ม่านน้ำตาทำให้ภาพตรงหน้าพร่ามัวและเลือนราง ทว่ามันกลับเด่นชัดในความรู้สึก ก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายไหวสะท้านและเจ็บปวดราวกับมีใครสักคนเอามีดปลายแหลมกรีดลงตรงกลางขั้วหัวใจ มันเจ็บยิ่งกว่าตายทั้งเป็น
‘ครอบครัว’ และ ‘ลูก’ ที่โหยหามาทั้งชีวิต วันนี้อยู่ใกล้เพียงแค่ ลมหายใจ แต่กลับไกลจนสุดจะไขว่คว้า ขาทั้งสองข้างที่เคยหยัดยืนสง่า ยามนี้รู้สึกว่าไร้ซึ่งเรี่ยวแรงจะพยุงร่างกายให้ยืนไหว น้ำตาแห่งความเสียใจไหลออกมาจากดวงตาทั้งสองข้าง แต่นั่นมันเทียบไม่ได้เลยกับสิ่งที่ข้างในกำลังรู้สึก
มือหนากำเข้าหากันแน่นจนเล็บจิกลงไปในเนื้อ อธิวรรธน์มองตรงไปยังข้างหน้า รอยยิ้มและแววตาอบอุ่นของผู้ชายที่ชื่อรัชชานนท์ยามที่ทอดมอง ‘อดีตเมีย’ และ ‘ลูกสาว’ ของเขา
ใช่! เขามั่นใจว่าเด็กหญิงวัยกระเตาะคนนั้น เป็นลูกในไส้ของเขา เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขที่นีรนาราปิดบังและซุกซ่อนเอาไว้ แต่เจ้าหล่อนกลับเอาไปให้ผู้ชายอีกคนอุ้มชูดูแ
