4
1085 Words
รัฐศาสตร์เดินดูความเรียบร้อยในคาสิโนของเขาเกือบสองชั่วโมง ก่อนจะขึ้นลิฟต์ส่วนตัวไปที่ชั้น 12 เพื่อกลับไปดูดอกเบี้ยที่หอมหวานของเขา มือหนาเปิดบานประตู สายตาทอดมองร่างของกัญติญาที่ยืนดูท้องทะเลผ่านกระจกติดฟิล์มกรองแสงเนื้อดี ชายหนุ่มเดินเข้ามาใกล้และหยุดอยู่ที่ด้านหลังของเธอ ใกล้จนได้กลิ่นกายสาวหอมกรุ่นโดยไม่ต้องพึ่งพาน้ำหอมชนิดใดในโลก กัญติญาหัวใจเต้นแรงเมื่อรับรู้การมาของเขา
“ฉันบอกให้เธออาบน้ำแล้วคอยฉันที่เตียงไม่ใช่หรือ” รัฐศาสตร์ถาม ก้มหน้าจะสัมผัสลำคองามระหงของเธอ แต่หญิงสาวเบี่ยงตัวหลบเสียก่อน
“ถ้าคุณคิดว่าตัวฉันเน่าเหม็นขนาดต้องอาบน้ำก่อนจะไปเชือดที่เตียง คุณก็ไม่ต้องมาแตะเนื้อต้องตัวฉัน” เมื่อได้ฟังคำพูดถือดี รัฐศาสตร์ยิ้มก่อนจะใช้มือข้างหนึ่งเท้ากระจกส่วนอีกข้างจับที่ปลายคางมนของเธอ กัญติญาพยายามปัดมือของเขาออก แต่ยิ่งปัดน้ำหนักมือที่เขาบีบที่ปลายคางก็ยิ่งแน่น
“ตัวของเธอกลิ่นของเธอไม่เน่าเหม็นหรอก แถมหอมกรุ่นจนฉันแทบทนไม่ไหว แต่ฉันอยากให้เธอล้างคราบของไอ้เคนจิที่มันเคยสัมผัสร่างของเธอออกต่างหาก”
“คุณล้างไม่หมดหรอก ตราบใดที่ฉันระลึกถึงสัมผัสของพี่เคนจิอยู่”
กัญติญาพูดอย่างท้าทาย อารมณ์ของรัฐศาสตร์เริ่มคุกรุ่นขึ้นอย่างไม่ทราบสาเหตุ เพียงแค่ได้ยินคำพูดของเธอที่บอกว่าไม่สามารถลืมสัมผัสของเคนจิได้ มันทำให้เขาแทบจะควบคุมอารมณ์ไม่อยู่
“ต่อไปนี้เธอห้ามพูดถึงมัน ห้ามคิดถึงมัน ห้ามติดต่อกับมันอีกเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน” เขาพูดเสียงลอดไรฟัน
“คุณห้ามฉันไม่ได้หรอก” กัญติญาพูดอย่างท้าทาย จ้องมองดวงตาสีเทาเข้มอย่างไม่หลบ ทั้งสองประสานตาอย่างไม่มีใครยอมใคร
“ใช่!!... ฉันห้ามเธอไม่ได้ แต่ถ้าเธออยากลองดูก็เชิญเพราะเมื่อไหร่ที่เธอขัดคำสั่งฉัน วันรุ่งขึ้นจดหมายทวงหนี้จะส่งตรงไปถึงพ่อของไอ้เคนจิแน่นอน”
รัฐศาสตร์พูดราบเรียบแต่แววตาจริงจัง กัญติญามองใบหน้าที่หล่อเหลาราวกับเทพบุตรแต่กลับมีจิตใจราวกับปิศาจร้าย
“คุณคิดว่ามันคุ้มเหรอกับการที่เอาตัวฉันมานอนด้วยเพื่อแลกกับเงินหลายร้อยล้าน”
“ฉันไม่สนหรอกว่ามันคุ้มหรือไม่คุ้ม ฉันสนแต่ว่าฉันอยากได้อะไรก็ต้องได้ต่อให้เสียเงินมากแค่ไหนก็ตาม” รัฐศาสตร์พูดพร้อมกับจ้องไปที่ดวงตาคู่สวยของเธออย่างมีความหมาย
“อย่าบอกนะว่าคุณแค่อยากจะนอนกับฉันถึงขนาดยอมให้พี่เคนจิกู้เงินตั้งหลายร้อยล้านเพื่อไปเล่นการพนันที่คาสิโนของคุณ เงินที่พี่เคนจิเล่นเสียก็คือเงินของคุณ เงินที่พี่เคนจิกู้ไปคุณก็ได้กลับคืนภายในไม่กี่ชั่วโมงเพราะเขาเล่นเสียตลอด คุณไม่เสียอะไรเลยนอกจากได้กับได้ คนที่โง่ก็คือพี่เคนจิที่หลงกลถูกคุณหลอก”
กัญติญาเดาแผนการของรัฐศาสตร์ออก จริงอย่างที่เธอพูด เขามีแต่ได้กับได้ เพราะเงินที่เคนจิโร่กูยืมไปเขาได้คืนมาภายในไม่กี่ชั่วโมง แถมยังได้ดอกเบี้ยเนื้อนุ่ม ทั้งสวยทั้งหอมหวานมาเป็นของแถมอีกด้วย
“เก่งนี่อ่านเกมของฉันออกด้วย แต่มันก็สายไปแล้วละเพราะตอนนี้เธอเป็นของฉัน”
ร่างของกัญติญาถูกดันไปจนหลังของเธอติดกับกระจก ปากหยักหนาได้รูปของเขาบดจูบเรียวปากนุ่มของเธอทันทีโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว สัมผัสที่เร่าร้อนแฝงไว้ด้วยความดุดัน ทำให้เธอพยายามเบี่ยงใบหน้าหนีริมฝีปากของเขา ทว่ามือหนาจับตรึงท้ายทอยของเธอไว้แน่น เพื่อไม่ให้เธอขยับเขยื้อนไปไหนได้ จากนั้นจึงควานหาความหอมกรุ่นของเรียวปากอวบอิ่มอย่างไม่ยากเย็น ร่างกายที่บอบบางและหัวใจที่คล้ายอ่อนแรงเริ่มจะต้านทานรสจูบของเขาไม่ไหว ยามเมื่อลิ้นสากเกี่ยวกระหวัดพัวพันและแลกรัดกับเรียวลิ้นนุ่มของเธอ มันคล้ายกับมีสายน้ำเย็นเฉียบตกลงมาจากที่สูงกระทบกับร่างกาย ความเย็นและซาบซ่านไหลวนไปทั่วสรรพางค์ ความรู้สึกบางอย่างวิ่งวนเข้ามาในสมองก่อนจะมุ่งสู่หัวใจก่อนจะรวมตัวกันบริเวณท้องน้อยและดำดิ่งสู่ใจกลางร่างกาย
รัฐศาสตร์เมื่อได้ครอบครองเรียวปากอวบอิ่มแสนสวยของเธอ ความรู้สึกของเขาก็แทบไม่แตกต่างกับเธอหนำซ้ำยังมากกว่าหลายเท่า เพลิงปรารถนาเริ่มปลุกส่วนที่หลับใหลให้ตื่นขึ้นมาจนเขาปวดร้าวไปหมดเพราะสิ่งนั้นต้องการปลดปล่อย เพื่อที่จะทำให้ความปรารถนาของเขาทุเลาลง
กัญติญาเริ่มหายใจไม่ออกเพราะรัฐศาสตร์ไม่ยอมปลดปล่อยริมฝีปากของเธอให้เป็นอิสระ มือบางทุบแผ่นหลังกว้างของเขาและพยายามดันร่างเขาออก และเมื่อชายหนุ่มถอนเรียวปากออก เธอจึงรีบสูดอากาศเข้าไปในปอดทันที
“ไอ้เคนจิมันไม่ได้สอนอะไรเธอหรือไง ขนาดจูบยังจูบไม่เป็นเลย”
ปากหยักได้รูปกระซิบชิดกับเรียวปากสวยของเธอ ใบหน้าของกัญติญาแดงเหมือนลูกตำลึงสุก ริมฝีปากบวมช้ำจากการที่ถูกเขาบดจูบเป็นเวลานาน พยายามไม่สบสายตากับดวงตาที่ร้อนแรงด้วยเพลิงปรารถนาของเขา ดังนั้นเธอจึงเสหันไปมองทางอื่นแทน
“มันไม่ใช่เรื่องของคุณที่คุณจะต้องรู้ว่าพี่เคนจิสอนหรือไม่สอนอะไรฉัน”
“ฉันรู้บ้างก็ดีไม่ใช่เหรอ ฉันจะได้รู้ว่าเธอชอบแบบไหน ท่าไหน เราจะได้มีความสุขด้วยกันไง” วาจาที่น่าเกลียดของเขาทำให้ใบหน้าของเธอแดงจัดขึ้น เกิดมาไม่เคยเจอผู้ชายคนไหนปากไม่ดี นิสัยแย่เท่าเขามาก่อนเลย
- Writer
