เมียสวมรอย

บทที่ 7

"มันจะดีหรือคะ" ยอมตามเขามาจนถึงบาร์ แต่ไม่กล้าเข้าไปด้วย

"หรือคุณคิดว่าชุดที่ใส่ไม่เหมาะใช่ไหมครับ งั้นผมให้ยืมเสื้อ" ฉลามถอดเสื้อสูทที่สวมใส่อยู่แล้วยื่นให้เธอไว้คลุมไหล่ เพราะชุดที่เธอใส่มาคือชุดเดรสแต่ก็ไม่ได้ยาวเทอะทะ

"ไม่ใช่แบบนั้นค่ะ"

"ถ้าคุณกลัวผม ไม่ต้องกลัวหรอกครับ" ถึงแม้ฉลามจะเป็นคนเจ้าชู้ แต่ถ้าฝ่ายหญิงไม่ยินยอมเขาก็ไม่ทำอะไร

"ก็ยังไม่ใช่แบบนั้นอีกล่ะค่ะ กลัวว่าเจ้านายของคุณจะไม่ปลื้มเอาน่ะสิ"

"ท่านผู้พันน่ะหรือจะไม่ปลื้ม สาวสวยมาด้วยขนาดนี้ขี้คร้านท่านจะตบรางวัลผม" ฉลามพูดทีเล่นทีจริง

"ก็ได้ค่ะ แต่ฉันอยู่ไม่นานนะ"

"ตามนั้นครับเชิญเลยครับคุณผู้หญิง..เออว่าแต่ผมยังไม่รู้ชื่อคุณเลย"

"ฉันชื่อโมนาค่ะ"

"ชื่อโมนา?"

"ทำไมคะ"

"ก็ผมแยกไม่ออกน่ะสิครับ ระหว่างชื่อหรือคนอันไหนจะน่ารักกว่ากัน"

"คุณผู้กองก็พูดไป" ทั้งสองคุยและหัวเราะขณะที่เดินเข้ามาด้านใน

"เชิญนั่งเลยครับคุณโมนาคนสวย" ฉลามพาเธอมาถึงโต๊ะที่เจ้านายนั่งอยู่ แล้วก็ถือวิสาสระเลื่อนเก้าอี้ให้กับโมนาได้นั่ง

อึก!? กองทัพกำลังยกเหล้าขึ้นดื่ม โดยมีกระต่ายนั่งเคียงข้าง พอเห็นว่าผู้กองฉลามพาใครเข้ามาด้วยเกือบทำให้สำลัก

"??" ไม่ใช่แค่กองทัพที่ตกใจ โมนาก็ตกใจไม่แพ้กัน ทำไมเธอถึงคิดไม่ออกว่าคนที่ผู้กองฉลามพูดถึงคือเขาคนนี้ ขณะที่คิดอยู่สายตานั้นปลายไปมองผู้หญิงที่นั่งเคียงข้าง ที่เขาพูดก่อนออกมาคงเป็นผู้หญิงคนนี้สินะ

"ผมเห็นเธออยู่หน้าโรงแรมก็เลยชวนมาด้วยครับ" ฉลามเห็นสายตาของผู้พันมองก็เลยรีบบอกไปก่อน

แต่กองทัพไม่ได้พูดอะไร จากที่มองฉลามอยู่สายตานั้นก็ได้กรอกมองมาที่ฝ่ายหญิงอีกครั้ง

"เธอชื่อโมนาครับ"

"หึ" มุมปากหนายกยิ้มขึ้นเล็กน้อย ไม่ต้องบรรยายถึงความคิดก็คงรู้ว่ากองทัพกำลังคิดอะไร

แต่กับโมนาแล้ว เธอไม่น่าจะมาเจอผู้ชายคนนี้ที่นี่เลย แถมมากับลูกน้องของเขาอีก ถ้าเขาจะคิดว่าเธอง่ายมันก็ไม่แปลกแล้วล่ะ

"ดื่มหน่อยนะครับ" ฉลามรินเหล้าแล้วยื่นมาให้กับมโนราห์ แถมยังขยับเข้ามานั่งใกล้เธอด้วย หญิงสาวรีบขยับออกห่าง "ผมลืมถามเลย อายุคุณถึง 18 หรือยังเนี่ย"

"ถึงแล้วค่ะ" จริงๆ วันเกิดของเธอก็ใกล้แล้วแหละ แต่มโนราห์ไม่เคยตื่นเต้นกับวันเกิดเลย ถึงมีวันเกิดก็เหมือนไม่มีอยู่ดี แม่ไม่เคยให้ความสำคัญกับวันเกิดของลูกสาว พ่อยิ่งแล้วไปใหญ่จำได้หรือเปล่าไม่รู้ว่าเธอเกิดวันไหน

"ถ้าเกิน 18 แล้วงั้นดื่มได้ครับ ดื่มเป็นเพื่อนผมหน่อยนะ เห็นไหมผู้พันยังมีเพื่อนดื่มเลย"

"ฉันดื่มไม่เป็นหรอกค่ะ" มโนราห์ขยับหนีผู้กองฉลามจนขยับต่อไปอีกไม่ได้แล้ว

"ไม่มีใครดื่มเป็นตั้งแต่เกิดครับ ผมก็เพิ่งหัดดื่มเหมือนกัน" พูดแล้วก็อดขำตัวเองไม่ได้ แบบเขานี่หรือจะเพิ่งหัดดื่ม แต่ก็หลอกเด็กไปงั้นแหละเผื่อเด็กเชื่อ

มโนราห์ก็เลยตัดปัญหารับเหล้าแก้วนั้นมาดื่ม จะว่าไม่เคยดื่มเลยก็ไม่ใช่ แต่เธอไม่ชอบ

"มองอะไรคะ" นิ้วเรียวกระต่ายแตะที่คางผู้พันให้หันกลับมามองตัวเอง พอเขาหันกลับมากระต่ายก็แนบใบหน้าซุกที่ไหล่กว้าง

แต่กองทัพก็ไม่ได้ปฏิเสธ ปล่อยให้กระต่ายอ้อนอยู่แบบนั้น แถมมือของเขายังโอบไหล่อีกฝ่ายไว้

มโนราห์รับแก้วที่สองจากฉลามมาดื่ม ภาพตรงหน้าไม่ได้มีผลต่อความรู้สึกของเธอเลย เขาจะมีใครกี่ร้อยกี่พันคนก็ช่าง แต่ขอแค่ให้เขายอมแต่งงานกับเธอเพื่อจบปัญหาก็พอแล้ว

พอคิดมาถึงตรงนี้มโนราห์ก็ปิ๊งไอเดีย เธอต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว

หญิงสาวรอจังหวะจนกว่าผู้พันกองทัพลุกไปเข้าห้องน้ำ เธอใช้จังหวะนั้นเดินตามเขาไป

"นี่เธอไม่เห็นหรือไงว่ามันเป็นห้องน้ำผู้ชาย" ชายหนุ่มที่ล้วงเอาของสำคัญออกมาปล่อยน้ำ รีบใช้มือบังมันไว้จากคนที่ยืนอยู่ข้างๆ

"ฉันอยากจะคุยกับคุณ"

"ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับเธอ"

"ผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟนคุณใช่ไหม"

"ใช่! แล้วทำไม" เขารีบตอบเธอไปโดยไม่ต้องคิด

"ถ้าคุณกลัวว่าแฟนจะรู้เรื่อง คุณก็ยอมทำตามฉัน ฉันสัญญาว่าจะปิดเรื่องนี้ให้เงียบที่สุด"

"ทำตาม? หมายความว่าไง"

"ก็เรื่องที่เรากำลังจะแต่งงานกันไง"

"ใครจะแต่งงานกับเธอ"

"ฉันบอกพ่อกับแม่คุณหาฤกษ์แล้ว"

"นี่เธอ! ผู้หญิงอะไรหน้าไม่อาย" พอเสร็จภารกิจกองทัพก็รีบเก็บอาวุธตัวเองให้เข้าที่

มโนราห์บังคับสายตาหนักมากไม่ให้มองลงไปดูมัน แต่รัศมีสายตาก็พอจะเห็นอยู่ว่ามันขนาดไหน

พอเขาเก็บไอ้นั่นเข้าที่แล้ว กองทัพก็เดินออกมา

"เดี๋ยวนะ? ทำไมคุณไม่ล้างมือก่อน" หญิงสาวตามออกมาหวังจะพูดเรื่องนั้น แต่คิดได้ว่าเขายังไม่ล้างมือ "อุ้ย!" มโนราห์ตกใจอยู่ดีๆ ก็ถูกอีกฝ่ายจับร่างพิงผนังห้องน้ำ

"เธอกล้าได้ยังไง ควงผู้ชายอีกคนมาเที่ยว แถมยังตามมาพูดเรื่องแต่งงานกับผู้ชายอีกคน ฉันไม่ใช่คนสติไม่ดี ที่จะยอมแต่งงานกับผู้หญิงที่ไปกับผู้ชายคนไหนก็ได้" คนร่างสูงโน้มตัวลงมาพูด เพื่อจะให้มันเข้าไปในเซลล์สมองของเธอให้มากที่สุด แต่จังหวะนั้นมโนราห์มองไปด้านหลังเห็นนักข่าวคนที่ขอสัมภาษณ์อยู่ในงาน มือเรียวเอื้อมขึ้นไปรัดต้นคออีกฝ่ายแล้วดึงลงมาจูบ

แชะ แชะ แชะ ช็อตนี้แสงแฟลตรัวมาก พอกองทัพรู้ตัวว่าถูกเธอเล่นงานอีกแล้ว ก็รีบผลักให้ออก ชายหนุ่มหันกลับไปมองด้านหลัง เห็นแต่หลังนักข่าวไวๆ

"เธอน่ากลัวกว่าที่ฉันคิดนะ"

"ฉันก็เตือนคุณแล้วไง" อะไรมันจะเหมาะเจาะขนาดนั้น หรือนักข่าวคนนี้เป็นคนที่แม่ส่งมา? "อืมมม!!" ขณะที่กำลังใช้ความคิดอยู่ คางเรียวก็ถูกอีกฝ่ายใช้แรงบีบทำให้เธอเงยหน้าขึ้นมาหา

"คงอยากมีผัวจนตัวสั่นสินะ ถ้าต้องการแค่นั้นทำไมไม่บอกเดี๋ยวฉันจะจัดให้"

หญิงสาวกลืนความระทมทุกข์ลงไปไม่แสดงอาการอะไรออกมาให้คนตรงหน้าได้เห็น ในเมื่อเขาไม่เคยมองเธอในแง่ทางที่ดี เอาเลย เอาสิ แล้วแต่จะคิดแล้วกัน

"คุณนี่เหมือนมานั่งอยู่ในใจฉันเลยนะคะ รู้ใจฉันไปซะทุกเรื่อง" นิ้วงามเอื้อมขึ้นมาแนบกับแผ่นอกกว้าง..แล้วกรีดมันลงมาตามร่อง จนถึงกระดุมกางเกง แล้วนิ้วเรียวก็แหย่ลงไปในนั้นเล็กน้อย เพื่อทำให้เขารู้ว่าเขาคิดถูกแล้ว

อึบ! เสียงมือหนากระชากมือข้างที่เธอล้วงลงไปในกางเกงของเขา แล้วลากพามาที่รถ โดยไม่สนใจว่าเธอจะก้าวเดินทันไหม

"คุณจะพาฉันไปไหน"

"อยากมากไม่ใช่เหรอ"