเดียวกัน หากแต่ของเด็กหญิงณารามีปีกนางฟ้าเพิ่มมาด้วย
“พร้อมรึยังครับสาวๆ” เจ้าของดวงตาคมเอ่ยถามพลางมองจับจ้องไปยังนีรนารา “น้องเบลล์สวยมาก” เขาเอ่ยชมจากใจจริง
“ขอบคุณค่ะ พี่แบงค์ก็ดูดีมากๆ เลยนะคะ”
“ขอบคุณครับ อ้อ! แป๊บนะ พี่มีของจะให้ อยู่ในรถแน่ะ พี่ไปหยิบแป๊บ”
เพียงครู่รัชชานนท์ก็เดินกลับเข้ามาในบ้านอีกครั้ง
“พี่ให้เบลล์ เปิดดูสิว่าชอบไหม” เขายื่นกล่องกำมะหยี่สีแดงให้เจ้าหล่อน
นีรนารารับมาแบบงงๆ ก่อนจะเปิดดูของที่อยู่ด้านใน
“เครื่องเพชร”
แม้จะไม่ใช่เซียนในด้านอัญมณีราคาแพง แต่เพียงแค่มองดูด้วยตาเปล่า เธอก็พอจะรู้ได้ว่ามันเป็นของจริงและราคาก็คงไม่ใช่ถูกๆ
“เบลล์รับไว้ไม่ได้หรอกค่ะ มันแพงเกินไป”
“อย่าลืมสิ แม่พี่เป็นเจ้าของร้านทองและร้านเพชรชื่อดังของเมืองไทยนะ เครื่องเพชรชุดนี้ พี่ไม่ได้
